Gelukkig
elk weekend thuis
1 O
Je hebt je diploma van de middelbare school binnen en
gaat studeren. Er verandert veel. Een vervolgopleiding doen,
hoe is dat nou eigenlijk? Bevalt het 'op kamers' of ben je daar
nog helemaal niet aan toe? Hoe ervaren je ouders het?
f" Vier studenten die net hun eerste jaar hebben afgerond
en hun ouders over hun nieuwe leven.
Tom Lubbers
Elke Ho/sté
r
3 OKTOBER 2008
icfc door Andrea van Oael en Marco Krijnsen
tr"c ®r*v\fckorsi
uit Hengelo, studeert podotherapie in Enschede
precies wat ik moest doen na de
middelbare school. Ik had met mijn vwo best
naar de universiteit gekund, maar dan had ik de
hele dag met de neus in de boeken moeten zit
ten. Leek me niks. Fysiotherapie vond ik wel in
teressant, omdat je dan ook met sport te maken
krijgt. Maar daarvoor werd ik uitgeloot in En
schede. Ik heb wel geïnformeerd in Breda, maar
daar werd ik van het kastje naar de muur ge
stuurd. Bovendien wil ik graag hier in Hengelo
blijven voetballen. Toen heb ik dus voor podo
therapie gekozen bij Saxion in Enschede. Daar
mee zou ik na het eerste jaar alsnog kunnen
overstappen naar fysiotherapie."
„De eerste paar maanden gingen nog wel. Maar
toen ik al die vieze voeten van die mensen
moest doen, was dat een enorme afknapper. Na
gels van tien meter, onverzorgde voeten. En stin
ken! Het was ook heel eentonig werk. Op
school was het wel gezellig met mijn jaargeno
ten. Ik wilde dan ook wel mijn p halen, daar
heb je altijd wat aan. Omdat ik thuis bleef wo
nen, moest ik mijn collegegeld zelf betalen van
mijn baantje bij de post. Ik ga pas uit huis, als ik
een beetje heb gespaard. Een flatje of zo. Eerst
hoop ik bij de politieschool aangènomen te wor
den. Lijkt me mooi werk."
Vader Alwie Lubbers
„Zijn leraren zeiden dat school voor Tom een
noodzakelijk kwaad was. En zo was het ook.
Zeker de laatste drie jaar hadden we alle moeite
om hem op school te houden. Een martelgang
was het. Daarom verwonderde het ons zo dat
hij aanvankelijk met plezier zijn studie podothe
rapie aan de hogeschool volgde. Dat was voor
ons als ouders een verademing. We hoefden
hem niet voortdurend achter de vodden te zit
ten. Ook toen hij het niet meer zo leuk vond, is
Tom
doorgegaan om zijn propedeuse te halen. Dat
vinden we heel knap van hem."
„Zijn twee oudere broers studeren in Gronin
gen en Delft. Dat Tom hier in TVvente is geble
ven?
Prima, geen problemen mee. Het is ook wel ge
zellig, dat hij in huis is blijven wonen. Hij kan
zo nog mooi blijven voetballen bij BWO. Het
belangrijkste is dat Tom er zelf 100 procent ach
ter staat. Hij moet iets doen wat hij leuk vindt.
Wij steunen hem daarin. Hij zal best zijn neus
wel eens stoten. Maar zolang er alleen een beet
je vel af is, is er niets aan de hand. Ik weet dat
Tom iets moet doen wat afwisseling geeft. Hij
moet niet 's ochtends al weten wat er die dag
gaat gebeuren. Ik denk daarom dat de politieop
leiding een goede keuze voor hem is."
uit Raalte, studeert psychologie in Groningen
Groningen ging studeren? Het is een kleine, gemoedelijke stad. Dat past
beter bij mij dan bijvoorbeeld Amsterdam. Groningen is soms net een dorp. Ik durf daar 's
avonds eerder over straat te fietsen dan in Raalte. Er lopen altijd wel mensen rond. Ik was
vrij snel gewend. Tijdens de introductie leerde ik al een aantal studiegenoten kennen. Dat
maakt het makkelijker. Ik zou daarom iedereen aanraden om de introductie te doen. En
toen bleek ook nog een vriendin uit Raalte in hetzelfde huis te zitten als ik. Puur toeval,
maar wel leuk."
„Je hebt weinig college, dus ook een enorme vrijheid. Als ze dan zeggen dat een bepaald
vak niet verplicht is, wordt het wel heel aantrekkelijk om in bed te blijven liggen. Ik heb
hier geen moeder die me motiveert. Soms is dat fijn, soms is dat jammer. Je moet in ieder
geval wel goed plannen. Wie een dag vóór het tentamen pas gaat leren, komt zichzelf te
gen. Ik heb dat zelf nu ook een keer meegemaakt."
„Die vrijheid heb je natuurlijk ook met koken. Van tevoren had ik gedacht dat ik wel een
paar keer per week naar de snackbar zou gaan of een pizza in de oven zou gooien. Maar ik
kook vaak. Het is leuk om na college even naar de supermarkt te gaan en daarna iets lek
kers te maken."
Moeder Carla:
„Elke vond het zelf wel een hele stap om naar Groningen te gaan. Ze was nog maar net
achttien, toen ze ging. Als de treinverbinding niet zo slecht was geweest, had ze misschien
nog wel een jaar thuis gewoond. Sinds Elke op kamers is, zijn de verhoudingen hier in
huis veranderd. Ik mis mijn bondgenoot, want ik leef hier als enige vrouw met mijn man
en onze twee zoons. Gelukkig komt ze nog elk weekend thuis. Omdat haar vriend hier
woont en ze in Raalte werkt, zal ze nog vaak hier zijn."
„Ongerust was ik. niet, toen Elke naar Groningen ging. Ze staat sterk in haar schoenen.
Toen we daar samen zijn wezen kijken, voelde het goed. Vertrouwder dan de Randstad.
Bovendien wisten we dat de opleiding een goede keuze was. We hadden dat nog eerder
door dan zijzelf Ons contact is natuurlijk minder intensief geworden. Maar we bellen
door de week regelmatig. Niet elke dag, want zo zitten we allebei niet in elkaar. Als ze er
gens mee zit, vraagt ze om raad en gaat ze er zelf mee aan de slag. Ik had verwacht dat ze
te eigenwijs was om dat te doen. Maar ze is op een goede manier zelfstandiger geworden."