'Zo lang Vancouver
haalbaar blijft, ga
Zussen Koole ook goed zonder training
v
KNVB denkt
aan fusie in
Z-Limburg
3 6 Woensdag 22 oktober 2008 PZC
Z
Dominique de Jonge mag in haar woonplaats Terneuzen onbeperkt trainen
veel voordeel op in aanloop naar de Paralympics van Vancouver.
Dominique de Jonge
wil als zitskiester naar
de Paralympics.
door Peter van Kouteren
TERNEUZEN - De komst van de Ter-
neuzense skihal Snowbase is voor
Dominique de Jonge een geschenk
uit de hemel. De Terneuzense, die
aan posttraumatische dystrofie
lijdt, mikt als zitskiester op deelna
me aan de Paralympics en was tot
voor kort voor haar trainingen aan
gewezen op de skihal in het Lim
burgse Landgraaf
De Jonge (22) opende vrijdag met
de visueel beperkte Belgische Na
tasha de Troyer de skihal en deed
velen versteld staan. „Ik mag er on
beperkt trainen", glundert ze.
„Werken aan mijn techniek. Me
ters maken. Elke zondagochtend
krijg ik ook nog eens gericht trai
ning. Dat is natuurlijk ideaal, om
dat ik altijd afhankelijk ben van
een ander en het nu dicht bij huis
kan. Ik gebruik vanwege het ziekte
beeld morfine en mag volgens de
wet niet autorijden."
Dan, verontwaardigd: „Ik heb er al
veel brieven over geschreven, om
dat ik dat onzin vind. Morfine zou
slecht zijn voor de concentratie en
het reactievermogen. Als dat nou
na het afnemen van een test zou
worden vastgesteld, zou ik daar
vrede mee hebben. Maar in het ge
wone leven functioneer ik ge
woon goed. Ik zit in mijn laatste
TafeJtennistweeling
staat met SAR boven
aan de ranglijst.
door Cino van den Broecke
KLOOSTERZANDE - Het woord ping
pong in de mond nemen is bij ta
feltennis als vergif op de tong. De
tweelingzussen Audrey en Lacey
Koole (20) uit Kloosterzande doen
al jarenlang aan tafeltennis. Dit sei
zoen gaat het bij SAR uit Klooster
zande zelfs crescendo: de ploeg
staat aan kop in de eerste divisie.
„Pingpong is een spelletje dat je
speelt op de camping of zo. Lekker
ter ontspanning. Bij ons gaat het
om heel wat meer, hoor", roepen
de twee in koor.
De zussen hebben een duidelijke
mening als het om hun sport gaat.
Trainen? Dat doen ze helemaal
niet meer. Door studieverplichtin
gen hebben ze niet de mogelijk
heid en ook niet echt meer de
drang om doordeweeks achter de
tafel te gaan staan. „We studeren al
lebei in Nijmegen en dat is best
druk. Daarnaast bestaat het leven
uit meer dan tafeltennis en daar
willen we ook van genieten", zegt
Lacey.
Hoewel het duo geen trainings
uren maakt, rijgen de tafeltennis
sters de overwinningen in de com
petitie aan elkaar en draait het
vrouwenteam - met ook Chantal
Remorie - als een trein. „Hoe het
komt, weet ik niet exact, maar alles
valt nu wél op zijn plek. Dit in te-
De tafeltennissters Audrey en La-
cey Koole staan met SAR aan
kop in de eerste divisie. Vanwege
hun studie in Nijmegen, trainen
ze niet.
jaar aan de HBO in Tilburg en stu
deer af Ik wil bij voorkeur op de
afdeling interne communicatie
van een groot bedrijf aan de slag."
De Jonge was amper twee jaar,
toen ze voor het eerst op ski's
stond. Daarna volleybalde ze bij
het Terneuzense Scheldesport,
turnde ze bij EMM in Terneuzen
en was ze onder meer lid van een
zwemclub. „Ik heb skiën en snow-
boarden echt super leuk gevon
den", vertelt ze. „Maar het is niet
te vergelijken met zitskiën. Dat is
echt een passie geworden. Het
geeft me een sterk gevoel als ik lek
ker in mijn ski zit. De geestelijke
kracht die ik ervan krijg is gewel
dig sterk. Ik ben niet afhankelijk
van een ander. Die vrijheid, daar
haal ik veel voldoening uit. Ik kan
in mijn zitski zelf bepalen of ik
hard of minder snel wil en welke
piste ik neem. Een zwarte piste,
off piste... In februari ben ik met
een berggids over een gletsjer van
de Mont Blanc gegaan. Komend
weekend ga ik naar Landgraaf
voor een trainingsweekend met de
Nederlandse ploeg. Het ziet ernaar
uit dat ik opgenomen word in de
ploeg."
Haar wereld stortte in nadat ze in
2001 tijdens het snowboarden zo
maar van de ene op de andere dag
pijn in haar rechtervoet had gekre
gen. „Ik heb niks geforceerd en
ben niet gevallen", verzekert ze.
„Ik ben in Frankrijk naar een arts
geweest en heb foto's laten maken.
genstelling tot eerdere seizoenen.
De teams waartegen we nu spelen,
liggen ons ook beter", stelt Audrey.
„Maar in de voorbereiding hebben
we nu wel drie weken getraind, ter-
wijl we daarvoor altijd maar één
training deden voor het seizoen be
gon", vult Lacey aan.
Dus training zorgt toch voor een
hoger niveau? „Wellicht wel, maar
we zijn tevreden zo. Ik denk dat
we op de top van ons kunnen zit
ten nu. We staan bovenin de eer-
Ze dachten aan een haarscheurtje
in mijn enkel en dat het met rust
en koelen wel goed zou komen.
We zijn een dag eerder naar huis
gegaan, omdat ik te veel last had.
ste divisie en de eredivisie is toch
niet voor ons weggelegd."
De eredivisie is immers het toneel
van tafeltennissende Chinezen. Zij
maken in Nederland de dienst uit.
Dat is tegen het zere been van de
frêle meiden. „Als die Chinezen al
lemaal zouden vertrekken uit de
competitie, dan zouden de Neder
landse meiden misschien wat
meer naar boven komen", zegt La
cey. „Nu worden die onderge
sneeuwd."
In Terneuzen ben ik naar de huis
arts gegaan. Mijn enkel was toen al
heel dik, koud en werd al een beet
je grijs. Mijn moeder herkende
dat, omdat ik eerder al posttrauma-
Aan het begin van dit seizoen was
het even zoeken naar hoe het zou
draaien. Stephanie Fassaert en
Lindsey Boerdam deden een stapje
terug en spelen nu in het tweede
team, terwijl Chantal Remorie de
omgekeerde weg bewandelde.
Lacey: „Stephanie en Lindsey had
den wel meer ervaring, maar Chan
tal doet het steeds beter. De eerste
game die ze speelde ging met 11-0
verloren, maar nu draait ze mee.
Dat heeft met haar speltype te ma
ken. Ze speelt met 'anti-rubber',
waarmee je 'dooie ballen' kunt spe
len. Tegenspeelsters ervaren dat
vooral als irritant, waardoor ze veel
partijen wint."
Winnen, het woord is gevallen. De
tweeling doet het met grote regel
maat in de lopende competitie.
Audrey won dertien van haar vijf
tien gespeelde potjes, terwijl Lacey
vijf van de vijftien partijen verloor.
„Een mooi gemiddelde voor mei
den die niet trainen en het tijdens
de wedstrijden veelal ook zonder
coach moeten doen", zeggen de
twee.
Geen training en geen coach?
Het blijkt voor de meiden niet erg
om toch de eer van het Kloos-
terzandse tafeltennisbolwerk hoog
te kunnen houden. „Bij uitwed
strijden rijdt de vader van Chantal
altijd en hij geeft dan wel eens wat
aanwijzingen, terwijl bij thuis
wedstrijden Mare Maas ons wel
eens wil begeleiden. Maar een
echte coach hebben we niet, nee",
vertelt Lacey. „Blijkbaar is dat ook
niet nodig, toch? Het draait prima
en we winnen onze potjes. Daar
gaat het uiteindelijk om. Hoe dat
dan gebeurt, is niet van belang
voor ons. We vinden het prima
zo."
in de nieuwe skihal. Dat levert haar
foto Camile Scheistraete
tische dystrofie had gehad toen ik
negen jaar was. Dat was destijds
na twee maanden helemaal gene
zen. Binnen tien dagen werd de
diagnose gesteld. Dat is echt snel.
Roda JC, MW en
Fortuna zouden
samen verder moeten.
VENLO - Na diverse vruchteloze po
gingen in het verleden, zijn er op
dit moment opnieuw gesprekken
gaande over de vorming van een
fusievoetbalclub in Zuid-Limburg.
De KNVB is bij dit overleg betrok
ken, heeft directeur betaald voet
bal Henk Kesler bevestigd.
„We brengen een proces op gang
om te kijken of we iets kunnen rea
liseren. Of we wellicht het fusie
proces kunnen entameren", aldus
Kesler, die daarnaast herhaalde dat
de bond aanstuurt op een eerste
divisie die op termijn nog maar
uit zestien clubs bestaat.
De fusieclub zou volgens Kesler
uit drie clubs (Roda JC, MW en
Fortuna) moeten bestaan. „Maar
als we met twee clubs kunnen be
ginnen, is dat prima."
Tijdens een voetbalforum in Ven-
lo liet Kesler er al geen misver
stand over bestaan dat er in de na
bije toekomst nooit meer sprake
zal zijn van een Zuid-Limburgse
subtopper in de eredivisie wan
neer de huidige situatie (drie zelf
standige clubs) in stand wordt ge
houden. „Wanneer je nu kijkt
naar de omzet van de drie
Zuid-Limburgse clubs bij elkaar,
dan komt dat bedrag nog niet eens
in de buurt van de omzet van een
club als Heerenveen. Blijf je op de
ze voet doorgaan, dan worden het
op termijn tweederangs clubs."
Audrey (links) en Lacey Koole zijn met SAR koploper van de eerste divisie,
het tweede niveau van Nederland. foto Camile Scheistraete
