Over handicap wordt niet gesproken
Stelletje klootzakken
Paralympische
sporters nemen
Peking in bezit.
Esther Vergeer draagt
vlag bij de opening
Australische atlete
is niet blind genoeg
Prinses Margriet
bezoekt Paralympics
Elsbeth van Oostrom
is één van de tachtig
40 Zaterdag 6 september 2008 PZC
door Remko Tanis
PEKING - Hij hoeft pas maandag
aan de startlijn van het olympisch
stadion te verschijnen, maar whee
ler Kenny van Weeghel heeft zijn
eerste wedstrijd noodgedwongen
gisteren al gehad onder de hete
zon in Peking. Paralympische vrij
willigers zetten hem een halte te
vroeg uit de metro. Met een rol
stoel kom je dan niet zomaar terug
de metro in. Van Weeghel heeft
daardoor de laatste twee kilometer
naar het olympisch terrein zelf
moeten vinden. Het leverde hem
een dwaaltocht door Peking op.
Het is het enige dat even niet vol
gens plan liep in Van Weeghels pa
ralympische voorbereidingen. De
27-jarige wheeler laat zich er niet
door afleiden. Zijn doel is goud op
de 100 meter, het koningsnummer
van de atletiek. „Ik weet dat het er
in zit", vertelt de atleet bij de vij
ver voor zijn appartement in het
olympisch dorp. Dat is in drie da
gen tijd omgebouwd tot paralym
pisch dorp voor de vierduizend at
leten die er de komende tien da
gen gaan strijden om medailles in
twintig sporten.
Voor Van Weeghel zijn het de der
de Zomerspelen. Na zijn interna
tionale doorbraak in 2001, toen hij
Europees kampioen op de 200 me
ter wheelen werd, haalde hij in
2004 bij de vorige spelen in Athe
ne drie medailles: goud, zilver en
brons. „Het resultaat moet deze
Spelen minstens zo goed of beter
worden", zegt Van Weeghel.
Aan de andere kant van de vijver
zit rolstoelwielrenster Monique
van der Vorst er wat minder nuch
ter bij. Voor haar, en voor haar
sport, zijn dit de eerste Spelen.
Haar weg naar dit moment ging,
letterlijk, gepaard met ongelukken
en pijn.
„Ik was heel goed toen ik werd
aangereden", denkt Van der Vorst
(23) terug aan 20 april dit jaar: het
moment dat een Amerikaan in
een auto een einde dreigde te ma
ken aan haar paralympische
droom. Tijdens een trainingskamp
in Florida werd ze aangereden. Ze
raakte kort in coma en hield een
zware whiplash over aan het onge
val. „Het was kantje boord", ver
telt ze. „Volgens de artsen zou het
zes maanden tot een jaar duren
voor ik weer kon functioneren.
Alsof ik de Spelen, waar ik al die ja
ren alles voor heb gedaan, opzij
laat zetten door iemand die mij
omver rijdt."
Van der Vorst, die sinds haar der
tiende in een rolstoel zit, ver
scheen daarom al twee maanden
na het ongeluk aan de start van
een kwalificatiewedstrijd waar ze
moest presteren om naar Peking te
PJI| Wheeler Kenny van Weeghel be-
haalde vier jaar geleden drie para
lympische medailles (goud, zilver
en brons). Die oogst wil hij nu mi
nimaal evenaren.
mogen. Jarenlang won ze kam
pioenstitels, maar in juli moest de
drievoudig wereldkampioen tij
dens het WK alles op alles zetten
om derde te worden: net genoeg
voor de Spelen. „Ik voelde me vre
selijk, barstte van de pijn. Je weet
dat je je titel al kwijt bent, maar je
moet presteren. Op zo'n moment
is topsport zeker keihard."
„Na de twee verkeersongelukken
in een jaar ben ik nu veel te blij
dat ik nog leef Ik vraag me echt af
waarom mensen zeuren over klei
ne dingen, zoals dat ze te dik zijn."
Die houding herkent ze in meer at
leten in het paralympisch dorp.
„Ik heb nog nooit zoveel gehandi
capten bij elkaar gezien." Een dorp
waar blinden de rolstoelers voort
duwen en rolstoelers de blinden
vertellen welke kant ze opmoeten.
Van der Vorst: „De afspraak is dat
we onderling niet over onze handi
caps praten. We zijn hier om te
sporten. Maar iedereen hier heeft
iets veel ergers meegemaakt dan
een beetje te dik zijn."
PEKING - Rolstoeltennisster Esther
Vergeer draagt vandaag de Neder
landse vlag tijdens de openingsce
remonie van de Paralympische
Spelen. Chef de Mission Thea Lim-
bach maakte dit gisteren in Peking
bekend. Limbach gaf bij de bekend
making aan heel veel respect te
hebben voor de prestaties van
Vergeer. „Vergeer won de afgelo
pen jaren talloze titels en is al ja
ren wereldwijd de onbetwiste
nummer één in het vrouwenten
nis. Ik ben dan ook heel blij dat zij
voor ons de vlag gaat dragen."
PEKING - Een Australische atlete
mag niet meedoen aan de Paralym
pische Spelen omdat ze niet blind
genoeg is. Jessica Gallagher zou in
Peking in actie komen bij het dis
cuswerpen, verspringen, kogelsto
ten en de 100 en 200 meter. Haar
linkeroog was volgens de criteria
te goed. Gallagher wist vooraf al
dat ze een grensgeval was. „Ze was
hiervan al op de hoogte gebracht
door het Australische Paralympi
sche Comité, dus het komt voor
haar niet volledig als verrassing."
AMSTERDAM - Prinses Margriet be
zoekt van vrijdag 5 tot en met
woensdag 10 september in Peking
de Paralympische Spelen. De prin
ses is onder meer aanwezig bij de
opening en bezoekt daarna ver
schillende onderdelen waar Neder
landse gehandicapte sporters aan
meedoen.
De prinses bezoekt de Olympische
Spelen als lid van het erebestuur
van het International Paralympic
Committee (IPC).
PEKING - Tijdens de Paralympics
komen tachtig Nederlandse atle
ten in actie. Bekende namen zijn
Esther Vergeer en Robin Ammer-
laan bij het rolstoeltennis, maar
ook in de andere sporten heeft Ne
derland kans op medailles.
Eén van de tachtig deelnemers is
Elsbeth van Oostrom uit Goes. Ze
maakt deel uit van het nationale
rolstoelbasketbalteam. „Het zal
zwaar worden", zei ze in de aan
loop naar de Paralympics. „Ik
hoop op een olympische medaille,
maar we gaan natuurlijk voor
goud."
Wekelijks worden hele scheldwoor-
denboeken over de Nederlandse
voetbalvelden uitgekotst, maar
toch was de in dit kader vriendelijk klinken
de term stelletje klootzakken afgelopen
woensdag een opmerkelijke. Die werd name
lijk niet gebezigd door een milde supporter,
maar door ons aller bondscoach Foppe de
Haan, Neerlands redelijkheid zelve, het ge
weten van het nationale voetbal.
Foppe gebruikte deze harde woorden tijdens
een persconferentie toen hij terugkeek op de
Olympische Spelen: „Tien van de 22 spelers
verschenen met een ontoereikende conditie
in het trainingskamp", meldde hij ruim
tweeënhalve week na de Spelen nog steeds
onthutst. „De Olympische Spelen waren
mijn grote doel, maar toen we een week sa
men waren dacht ik: stelletje klootzakken,
een aantal van jullie ondersteunt het doel
niet."
Pleegt De Haan nu verraad of heeft het zin
dat hij zijn verhaal verteltJe moet nooit
kwaad met kwaad vergelden en dat doet
Foppe een beetje: hij voelt zich verraden en
vertelt nu - tegen alle afspraken in - waar
om het in China niet lekker liep. Aan de an
dere kant: Foppe durft uit de school te klap
pen en toont Jan-met-de-pet hoe het er in de
voetballerij aan toe kan gaan. Het was er
niet zomaar eentje die zich slecht voorbereid
had, het waren er tien! De halve selectie!
Sommige (veel?) voetballers storen zich aan
God noch gebod. Ze verdienen kapitalen en
kunnen ongestraft doen waar ze zin in heb
ben. Er zijn maar weinig trainers die hard
durven optreden, bang voor de macht van
een groep dommeriken. Een populist als
Jack van Gelder speelt het spelletje mee. Ze
houden een microfoon onder de neus van on
ze toppers - die een vocabulaire hebben van
een kind van elf en een IQvan ver onder de
tachtig - en knikken begrijpend. Ze doen als
of de minister-president aan het woord is.
Foppe onderstreept met zijn woorden nog
maar eens het bedenkelijke niveau waarop
de voetballerij zich bevindt. Er zijn in Neder
land maar een paar mensen die helder kun
nen en durven maken waaraan het schort:
passie, inzicht, gezond verstand. Een voetbal
liefhebber moet zich toch rot schamen als hij
weet dat alle atleten zich vier jaar het
schompes trainen om mee te mogen doen
aan de Spelen, behalve voetballers. Die han
gen minder dan twee maanden voor het uur
U aan een ver strand gewoon lekker aan de
bierpomp.
Koen de Vries
Rolstoelwielrenster Monique van der Vorst (links) en wheeler Kenny van Weeghel maken deel uit van de Nederlandse paralympische equipe.
foto Frans Schellekens
