Zeeland
moet behouden blijven
Een bijzondere stad, en verdeelde stad
Oudste Zeeuwse
schuifbalans
weer te pronk
Monique de Ritter (20)
uit Hulst bezoekt Israël
en Palestijnse gebieden.
a 1
ZPZC Vrijdag 22 augustus 2008 2 7
Boswachter Marijke Lieman legt uit hoe de hoogte van de te rooien bomen is te meten. foto Camile Schelstraete
.A I -mth
Monique de Ritter in Jeruzalem met
achter haar de Klaagmuur.
door Sheila van Doorsselaer
HULST - Je bent twintig lentes
jong, reislustig, sociaal en politiek
bewust en hebt een niet aflatende
behoefte om te weten, te begrij
pen en je steen bij te dragen in de
maatschappij. Waar ga je dan naar
toe? Monique wilde naar Israël.
„Doe maar niet", zei haar vader.
„Want is het daar wel veilig?" Uit
eindelijk raakte hij net zo enthou
siast als zijn dochter. Onder de
vleugels van Togetthere, het jonge
renprogramma van ICCO Kerk
in Actie was ze immers in goede
handen. De organisatie regelt jaar
lijks een jongerenreis naar een ont
wikkelingsland om jongeren in
contact te laten komen met de lo
kale bevolking. Na een veiligheids
training in Nederland, waarin on
der andere werd uitgelegd hoe
zich te gedragen bij het passeren
van een Israëlisch checkpoint, ver
trok ze half juli met nog elf jonge
ren voor drie weken naar Israël en
de Palestijnse gebieden. Ze hield
een weblog bij van haar reis.
Jeruzalem.... een bijzondere stad. Het
is een mooie stad, een warme stad,
een religieuze stad, en een verdeelde
stad.
Over de politieke situatie had ze
zich thuis uitvoerig ingelezen.
Maar echt voorbereid op wat ze in
Israël te zien kreeg, was ze niet.
Het leven van alledag, gelardeerd
met angst, woede en beperkingen
voor zowel de Palestijnen als de Is
raëli's maakte dan ook een diepe
indruk op Monique.
Iets wat me echt geraakt heeft was
dat boven sommige straten in He-
bron netten opgehangen waren om
de Palestijnen te beschermen voor
'Doe maar niet', zei haar
vader. 'Want is het daar wel
veilig?'
Joodse settlers die afval, eieren, en an
dere viezigheden vanuit het raam op
hun hoofden naar beneden gooien.
Ze bezocht Bethlehem, de West
oever, werkte bij een Palestijnse
boer, bezocht een weeshuis. Ze
door René Hoonhorst
AARDENBURC - De oudste schuifba
lans, een soort weegschaal, van
Zeeland is vanaf volgende week
weer te zien in het Gemeentelijk
Archeologisch Museum van Aar
denburg.
De Romeinse unster komt van
daag na een zorgvuldige opknap
beurt terug in het museum. Een
unster is een schuifbalans, waar
mee goederen en voorwerpen wor
den gewogen. De balans bestaat
uit een ketting, een schuifbalk,
een bakje aan een ketting en hang-
gewichten. Door met de gewich
ten op de balk te schuiven, werd
het juiste gewicht bepaald. Un
sters werden - zowel op markt als
thuis - gebruikt voor het wegen
van graan, fruit, vis en klein han
delswaar. Het weeginstrument
was vooral vanwege zijn compact
heid en gebruiksgemak populair.
De zo'n veertig jaar geleden in Aar
denburg opgegraven unster da
teert uit de tweede of derde eeuw.
De schuifbalans is niet compleet:
ketting en hanggewicht ontbre
ken. Wel werden ook enkele bron
zen bakjes en een liggend stenen
gewicht van drie Romeinse pon
den (3 keer 327 gram) opgegraven.
De unster werd de afgelopen
maanden opgeknapt door restaura
tieatelier Kempes uit Haelen. De
bronzen onderdelen begonnen
langzaam te roesten en kampten
bovendien met bronsrot. De op
knapbeurt was tijdrovend, maar
kost de gemeente de kop niet.
Voor 450 euro kan Aardenburg on
derdelen van de oude schuifbalans
weer laten zien.
mn I
GerechtsDeurwaardersKantoor Zeeland
Uit een exploot van kandidaat-deurwaar
der M.Weertman d.d. 14-08-2008 blijkt, dat
t.v.v. Eric Jacobus Deijnen, wonende te
Middelburg, aan DOMINIK DANIËL
WOZNIAK, zonder bekende woon- of
verblijfplaats, is betekend het door de
Kantonrechter te Middelburg gewezen
vonnis van 14-07-2008. Bij dit exploot,
waarvan D.D. Wozniak een afschrift kan
krijgen op één van onderstaande adressen,
is tevens bevel gedaan tot betaling van een
som geld binnen twee dagen daarna.
Gerechtsdeurwaarderskantoor Zeeland
Dam 2 Westsingel 132
4331 GJ Middelburg 4461 DR Goes
verbaasde zich erover dat zij als
buitenlandse vrij kon reizen door
het hele land, terwijl dat voor de
eigen inwoners niet is weggelegd.
Ook zijn er wapens, overal.
Ook heel veel Israëliërs hebben te lij
den onder de situatie en zijn doods
bang. Hun grootste angst is om ver
nietigd te worden en daarom is de
maatschappij erg militaristisch. Over
al op straat zijn militairen.
De reis heeft haar gevormd. Ze
gaat, nu ze aan de Roosevelt Aca
demy is afgestudeerd in sociale we
tenschappen, een master sociale
en organisatie psychologie doen in
Groningen. En later wil ze terug
naar Israël. Om er de bevolking te
helpen. „Al is het maar één gezin."
www.togetthere.nl
