De duistere kant van Zeeland Geen gepimpte bakken bij straatraces 2 Zie de video op www.pzc.nl/zomerkrant Overdag zijn de stranden, straten en attracties van Zeeland het domein van toeristen. Maar als de zon eenmaal onder is, neemt de lokale bevolking het over. Attracties in het duister. Illegale straatraces in Vlissingen en dronken nachtelijke bezoekers in Miniatuur Walcheren. Bezigheden die het daglicht niet kunnen verdragen of onschuldig vermaak? door Nathalie van de Zande In Middelburg is het een bekend fenomeen. Jon geren die, meestal dronken, over de hekken van Miniatuur Walcheren klimmen om na zonson dergang in het attractiepark rond te hangen. Om ontspannen rond te slenteren, te drinken, te blo wen of zelfs om dingen te slopen. Dat Miniatuur Walcheren na sluitingstijd voorname lijk zou worden bezocht door dronken jongeren, wordt bij navraag al snel bevestigd. Maar niet met naam en toenaam natuurlijk. Een nachtelijke bezoe ker vertelt: „We zijn een keer met twintig man, twee gitaren en een fles wodka over het hek geklommen. Daar hebben we lekker zitten drinken en kampvuur liedjes gezongen. Op een gegeven moment gingen een paar mensen zelfs Godzilla naspelen en brullend door de miniatuurstraatjes rond de Lange Jan lopen. Het is puur voor de lol, volgens mij voor iemands verjaardag. We slopen niks." Verjaardagen blijken vaker de aanleiding te zijn om een nachtelijk bezoekje te brengen aan het park. „Ik foto Lex de Meester was nog nooit 's nachts in Miniatuur Walcheren ge weest, dus toen ik eenentwintig werd vond men het hoog tijd dat ik dat eens zou doen", herinnert een an dere insluipster. „Het hoort blijkbaar bij een verjaar dag in Middelburg: taart eten, drinken en inbreken bij Miniatuur Walcheren." Veel bijzonders is er bin nen niet gebeurd volgens haar. „Het spannendste was om het hek over klimmen in een jurkje en met hakken aan. Maar toen we eenmaal binnen waren, was de lol er eigenlijk al vanaf. Iemand wilde nog proberen het stadhuis te jatten, maar dat hebben we tegengehouden. Inbreken is één ding, dingen slopen een heel ander." Maar ook voor andere dingen dan ontspanning wor den de grenzen van het park wel eens overschreden. Een groep studenten van de Roosevelt Academy zou vorig jaar voor een project 's nachts het park hebben betreden. Voor de opdracht - de hoogte van de Lan ge Jan op een zo origineel mogelijke manier bereke nen - werd de oplossing gezocht bij het exacte schaal model in Miniatuur Walcheren. Onnodig om het park illegaal binnen te dringen, aldus docent Joseph Resovsky, aangezien andere groepen volgens hem ge woon toestemming gevraagd én gekregen hebben. Schijnbaar zijn er ook mensen die met kwadere be doelingen het grondgebied van het attractiepark be treden. In februari, vlak voor de opening van het sei zoen, werd grote schade toegebracht aan een aantal miniaturen door vandalen die 's nachts over de hek ken waren geklommen. De daders zijn nooit gepakt, maar Miniatuur Walcheren heeft wel maatregelen genomen om herhaling te voorkomen. Karin Zieverink, bedrijfsleidster van het miniatuur park: „Het jaar daarvoor hadden we al schijnwerpers met bewegingssenstoren geïnstalleerd, maar blijk baar was dat niet genoeg. Nu hebben we camera's op gehangen en een beveiligingsbedrijf ingeschakeld dat vier keer per week patrouilleert." Of dat genoeg is om de nachtelijke bezoekers buiten te houden, is de vraag. „Als ze buiten het beeld van de camera's blijven, dan kunnen wij niets doen. Als ze dan maar niets slopen", verzucht Karin. Binnenkort zal Miniatuur Walcheren geen last meer hebben van insluipers aangezien het park over tien weken verhuist naar een nieuwe locatie. De kans is namelijk erg klein dat dronken jongeren de moeite gaan nemen om voortaan helemaal naar de Mortiere in Middelburg te lopen om te 'hangen'. door Daisy van Poelje Krijsende motoren en piepende banden van auto's die tegen el kaar racen in een afgelegen ge bied. Straatraces. Misschien niet iets waar je aan denkt bij Zeeland. Maar ook hier nemen coureurs het tegen elkaar op. Waar en wanneer de races plaatsvinden, blijft strikt geheim voor de buitenwe reld. Want alleen als je binnen het cir cuit hoort, weet je er vanaf. Afgelopen juli werd een race in Ritthem verijdeld. Een lid van een Zeeuwse auto club weet te vertellen dat er in Vlissin gen 'wel eens wat wordt georganiseerd'. Zelf doet hij niet mee, maar hij gaat wel eens kijken. „Eigenlijk is het niet bijzon der. Het is niet zo spectaculair als je ver wacht. Je kijkt naar twee auto's die te gen elkaar racen. Voor je het weet, zijn ze voorbij." Bij het idee van straatraces denkt menig een aan gepimpte bakken die een lust zijn voor het oog. Maar dat is niet zo. Ei genaren vinden het zonde om met hun optisch getunede wagens te racen. „Ik ben iemand die zijn auto verbouwt. Maar bij onze club geldt het motto 'all show, no go'. Dat betekent dat wij onze auto spuiten, mooie bumpers er onder zetten, goede geluidsinstallaties inbou wen en de motor helemaal poetsen. Hiermee gaan we naar wedstrijden. Daar worden we beoordeeld op het ui terlijk. De auto's die worden gebruikt bij straatraces zijn hooguit wat verbouwd Slippende banden en scheurende bolides tijdens illegale straatraces. aan de motor, verder niet." Racen met een gepimpte auto blijkt al leen maar zonde te zijn. „Als je schade rijdt of nog erger, gepakt wordt door de politie dan ben je alles kwijt. Niet alleen je auto, maar ook je rijbewijs. Daar moet ik niet aan denken." Hoe hard het er aan toe gaat op zo'n straatrace varieert. Voornamelijk de leng te van het wegdek en het vermogen van de auto spelen hierin een rol. „Er wordt geraced met auto's die in de zelfde categorie vallen qua vermogen. Als dat niet zo is, staat de uitslag eigen lijk al vast. Dan is de lol er ook snel van af De snelheden variëren van 120 tot wel 200 kilometer per uur." Ook de leef tijdscategorie van straatracers is opval lend. „Ik heb wel eens een man gezien die er gens in de 50 was. Dus het is echt niet alleen voor gasten van 20 tot 30 jaar. Het is alleen een erg moeilijke wereld om binnen te komen." foto GPD/ Sander Nieuwenhuys

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 2008 | | pagina 54