Meningen
Wijkwens
geeft het
voorbeeld
Journalist als observator
'Prinsjesdag, een dag om nooit te vergeten'
PZC Zaterdag 20 september 2008 1 5
EDITH RAMAKERS
De lezersredacteur is bereikbaar per
post op het adres van de
Centrale Redactie van de PZC,
Stationspark 28,
Postbus 31
4460 AA Goes.
Telefoon: 0113-315660
E-mail: Lezersredacteur@pzc.nl
Het forum waarop lezers zich kunnen
uiten over actuele zaken is bereikbaar
via internet; www.pzc.nl
EVEN
Hij hoopt van harte dat de proef
flopt. Een vriend van mij heeft
een autoverhuurbedrijf in Amster
dam en was net als ik verrast door
het nieuws dat je een vingerafdruk
moet afgeven als je een auto
huurt. „Het is een wens van de gro
te verhuurbedrijven, waar de be
trokkenheid van de werknemer
voor het bedrijf klein is", zegt hij.
De proef wordt niet zomaar uitge
voerd. Verhuurbedrijven leiden
per jaar honderdduizenden euro's
schade omdat huurders auto's ste
len of vernielen. Zelfs als ze een le
gitimatiebewijs hebben overlegd,
is het nog vaak moeilijk om de
schade te verhalen op de huur
ders. Dat is natuurlijk wel een pro
bleem.
Mijn vriend heeft die problemen
niet. „Wij verhuren geen snelle en
dure auto's, die geliefd zijn bij die
ven. Wij zijn een kleine speler in
de verhuurbranche. We weten
met wie we werken en wie we te
genover ons hebben. Dat maakt de
kans op misbruik kleiner. De lijn
tjes zijn kort, de organisatie goed."
Hij zou zelf geen vingerafdruk afge
ven om een auto te huren en wil
dit ook niet verlangen van zijn
klanten. „Er kan wel van alles ge
vraagd worden."
Deze week waarschuwde een psy
chologe voor het effect van dit
soort maatregelen. De samenle
ving verkild, het wantrouwen naar
elkaar neemt toe en argwaan
wordt in de hand gewerkt. We be
steden te veel aandacht aan het
slechte in de mens en dat is geen
basis voor een aangename maat
schappij.
Veel meer verwacht ik van de an
dere benadering, waar ik deze
week mee te maken kreeg. Voor
Woongoed Middelburg was ik ju
rylid voor het project de
Wijkwens/Leefbaarheid. Huurders
hadden volop plannen ingediend
voor hun leefbare buurt. Vooral
die wijkwensen werden beloond
die het gemeenschapsgevoel ver
sterken. Dat waren de sociale ac
ties, die gebaseerd zijn op weder
zijds vertrouwen. Hartverwarmen
de voorstellen, waar je een goed ge
voel van krijgt.
Soms is één en één drie.
Neem nou de samenwerking
tussen de PZC en Dynamica
(de familieloop) of het
project Vertel uw Verhaal
(Het Zeeuws Museum en de
PZC). Recentelijk toonde de
Zeeuwse bibliotheek een
expositie van Scoop/Nieuw
Zout, over de
Gereformeerde gezindte in
Zeeland, met foto's van Jan
Banning en interviews van
PZC-journaliste Ondine van
der Vleuten. Hoe ervaren
betrokkenen de
samenwerking in dit soort
projecten en wat is de
meerwaarde hiervan?
Ondine van der Vleuten,
PZC-redacteur: „Samen
werking heeft zo zijn voor
delen. In het project Zichtbaar Ge
loven heb ik zeven gezinnen van
de Gereformeerde gezindte mogen
interviewen. Dat was te danken
aan de bemiddeling van de stich
ting Nieuw Zout. Ik ben er nog
niet zo zeker van dat deze gezin
nen ook 'ja' hadden gezegd als de
PZC hen had benaderd. Het is niet
niets, uitgebreid te worden onder
vraagd en geciteerd over een gevoe
lig onderwerp als het geloof Te
meer daar de Gereformeerde ge
zindte in het algemeen terughou
dend is als het gaat om contacten
met de 'buitenwereld'.
Het uiteindelijke resultaat is een
expositie en een serie artikelen die
een goed beeld geven van het dage
lijks leven van de bevindelijk gere
formeerden. En daarmee is de sa
menwerking wat mij betreft ge
slaagd."
Dick van den Bout van
Scoop, de opdrachtnemer
van het project: „Zo kan
het ook. Dat dacht ik toen ik de
verhalen over Zichtbaar Geloven
las in de PZC. Ik was er trots op
dat mijn krant op zo'n respectvol
le manier 14 tot 20 procent van de
Zeeuwse bevolking in beeld heeft
gebracht.
Het uitgangspunt van de samen
werking was dat we het beste uit
iedereen naar boven wilden laten
komen. Dat is nodig, want het is
geen simpel thema. Dat is ons ge
lukt, iedereen heeft een glansrol
kunnen spelen. De pers is er niet
alleen om een persbericht naartoe
te sturen. De pers is er ook om
een moeilijk thema voor een groot
publiek goed neer te zetten. We
hebben samengewerkt zonder dat
daar contracten aan te pas zijn ge
komen, zonder uren van overleg.
We hebben de mouwen opge
stroopt en gewoon gedaan.
Ton Brandenbarg van de
Zeeuwse bibliotheek: „We
wilden een inkijkje geven
in het leven van Gereformeerde ge
zindte. We wilden niemand te
kijk zetten. Nico Out betrok foto
graaf Jan Banning erbij. De foto
graaf is bij uitstek geschikt om met
deze opdracht in zijn achterhoofd
gezinnen te portretteren. We had
den het beeld, maar nog geen ver
haal achter de foto's. Toen klopten
we bij de PZC aan. Hoofdredac
teur Peter Jansen zei dat het een
nieuw fenomeen was, 'want
meestal zoeken we zelf het nieuws
op', maar hij wilde meewerken. Al
le partijen hebben elkaar bena
derd met respect, geïnterviewde
en interviewer, fotograaf gefoto
grafeerde. Ook al ben je het niet
eens met eikaars opvattingen, je
neemt waar, komt met elkaar in ge
sprek en noteert. Dat is een soort
journalistieke kunstvorm gewor
den met een heel mooi resultaat."
Willem Cornelis Murre uit Vlissingen was op Prinsjesdag
een van de wachtenden in de Zeeuwse erehaag voor ko
ningin Beatrix. „Het was een gebeurtenis om nooit te
vergeten", zegt hij. Murre voelde zich bevoorrecht dat
hij een onbelemmerd zicht had op de koningin en dat hij de hele
stoet van dichtbij aan zich voorbij had zien trekken. „Achter de
dranghekken staan de mensen rijen dik. Ze willen met hun came
ra's dit goud vereeuwigen. Het is een schouwspel waar het publiek
zich aan vergaapt. Ook de traditioneel Zeeuwse klederdracht wordt
vaak vastgelegd. Het is opvallend dat veel jongeren vragen 'waar ko
men jullie vandaan'? Sommigen denken nog dat Zeeland uit eilan
den bestaat! Blijkbaar hebben aardrijkskunde en geschiedenis voor
het onderwijs geen prioriteit. Het lijkt mij de hoogste tijd om dit
stukje cultuurgeschiedenis flink bij te spijkeren. Ik hoop dat er nog
steeds mensen bestaan die deze folklore kunnen waarderen en onze
rijke geschiedenis aanvaarden als een bron van inspiratie. Kortom,
Prinsjesdag 2008 was voor mij één dag om nooit te vergeten. Luctor
et Emergo!"
