reizen s
3.
!D
Maffe Spanjaarden Kleintje dierentuin
5T
Onthaasten in Wissel
t
U
Het kledingritueel bij het
stierenvechten is in zijn
geheel nogal bespottelijk
Wat doen we met de kinderen in de herfstvakantie? De
dierentuin is altijd leuk. En dat kan volgens Lindy Jense,
Jan van Mullem en Bauke Boersma ook kleinschalig.
4
PZC
Zaterdag 11 oktober 2008
reizen@wegener.nl
024-3650360
In Marbella moec het er dan toch maar eens van komen.
Ik heb vaak getwijfeld, maar nu ga ik echt naar de arena.
Naar de 'corrida'! De arena is halfvol. Het publiek zit ge
noeglijk in het avondzonnetje te wachten op wat komen
gaat. In mijn zuinigheid heb ik een verkeerde plaats geko
zen. Al klappertandend in de herfstschaduw, hoop ik dat de
vertoning snel voorbij is.
Ha, daar komen de paarden. Het hele circus draait de piste
binnen. Een mooie optocht. Het stierenvechten gebeurt van
daag 'a la Goyanesca'. Dat is heel bijzonder, is mij verteld.
Het komt er op neer dat alle deelnemers in klederdracht
hun opwachting maken. Uitgedost als leefden zij in de tijd
van de bekende schilder Francisco Goya. De achttiende
eeuw. Kleurrijk, dat wel, maar ook nogal potsierlijk.
Goed beschouwd is het kledingritueel bij het stierenvechten
in zijn geheel nogal bespottelijk. Geer en Goor zouden er ja
loers op zijn. Het 'Goyanesca' doet daar nog een schepje bo
venop. Afijn, het publiek is enthousiast en ik ben inmiddels
over het hek naar een zonnige plaats geklommen. Dus we
klagen niet.
Daar is de stier. De eerste van de zes. Die is helemaal niet
'Goyanesca', al zou dat wel de naam van de saus kunnen
zijn die straks over zijn biefstuk wordt gegoten. De 'picado-
res' prikken op de welbekende wijze een paar fleurige reu-
zentandenstokers in de stier zijn rug en daarna doet de held
van de dag zijn entree. De toreador. Klein mannetje, strak in
het pak. Roze legging. Nadat hij, stoer met zijn rug richting
de stier, het publiek heeft begroet, zoekt het mannetje de
confrontatie met het beest.
Misschien doe ik hier iets te smalend over. Ik heb zelf een ge
lijksoortige ervaring gehad en dat was geen prettige. Even
buiten Salamanca, in een grazige weide, stond ik naast de ei
genaar van de vechtstieren die twintig meter verderop graas
den. Een hek was er niet en de spierbundels hadden voor
niets anders aandacht dan voor ons. De stierenfok
ker meldde abrupt dat hij even iets ging halen op de
boerderij. Nog voor ik tot twee kon tellen, was hij
er met de jeep vandoor.
Daar stond ik, de machteloze amateurtoreador, te
genover die Spaanse furies. Een detail dat me altijd
zal bijblijven, is dat het op een vroege winteroch
tend was. Uit de neusgaten van de stieren ontsnap
ten stoomwolkjes. Precies zoals in de tekenfilm met
Speedy Gonzales. Alleen was ik veel langzamer en
veel banger. Gelukkig was ik voordien in het hotel
nog 'geweest', anders had ik het gegarandeerd in
mijn broek gedaan toen de voorste stier met zijn po-
ten over de grond begon te schrapen. Iedereen weet dat dit
het teken voor de aanval is. Ik heb mij destijds in een grep
peltje laten zakken en gebeden dat het een lieve lust was.
Het is goed afgelopen.
Maar hier in de arena van de dood staat het iele manneke
doodleuk tegenover 500 kilo spieren zonder een krimp te ge
ven. Het duurt vijf minuten. Dan loopt de arme stier pan
klaar te wankelen. Het glanzende zwaard verdwijnt soepel
en diep tussen de schouderbladen. Dood.
De toreador heeft het goed gedaan. Overal olé. Dat is dan
wel weer mooi. De danser met de dood krijgt als aandenken
beide oren en de staart van het zojuist gevelde dier. In ver
voering smijt hij die lichaamsdelen het publiek in. Een golf
van verrukking gaat door de arena. Maffe Spanjaarden.
Er volgen nog een paar wedstrijden, die steeds in het nadeel
van de stier beslecht worden. Ook zit er tussen de toreado-
ren een enorme prutser, die de stier bijna levend tot bieflap-
pen fileert voor hij eindelijk de genadestoot correct toe
brengt. Luid boegeroep en werpen van kussentjes vallen
hem ten deel. Terecht.
Ik zit op de bovenste ring en kan achter me over de rand
naar beneden kijken. Zo ben ik er getuige van hoe de gemal
traiteerde stier door een Seat met trekhaak uit de arena
wordt gesleurd. Het heeft een hoog zieligheidsgehalte.
Ik zie ineens de stieren van Salamanca weer voor me. Prach
tige zwarte beesten. Ze waren veel sterker, maar mij deden
ze niets. De mens kent blijkbaar geen grotere uitdaging dan
dat uit de weg te ruimen wat hem bevreest. Na de 'corrida'
ga ik wat eten. Hoewel ik best een biefstukje blief, kies ik
vanavond partij voor de stier. Het wordt een vegetarische
maaltijd. Escalivada met geitenkaas. Heerlijk.
Een paar weken geleden
waren we in Ouwe
hands Dierenpark. Een
grote dierentuin, met het be
roemde berenbos, tijgers, oli
fanten en op elke hoek een
speeltuin en kraam met brood
jes 'Unox'. Hoe anders is Wis
sel.
Om te beginnen, is het dieren
park in Epe véél kleiner. Twee
uur, dan heb je alle (smalle)
paadjes wel belopen. De een
voelt zich daardoor bekocht:
is dit alles wat ik krijg voor
mijn 12,50 euro entree? De an
der vindt het prima. Wat hij
of zij heeft gezien - alles, want
nergens een wachtrij te beken
nen - was immers goed. Scho
ne verblijven, veel kleinere,
maar wel bijzondere diersoor
ten en bovenal beestjes die
zich laten zien. Dus geen ze
nuwachtig ge-ijsbeer van een
exoot die je als grote dieren
tuin wel moet hebben.
Maar niet alles aan Wissel is
J Dierenpark Wissel
s'Jt~ Adres: Woesterbergweg 2b in Epe, telefoon:
0578-613106, e-mail:
wisselzoo@zodiaczoos.nl, www.wisselzoo.nl
Wissel is aangesloten bij Zodiac Zoos en de Nederlandse
Vereniging van Dierentuinen.
Openingstijden: Oktober tot en met april, van 10.00 tot
17.00 uur.
Toegangsprijzen: Kinderen 0 tot en met 2 jaar gratis,
kinderen 3 tot en met 11 jaar 11 euro, volwassenen 12,50
euro; 65+ 11,50 euro.
Horecavoorzieningen: Een kleine eetgelegenheid bij de
ingang en een snackwagen en een drankautomaat elders op
het park.
Slechtweervoorzieningen: Schuilen in het paviljoen
(verwarming in de winterof het theater, waar ook
regelmatig voorstellingen zijn.
Speciale herfstactiviteiten: Zoo Time (presentaties bij de
dieren), Kidspower, schminken en poppenkast (zie kalender
op de website).
Aaibaarheidsfactor: Geiten en sommige apen laten zich
graag aaien.
geweldig. De wallaby's en an
dere kangoeroe-achtigen, ot
ters, wasberen, pelikanen, vo
gels en pinguïns ten spijt, is
het dierenaanbod niet enorm
of'sensationeel' (in de zin
van groot en gevaarlijk). Al is
de apenfamilie wel bijzonder
en uitgebreid.
Zo halverwege het parcours
mag je zelf aaien. De kinder
boerderij oogt vriendelijk. On
ze kinderen knuffelen de gei
tjes, dan nog niet wetend dat
ze later deze middag ook apen
mogen aanraken en voeren.
In de herfstvakantie kan ieder
kind een dagje zelf voor die-
renoppasser spelen. Als dieren
verzorger Ramon Brouwer on
ze kinderen dat voorstel doet,
reageren Luka (5) en lente (3)
enigszins bedremmeld. Maar
als ze later over het water rich
ting 'ringstaartmaki-eiland'
worden gedragen, gaan ze los.
Met de apen delen ze de berg
rozijntjes die de dierenoppas-
ser heeft meegenomen.
Dat de kinderen, van wie de
een geschminkt is als lieve
heersbeestje en de ander als
tijger, later in de auto vragen
'of ze morgen weer mogen',
zegt genoeg: Wissel heeft ze
ker zoveel indruk gemaakt als
die grote dierentuin, een
week eerder.
Luka en Jente voeren
de ringstaartmaki's.
foto Henri van der Beek
