i9 spectrum
CHANGE
'Alles is smakeloos.
Zelfs de
muziek is slecht'
PZC
Zaterdag 23 augustus 2008
voor Barack Obama-show
Presidentskandidaat Barack Obama wordt tijdens zijn campagne toegejuicht door zijn fans.
bands als Black Eyed Peas.
Alle sterren verbleken uiteraard bij Barack
Obama, de 'grootste celebrity ter wereld',
zoals zijn rivaal John McCain hem tegen
woordig met een mengeling van afgunst
en minachting noemt.
Uit alle uithoeken van Amerika zijn de
fans inmiddels onderweg. Progressief Ame
rika wil erbij zijn als in Denver voor het
eerst een zwarte politicus tot presidents
kandidaat van een grote partij wordt ge
kroond. Op de dag af 45 jaar nadat Martin
Luther King zijn befaamde 'I had a
dream'-toespraak hield, zal Obama in een
bomvol stadion met 70.000 zitplaatsen
zijn kandidatuur aanvaarden.
Op websites als Rideboard.com proberen
opgewonden studenten nog koortsachtig
een lift te ritselen naar de historische ge
beurtenis. Een bemiddelingsbedrijfje als
Airbed and Breakfast probeert minder ka
pitaalkrachtige bewonderaars van Obama
aan onderdak te helpen. Zo'n 800 huishou
dens in Denver hebben inmiddels een
luchtbed of bed in hun woning ter beschik
king gesteld voor prijzen vanaf 50 dollar
per nacht.
„We hebben nog nooit zo veel klanten ge
had", zegt oprichter Joe Gebbia. „Obama
heeft ons echt de mogelijkheid gegeven
het bedrijf op de kaart te zetten. Dit is de
belangrijkste politieke gebeurtenis van de
afgelopen twee jaar. Mensen hebben er
veel voor over om erbij te zijn."
Dat geldt zeker voor de media. Er komen
zo'n 15.000 binnen- en buitenlandse jour
nalisten naar de conventie, is de verwach
ting. Goedkoop is de grote 'Barack Obama-
show' niet. Een simpele werkplaats in de
conventiezaal kost al 1.000 dollar, een
internetverbinding doet 185 dollar. Dat
Obama zijn aanvaardingsspeech donder
dag in een groot stadion buiten het con
ventiecentrum houdt, doet het prijskaartje
van de live-uitzendingen alleen maar op
lopen, zo klagen de grote netwerken.
Mediacriticus Jack Shafer van het internet
magazine Slate kan slechts meewarig het
hoofd schudden bij zo veel opwinding.
„Zo'n politieke partijconventie is de allerle-
lijkste vorm van showbusiness die er be
staat. Alles is smakeloos. Zelfs de muziek is
slecht."
Shafer kan weinig belang zien in de miljoe-
nenverslindende vier dagen in Denver.
„De presidentskandidaat en zijn running
mate zijn bekend. Van enige spanning is
geen sprake. Alles is nep, de regie is be
klemmend, de choreografie ligt al weken
vast. De Democraten en Republikeinen
voeren een zoutloos toneelstuk op.
„Het is politieke propaganda om het ima
go van hun kandidaten te manipuleren. Ik
vind het treurig dat media hun schaarse
budgetten plunderen om urenlang over zo
iets te berichten. Ik kan me voorstellen dat
een paar journalisten een kijkje gaan ne
men, maar 15.000 man? Pure geldverkwis-
ting."
Kritiek op de conventies is niet nieuw. Ter
men als 'leeg ritueel', 'politiek gala' en 'in-
fomercial' vallen iedere vier jaar opnieuw.
Kenners moeten dan ook in hun geheugen
graven om een conventie te noemen die
echt spannend was. In 1968 ging de Demo
cratische Conventie gepaard met rellen op
straat. In 1976 probeerde Ronald Reagan
bij de Republikeinen tevergeefs president
Gerald Ford van de nominatie af te hou
den en in 1980 deed Ted Kennedy hetzelf
de bij Jimmy Carter.
Verder overheersten toch vooral de confet
ti en de ballonnen. „Het is niet meer dan
een feestje", meent Shafer. „Daarom gaan
al die journalisten er waarschijnlijk iedere
keer weer naar toe."
Niet iedereen is zo hard in zijn oordeel.
Professor James McCann, een politicoloog
die gespecialiseerd is in partijconventies,
meent dat 'politieke shows' als die in Den
ver wel degelijk nut hebben. „Dit is poli
tiek voor het grote publiek, niet gericht op
specifieke doelgroepen, maar op Amerika
nen van alle rangen en standen. Partijen
kunnen een soort ansichtkaart naar het
land sturen. De inhoud is beperkt, maar de
boodschap kan de toon zetten voor de rest
van de campagne. Democraten zullen er
alles aan doen de nadruk te leggen op de
onderwerpen waar zij sterk in zijn: econo
mie, sociale zekerheid, onderwijs, gezond
heidszorg. Ze willen tonen dat er eenheid
is binnen de partij en dat Democraten bar
sten van energie, zelfvertrouwen en opti
misme."
Hoofdonderwerp is uiteindelijk Barack
Obama. De partijconventie moet eraan bij
dragen dat de nog twijfelende Amerikanen
hem gaan zien als één van hen. Zijn
vrouw, zus, zwager en politieke mentoren
als Ted Kennedy (per videoboodschap) zul
len het 'typisch Amerikaanse' levensver
haal van de Democraat uit de doeken
doen. Een tiental 'gewone Amerikanen'
vertelt verder waarom Obama hun steun
verdient.
Een campagnefilm van de beroemde regis
seur Davis Guggenheim, maker van de
film An Inconvenient Truth, moet de laatste
twijfels wegnemen over Obama als 'ware
Amerikaan'. De Democraat, zoon van een
blanke moeder en een Keniaanse vader,
die deels opgroeide in Indonesië, zal te
zien zijn in archetypische Amerikaanse de
cors.
„Amerikaanse vlaggen, Amerikaanse mu
ziek en Amerikaanse beelden zullen de
conventie overheersen", zo voorspelt pro
fessor McCann. „Dat moet als compensatie
dienen voor de 'vreemde achtergrond"
van Obama."
De eerste doelstelling is het vermijden van
misstappen. McCann: „Dat is cruciaal. De
conventie vindt later plaats dan normaal.
Er is daardoor minder tijd zaken te corrige
ren. Het gevolg is dat de campagne van
Obama nog meer gebaseerd zal zijn op het
vermijden van risico's. Voor spontaniteit
zal geen plaats zijn. De choreografie van
de verzoening met Bill en Hillary Clinton
zal bijvoorbeeld tot in het kleinste detail
zijn vastgelegd."
Dat een spectaculaire machtsstrijd met Hil
lary Clinton er niet in zit, betekent niet
dat verrassingen zijn uitgesloten, meent
McCann. „Obama gaf in 2004 een geweldi
ge toespraak op de Democratische partij
conventie, wat het begin was van een na
tionale carrière. Zoiets gedenkwaardigs
kan altijd gebeuren."
