Herrezen hengst Jan Korneel kan te water Dao doe je toch wat extrao suuker bie 30 1 Dinsdag 9 september 2008 PZC gers zijn donderdag volop bezig de laatste hand te leggen aan de Jan Korneel. De Duit ser Rolf Bringmann is aan het verven. Hij heeft al jaren een tweede woning in Stavenis- se en is de eigenaar van de Jan Korneel. Bringmann is verliefd op de platbodem van het type 'hengst', een vissersschip met (Zeeuws-)Vlaamse wortels. Nog slechts vijf hengsten hebben de tand des tijds door staan. In de CNR-loods is vóór de Jan Kor neel de hengst D'n Bruinen van stichting To lerant helemaal opgeknapt. Twee jaar is in Rupelmonde aan de Jan Kor neel gewerkt. Het schip dat ooit door een vo rige eigenaar is omgebouwd tot een jacht met kajuit, is teruggebracht in originele staat. Cees Droste heeft daar als scheepsbouwer een flinke bijdrage aan geleverd. Hij heeft ja renlang een werf voor oude schepen in Hoorn gehad, tot hij werd uitgekocht voor woningbouw. „Ik was van plan te verhuizen naar Frankrijk, maar toen belde Gerrit Zo mer van stichting Behoud Hoogaars mij. Of ik bij restauraties wilde helpen. Ik vond een huis in Baarland en ben gebleven." Via via - de wereld van liefhebbers van oude houten schepen is klein - kwam Droste bij de CNR-loods terecht. Hij leidde een trouwe groep vrijwilligers bij de restauratie van de Jan Korneel. Michiel Verras, telg uit het roem ruchte scheepsbouwersgeslacht, is er ook aan het werk, evenals Julian de Jonge uit Sint-Annaland. De Jonge is nog drie werkda gen in de week keukenmonteur, de andere twee is hij in Rupelmonde. „Ik heb altijd iets met het houten schepen gehad. Ik kom van Sint Philipsland. Ieder jongetje heeft daar een bootje." Droste ziet in De Jonge zijn op volger. Zaterdag is de tewaterlating van de Jan Kor neel om 16.30 uur. De CNR-loods is het hele weekeinde open, zaterdag van 14.00 tot 19.00 uur, zondag van 11.00 tot 19.00 uur. Onder tussen wacht de volgende klus, de herbouw van de hengst Pegasus die in Rupelmonde op de kant staat. Het schip is zo slecht dat restauratie niet meer kan. De Pegasus wordt volledig herbouwd met het origineel als 'bouwtekening'. Bestuurslid Van der Walle van Tolerant: „Het hout is er al." Rolf Bringmann, Cees Droste en Julian de Jonge (vlnr) aan het werk op de hengst Jan Korneel. foto Camile Schelstraete Vlaamse Scheldedorp Rupelmonde twee jaar een drachtig gewerkt aan de restauratie van de hengst Jan Korneel. Zaterdag is de tewaterlating van het antie ke vissersschip tijdens het Weekeinde op de Helling. door Harmen van der Werf Zo kan het alleen in Vlaanderen. Op een historische plek aan de Schelde bij Rupelmonde is een moderne, sta len loods opgetrokken, de CNR- loods. De naam CNR verwijst naar de be faamde scheepswerf Chantier Naval de Ru pelmonde. Het bedrijf, opgericht in 1912, ging in 1995 ter ziele. Een ontwikkelaar wist het acht hectare grote bedrijfsterrein te ver werven. „De gemeente Kruibeke slaagde er gelukkig nog in anderhalve hectare te red den", vertelt Werner van der Walle, bestuurs lid van vereniging Tolerant die zich inzet voor behoud van authentieke houten Vlaam se (vissers)schepen. Op die anderhalve hecta re heeft Tolerant een unieke werkplek gekre gen, in de vorm van de gloednieuwe CNR-loods. Waarbij de letters CNR in het Vlaams zijn vertaald: Centrum Nautisch Rupelmonde. De CNR-loods mag uit de toon vallen in de omgeving. De hal is voor scheepswerk ide aal. Alles is er lekker doelmatig ingericht. Met hedendaagse middelen kan er worden gewerkt aan grote restauratieprojecten en daar gaat het uiteindelijk toch om. Vrijwilli door Rinus Willemsen Da's daorom nog 's slecht weer ee, zegt m'n buurman binst a tie een zakje ap pels op m'n anrecht zet. „Die binnen pas getrokken", zegt ie, ,,'t is een ouw soort, die staon bie ons in den boogaord." Bie toerbeurt schuuven me mekaore wa toe. Of 'n krop slao, wat andievie of wat peetjes komt 'r bie miin uut den 'of Van d'andere kant wat ap pels, peeren of pruumen. De zaok is mêêstal nogal in evenwicht. En dan duurt 't ook het langst. A generaoties lang bestaot dien boog aord. 'k Dienken meschiens wel drie'onderd jaor. Nêê, da 's nii overdreven, 'k Kregen overlest nog 'n ouwe landkaorte van Biervliet onder m'n öögen en dao stoeng dien boogaord al op getei- kend. Noe weet 'k wel dat dien bóömen gêên 'onderd jaor oud ziin. Mao ze kunnen natuurlijk toch wel naokommeliengen ziin van die böó- rnen op dien têkenieng. Ouwe rassen dus. In begin september komt buurman dan mee 't zochte fruit. „Die appels kan je nie lange bewaor- en joengen," zegt ie nog, „mao dao zit toch 'n lekker smaokje an." Verzichtig leg ik 'r dan 'n stuk of zesse op de schaole op de kasse in de kao- mer. Die staot net voo de spiegel. En die appels die blienken dan joengen. Kan je begrupen, mee die spiegel d'r achter. En dan lieken d'r dao 'n bèrg te liggen, teminste as die schaole vol is ee. En lekker ruuken. Ongekènd. Vroeger leien wudder op zolder altied appels en peren. Op 't leste van oktober kwam boer Ver- planke van Driewegen dan mee een zak of drie- je appels en twi zakken peren. Die zettende die dan êêst in dan gank. M'n moeder lei dan een paor gróte brune papieren op 't zeil van de zol der en dao wieren die appels en peren dan op ge leid. Verzichtig goeng Verplanke dan de steile trap op en net of Zwartie Piet bezig was, rom melden die appels en peren over 't brune papier. Dao zag je dan op 't leste bienao niks nie mêêr van. Allêêne an de randen was 't papier nog 'n bitje te zien. „Ze binnen d'r 'óór", zei tie dan (die was nie vee van zeggen) en dan vouwende die z'n baoltjes netjes op, zocht de touwtjes bie mekaore en kwam in 't achter'uus een bakje kof fie drienken. M'n moeder betaolende 'm en binst klom ik al verzichtig de trap op. Om 's te gaon kieken... D'n derden en zesde tree kraoken- de, mao 'k wist wel 'oe of ik die most overslaon. Even proeven. De riepste laogen naor een paor daogen aan de voorkant, want m'n moeder 'iew de zaok goed in de gaoten. Riepe en rotte appels wieren naor voren ge'aold. En in de winter, as 't begon te vriezen, wier t'r een ander bruun pa pier over geleid. Mao dan was t'r van die grote bèrg appels en peren a minder dan den 'elt over, 'óór. „Dan staon d'r ook nog stoofpeeren", 'óór 'k m'n buurman zeggen. „Mao die binnen van 't jaor nii zó goed gelukt. Mee dien laote vost ee." 'k Knik 'n kêê. Vost, dienk 'k, vost, ,,'eit 't dan van 't voojaor zo laote nog gevrozen?" Mao die 'aol me a vlug uut d'n dróömen. Want jao, bie de Paosen was 't weer nii vee soeps. „Dan bin nen de appels beter gelukt joeng." En mee een 'n effen stemme vertelt ie dat dien appelboom vanachter in de boogaord wel 't dubbele van pse- de jaor belooft op te briengen. „Den zuuren ap pel?" zeg 'k langst m'n neuze weg. Ie knikt en kiekt een bitje effen, 't Is net of tie 't raoit: „Die zuure appels, wa moen 'k dao mee?" vraog 'k. En mee 'n staolen gezicht gaot ie vèder: „Zuure? Dan doe je d'r toch wat extrao suuker bie."

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 2008 | | pagina 32