Je kunt je leven kleur geven, je kunt
kleur bekennen. Kleur. Onze taal is
er door gekleurd, onze omgeving.
Maar het is niet alleen een kwestie
van geel, rood, groen of blauw.
Kleur is meer. Kleur geeft een eigen
identiteit. Clara Froger is de konin
gin van de kleur van Nederland. Een
ontdekkingsreis door een fleurig
wonderland.
door Hans Jacobs
Ze was veertien. Het ge
beurde tijdens de geschie
denisles op de HBS. Het
moment proeft ze nog
als de dag van toen. „Wat wil ik?
Ik wil omgevingen maken voor
mensen waar ze gelukkig wor
den." Ze zit in haar atelier in Rot
terdam. Clara Froger. Ze is de onge
kroonde koningin van de kleur in
Nederland. Haar grijze haar met ei
genwijze donkere flarden, is het
enige kleurloze dat aan haar is te
ontdekken. Die hbs-tijd is al lang
geleden. Daarom de vraag of het
haar gelukt is mensen gelukkig te
maken. „Ja", zegt ze. „Gezien de ve
le reacties: ja. Tijdens de vakantie
belde me nog een dame. Ik had
haar huis gedaan en ze moest me
bellen om te vertellen hoe blij ze
ermee was. Hoe aangenaam ver
rast ze was."
EEN LEVEN VOL KLEUR
Clara schikt haar boeket
r aan creatieve opleidin
gen: de kunstacademie,
bouwkunde, Feng Shui
en nog veel meer. Nu is
i ze zover dat ze kleur ook
O wetenschappelijk onder
zoekt, samen met de psy-
choloog Crétien van
Campen. De wetenschap
per en de kunstenaar sa
men, een unieke combinatie.
„Want", zo doceert ze: „kleur is
meer. Kleur is geen verf, kleur is
een identiteit, kleur is een primai
re levensbehoefte. Kleur is niet al
leen wat je waarneemt met je
ogen maar met iedere cel in je
lichaam. Wat wij allemaal met
kleur kunnen doen, wordt onder
schat." Het is haar heilige overtui
ging. Veertig jaar is Clara nu profes
sioneel met kleur bezig. „Mijn hele
praktijk is het bewijs van mijn
overtuiging."
De journalist krijg colle
ge, zoals de professionals
die krijgen op de Neder
landse Kleurenschool
die ze mede opgericht
heeft. Twee dikke bijbels
komen op tafel. Twee
vuistdikke regenbogen
met negentienhonderd
verschillende kleuren. Je
ogen kunnen het bijna
niet verwerken. Maar
het is niet alleen geel,
rood, groen en blauwach
tig. Kleurtoon, de helderheids
graad van kleur en de verzadiging
van kleuren spelen een hoofdrol.
Af en toe kijkt ze op. Of het nog te
volgen is. De verslaggever krijgt
een rood hoofd van zo veel infor
matie. Maar daarom is ze ook de
koningin. En ze vragen haar. Ge
meenten, architecten, landschaps
architecten. Sinds de jaren zeven
tig werkt ze samen in multidiscipli
naire ontwerpteams. Een wijk bij
voorbeeld. Clara gaat aan de slag.
Ze gaat de wijk in, ze wandelt,
gaat met de fiets, met de auto,
luncht in de wijk, praat met men
sen en kijkt en kijkt. Wat doet het
licht overdag, wat 's avonds, wat is
de kleur van de bakstenen, wat die
van de dakpannen? „Ik inventari
seer de wijk op kleurmateriaal en
verwerk de plannen van de op
drachtgever. Een pallet. Dat bied
ik aan, niet wat mijn voorkeur is,
maar wat ik zie. Daarmee kunnen
architecten en landschapsarchitec
ten verder werken. Wat ik doe, is
mensen leren kijken en daar rolt
uiteindelijk een ontwerp uit."
KLEUR
