Ninja is gedurfde stap Kawasaki
Austin Healey is gemaakt voor rally rijden
PZC Vrijdag 3 oktober 2008 15
Je bent 18 en wil na je
brommer nu op een motor.
Maar de wetgever zegt dat
je tot je 21ste alleen op een
lichte motor mag. Niet echt
een droomoverstap.
door Michiel Snik
Kawasaki speelt met de
Ninja 250R handig op
dat gevoel in. Want deze
nieuwe Kawa is wel dege
lijk een echte motor, oogt volwas
sen en ziet er snel en stoer uit.
Mooi afgewerkt ook. Het lichte
2-cilinder blok is knap weggestopt
achter de sportieve kuip. Dat
kunststof geeft ruim voldoende be
scherming tegen wind en regen.
Als je hem voor de deur van een
bromfietszaak naast de populaire
sportieve Aprilia RS50 zet, zie je
meteen dat de Kawa op alle pun
ten echt een slag groter is. Daar
naast is dit nieuwe instapmodel
van Kawasaki 'slechts' 1.500 euro
duurder dan de populaire Italiaan
se brommer. Dus voor nog geen
vijf mille heb je een nieuwe, fraai
ogende motorfiets voor je deur
staan. Dat is voor jongeren die
meestal iets minder te besteden
hebben een interessante keuze.
Als je wat beter kijkt, zie je dat de
250 iets minder volwassen is dan
hij in eerste instantie uitstraalt. De
banden zijn wat smaller en de zit
is laag. Je moet wel erg klein zijn
om niet met je voeten gemakkelijk
aan de grond te komen. Doordat
het stuur wat hoger en verder naar
achter is geplaatst, is de zit redelijk
recht en minder sportief dan je
zou verwachten. Ook de stuuruit-
slag is ruim, wat prettig is bij het
kort draaien en corrigeren. Alle
maal ideaal voor de beginnende
motorrijder.
Eenmaal gezeten op het zadel valt
je oog direct op het ouderwetse,
eenvoudige dashboard met analo
ge tellers. De meeste brommers
hebben dat al beter voor elkaar.
Jammer, want het doet afbreuk
aan het stoere imago van deze
Kawa. Dat geldt ook een beetje
De Ninja 250R.
voor de enorme uitlaat die een
poeslief geluid laat horen zo gauw
je op de startknop duwt. Wegrij
den op de lichtste Ninja kan ieder
een. Zo ongelofelijk gemakkelijk
als het allemaal gaat. Zelfs als je
vergeet de motor in de laagste ver
snelling te zetten. Sterker nog, in
de hoogste versnelling hoef je
maar een klein beetje met je kop
peling te spelen of de 2-cilinder
komt al soepel van zijn plaats. Het
maakt ook niet uit als je een paar
versnellingen te hoog zit in een
haakse bocht. Ongestraft mag je al
les fout doen als (beginnende) mo
torrijder. De soepele kleine twin
poetst alles keurig weg, waardoor
je je vooral kunt concentreren op
het overige verkeer en je eigen rij
gedrag. Sturen en remmen doet
hij vervolgens zoals je van een goe
de motor mag verwachten.
Het verplicht geringe vermogen is
door de wetgever niet voor niets
bedacht. Jonge, onervaren motor
rijders veroorzaakten te veel onge
lukken, omdat zij de vele pk's en
hoge snelheden niet onder contro
le konden houden. Daar hoefje bij
deze Ninja niet bang voor te zijn,
want echt hard gaat het allemaal
niet. Niet veel sneller dan een vlot
te auto trekt de motor druk schake
lend op naar de 100. Langzamer
gaat het dan naar de 120. Om ver
volgens aarzelend de 140 aan te tik
ken. Maar als je wat achter het
kuipje kruipt gaat de Ninja ge
woon door tot de 160 km/uur.
Dan is het op, maar dat zijn toch
volwassen snelheden, die je je ver
se rijbewijs kunnen kosten. Als je
niet beter weet is het geringe ver
mogen geen probleem. Maar de er
varen motorrijder, die gewend is
minimaal een veelvoud onder zich
te hebben, moet oppassen bij het
even inhalen buiten de bebouwde
kom. Want daarvoor heb je be
hoorlijk wat ruimte nodig. Even
snel het gas er op voor een snelle
inhaalactie is er niet bij. Doordat
de Ninja 250 zo licht en wendbaar
is, prijst Kawasaki hem ook aan als
ideale 'stadsfiets'. Zelfs voor de
meer ervaren motorrijder. Toegege
ven, binnen de bebouwde kom
heb je voldoende aan het beperkte
vermogen. De koppeling gaat ook
superlicht en dat is wel prettig in
de stad waar je veel moet schake
len. Dus voor mensen die een mo
foto CPD
torscooter niet zien zitten, is het
inderdaad een alternatief Door de
lage zit en prijs is de lichte Ninja
ook aantrekkelijk voor mensen
met korte benen of een kleine por
temonnee, zo benadrukt de impor
teur.
De markt waarin Kawasaki deze
nieuwe motor probeert te verko
pen, is echter relatief klein. Want
de meeste jonge beginnende mo
torrijders kopen voor minder geld
een oude terug-getunede motor of
wachten een paar jaar zodat ze
meteen op een zwaardere mogen
stappen. Het is een gewaagde stap
van Kawasaki, maar ze zijn wel de
enige. De jonge startende motorrij
der die een nieuwe sportieve mo
torfiets zoekt, komt dus al snel'bij
deze Ninja terecht.
door Joeri Wisse
Zeker, het is een mooie au
to. Eigenaar Ko den Her
der mag dan ook graag kij
ken naar zijn vierzits Austin
Healey 3000 MKi uit 1959. On
danks dat is zijn auto beslist geen
museumstuk. De Engelse sport
wagen is namelijk gekocht en ge
restaureerd voor de rallysport.
Begin jaren negentig raakte Den
Herder in de verleiding. „Het
kwam eigenlijk door mijn zwa
ger. Die reed geregeld rally's, in
een Porsche 356. 'Koop nou eens
zelf zo'n ding', zei hij op een gege
ven moment."
Zo gezegd, zo gedaan. Den Her
der wist ook meteen welke auto
het zou worden: juist die ene Aus
tin Healey van eind jaren vijftig,
begin jaren zestig die maar op be
perkte schaal is gemaakt. „In to
taal zijn er zo'n 10.800 van ge
maakt. Daarvan is negentig pro
cent naar de Verenigde Staten ge
gaan." Vooral de dikke drieliter-
motor die goed is voor 140 pk en
de auto naar de 180 kilometer per
uur drijft, was aantrekkelijk voor
de Amerikanen.
Hij koos bewust voor het model
met hardtop. „Dan is de lijn van
de auto veel mooier." Den Her
der ging bewust op zoek naar een
wat krakkemikkig exemplaar. „Ik
koop liever een slechte auto, dan
één die half gerestaureerd is." Hij
schuwde niet om verbeteringen
aan te brengen. „Bij deze heb ik
een luikje gemaakt in het dak, zo
dat de warmte weg kan. Healeys
staan daar bekend om, in de zo
mer kan het wel veertig graden
worden." Het luikje is wel 'verant
woord' gemaakt. „Engelse rallyrij
ders deden het ook al, daar heb
ik goed naar gekeken."
Na de restauratie heeft hij een
perfecte auto. „Van alle auto's die
ik heb opgeknapt, weet ik dat het
goed zit." En inderdaad, motor-
pech heeft hij nooit gehad met
de Healey. Blikschade, dat wel.
„Ik had de auto een paar jaar
toen ik op het Zuidplein in Rot
terdam werd aangereden. We wa
ren onderweg naar de start van
de Tulpenrally in Noordwijk." Ge
lukkig kon hij ook met ingedeukt
portier en achterflank doorrij
den, zodat hij nog aan de befaam
de autorit kon meedoen. Het ge
luk was echter die week niet aan
zijn zijde. „Op de terugweg werd
ik weer buiten mijn schuld om
aangereden." Voor rally's wordt
de Healey niet meer gebruikt.
„Daar heb ik twee mini's voor,
die zijn speciaal geprepareerd."
In vier jaar restaureerde Ko den Herder zijn Healey.
foto Ruben Oreel
