Gelukkig elk weekend thuis 1 O Je hebt je diploma van de middelbare school binnen en gaat studeren. Er verandert veel. Een vervolgopleiding doen, hoe is dat nou eigenlijk? Bevalt het 'op kamers' of ben je daar nog helemaal niet aan toe? Hoe ervaren je ouders het? f" Vier studenten die net hun eerste jaar hebben afgerond en hun ouders over hun nieuwe leven. Tom Lubbers Elke Ho/sté r 3 OKTOBER 2008 icfc door Andrea van Oael en Marco Krijnsen tr"c ®r*v\fckorsi uit Hengelo, studeert podotherapie in Enschede precies wat ik moest doen na de middelbare school. Ik had met mijn vwo best naar de universiteit gekund, maar dan had ik de hele dag met de neus in de boeken moeten zit ten. Leek me niks. Fysiotherapie vond ik wel in teressant, omdat je dan ook met sport te maken krijgt. Maar daarvoor werd ik uitgeloot in En schede. Ik heb wel geïnformeerd in Breda, maar daar werd ik van het kastje naar de muur ge stuurd. Bovendien wil ik graag hier in Hengelo blijven voetballen. Toen heb ik dus voor podo therapie gekozen bij Saxion in Enschede. Daar mee zou ik na het eerste jaar alsnog kunnen overstappen naar fysiotherapie." „De eerste paar maanden gingen nog wel. Maar toen ik al die vieze voeten van die mensen moest doen, was dat een enorme afknapper. Na gels van tien meter, onverzorgde voeten. En stin ken! Het was ook heel eentonig werk. Op school was het wel gezellig met mijn jaargeno ten. Ik wilde dan ook wel mijn p halen, daar heb je altijd wat aan. Omdat ik thuis bleef wo nen, moest ik mijn collegegeld zelf betalen van mijn baantje bij de post. Ik ga pas uit huis, als ik een beetje heb gespaard. Een flatje of zo. Eerst hoop ik bij de politieschool aangènomen te wor den. Lijkt me mooi werk." Vader Alwie Lubbers „Zijn leraren zeiden dat school voor Tom een noodzakelijk kwaad was. En zo was het ook. Zeker de laatste drie jaar hadden we alle moeite om hem op school te houden. Een martelgang was het. Daarom verwonderde het ons zo dat hij aanvankelijk met plezier zijn studie podothe rapie aan de hogeschool volgde. Dat was voor ons als ouders een verademing. We hoefden hem niet voortdurend achter de vodden te zit ten. Ook toen hij het niet meer zo leuk vond, is Tom doorgegaan om zijn propedeuse te halen. Dat vinden we heel knap van hem." „Zijn twee oudere broers studeren in Gronin gen en Delft. Dat Tom hier in TVvente is geble ven? Prima, geen problemen mee. Het is ook wel ge zellig, dat hij in huis is blijven wonen. Hij kan zo nog mooi blijven voetballen bij BWO. Het belangrijkste is dat Tom er zelf 100 procent ach ter staat. Hij moet iets doen wat hij leuk vindt. Wij steunen hem daarin. Hij zal best zijn neus wel eens stoten. Maar zolang er alleen een beet je vel af is, is er niets aan de hand. Ik weet dat Tom iets moet doen wat afwisseling geeft. Hij moet niet 's ochtends al weten wat er die dag gaat gebeuren. Ik denk daarom dat de politieop leiding een goede keuze voor hem is." uit Raalte, studeert psychologie in Groningen Groningen ging studeren? Het is een kleine, gemoedelijke stad. Dat past beter bij mij dan bijvoorbeeld Amsterdam. Groningen is soms net een dorp. Ik durf daar 's avonds eerder over straat te fietsen dan in Raalte. Er lopen altijd wel mensen rond. Ik was vrij snel gewend. Tijdens de introductie leerde ik al een aantal studiegenoten kennen. Dat maakt het makkelijker. Ik zou daarom iedereen aanraden om de introductie te doen. En toen bleek ook nog een vriendin uit Raalte in hetzelfde huis te zitten als ik. Puur toeval, maar wel leuk." „Je hebt weinig college, dus ook een enorme vrijheid. Als ze dan zeggen dat een bepaald vak niet verplicht is, wordt het wel heel aantrekkelijk om in bed te blijven liggen. Ik heb hier geen moeder die me motiveert. Soms is dat fijn, soms is dat jammer. Je moet in ieder geval wel goed plannen. Wie een dag vóór het tentamen pas gaat leren, komt zichzelf te gen. Ik heb dat zelf nu ook een keer meegemaakt." „Die vrijheid heb je natuurlijk ook met koken. Van tevoren had ik gedacht dat ik wel een paar keer per week naar de snackbar zou gaan of een pizza in de oven zou gooien. Maar ik kook vaak. Het is leuk om na college even naar de supermarkt te gaan en daarna iets lek kers te maken." Moeder Carla: „Elke vond het zelf wel een hele stap om naar Groningen te gaan. Ze was nog maar net achttien, toen ze ging. Als de treinverbinding niet zo slecht was geweest, had ze misschien nog wel een jaar thuis gewoond. Sinds Elke op kamers is, zijn de verhoudingen hier in huis veranderd. Ik mis mijn bondgenoot, want ik leef hier als enige vrouw met mijn man en onze twee zoons. Gelukkig komt ze nog elk weekend thuis. Omdat haar vriend hier woont en ze in Raalte werkt, zal ze nog vaak hier zijn." „Ongerust was ik. niet, toen Elke naar Groningen ging. Ze staat sterk in haar schoenen. Toen we daar samen zijn wezen kijken, voelde het goed. Vertrouwder dan de Randstad. Bovendien wisten we dat de opleiding een goede keuze was. We hadden dat nog eerder door dan zijzelf Ons contact is natuurlijk minder intensief geworden. Maar we bellen door de week regelmatig. Niet elke dag, want zo zitten we allebei niet in elkaar. Als ze er gens mee zit, vraagt ze om raad en gaat ze er zelf mee aan de slag. Ik had verwacht dat ze te eigenwijs was om dat te doen. Maar ze is op een goede manier zelfstandiger geworden."

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 2008 | | pagina 100