m. iO Het meisje dat Dood en nazomerfestival Marike verstaat de kunst met haar stem emoties op te roepen 12 J- Marike jager belooft het publiek op het Abdijplein een voorproefje van haar tweede cd. De opvolger van The beauty around ligt gereed en komt in het najaar uit. „De kunst is om heel dicht bij jezelf te blijven." 'w ■■■.■■jTfy H I door René de Dreu Marike Jager heeft na het winnen van de Grote Prijs van Nederland als singer-songwriter (in 2003) die uitverkiezing ruimschoots waarge maakt. Ze maakte live indruk op grote festivals van Oerol tot Lowlands. In de zomer van 2005 kwam ze op de prop pen met een zeer goed ontvangen debuut-cd The beauty around. De opvolger ligt inmiddels klaar en wacht op de release in oktober. „Erg spannend allemaal. Je weet dat er naar geluisterd wordt. Dat speelde bij die eerste cd nog geen rol, maar dat zat nu wel bij ieder nieuw nummer in m'n achterhoofd. De kunst is dan om toch heel dichtbij jezelf te blijven en weer een echte 'Marike'-cd te maken. In Middelburg zullen we verschillende nummers uitpro beren en dan is het afwachten of we met de tweede cd nog meer mensen kunnen bereiken." Marike Jager verstaat de kunst met haar stem emoties op te roepen. Ze kan dromerig en melancholiek klinken, maar ook funky of jazzy. Zo geeft ze elk lied een eigen sfeer. Inspiratiebronnen lopen uiteen van The Beatles tot PJ Harvey en de Canadese zangeres Feist. Maar met het schrijven van eigen nummers komt er een grote dosis van haarzelf om de hoek kijken. Haar karakter - optimis tisch, eerlijk, soms ook onzeker - vormt de leidraad. „In vergelijking met andere songwriters gaat het maar weinig over de liefde en veel meer over mensen en mezelf Dat le vert wel weer de muziek op zoals ik zelfben. Net als in het leven zijn er altijd verschillende stemmingen en daar door is ook de nieuwe cd weer behoorlijk divers. Ik heb even gedacht dat te voorkomen, maar blijkbaar sluipt het er toch in en hoort het bij mij." Ze heeft ervaren dat liedjes schrijven niet vanzelf gaat. „Het liefst ben ik dan alleen. Een kwestie van voldoende boodschappen inslaan en dan maar een week lang thuis aan de slag. Dat werkt beter en sneller dan samen in een studio tot nieuwe nummers komen." De arrangementen komen wel tot stand in samenwerking met Henk Jan Heuvelink, die de partijen op wurlitzer, harmonium en piano voor zijn rekening neemt. Drummer Nicky Hus- tinx en gitarist Mitch Meulders maken de band compleet. Marike Jager, woensdag 3 september, Abdijplein, Middelburg. Aanvang: 21.00 uur. In Goes strijkt een attractie neer die het midden houdt tussen rariteitenkabinet, circus en variététheater. Zilke biedt een meerduidig muzikaal spektakel met swingende muziek. „Het stuk is eigenlijk een ode aan de fantasie." door Rolf Bosboom Komt dat zien, komt dat zien! Een waar mi rakel is het: het mooie meisje Zilke, dat lijdt aan hei 'uiterst zeldzame syndroom van Asseroosje, ook wel genoemd Doorn poesje'. De symptomen zijn even ongrijp baar als helder: 'verschillende keren per dag breekt, overmand door mededogen voor hét lijden van de mens, Zilkes hart en sterft zij, om even later door de genadeloze Dood weer tot leven te worden gewekt'. Het is het raadselachtige vertrekpunt van de Zilke, de Vlaamse voorstelling die is opgezet door muziekthea tergezelschap Walpurgis in samenwerking met big band Flat Earth Society, die twee jaar geleden tijdens het Nazomerfestival op bijzondere wijze de film De oesterprinses van live-muziek wist te voorzien. De pro ductie ging enkele weken geleden in première tijdens Theater op de Markt, het jaarlijkse openluchtfestival in Hasselt, en reist nu door naar Zeeland. „Ik had zin om een circusopera te maken", zegt Ju dith Vindevogel, sinds 1999 artistiek leider van Wal purgis, over de aanzet tot wat uiteindelijk Zilke is ge worden. Voor de muziek deed zij een beroep op klari nettist en componist Peter Vermeersch, leider van Flat Earth Society. Pieter De Buysser werd gevraagd de tekst te schrijven. „Al snel bleek dat we van het oorspronkelijke idee moesten afstappen. Zowel circus als opera is een zo zwaar beladen term, dat we die moesten loslaten. Op die manier konden we vrijer werken." Wat Zilke wel is, laat zich lastig omschrijven. De ma kers noemen het zelf een 'existentiële farce', of een 'passioneel melodrama dat zich afspeelt in de diepste krochten van het entertainmentmilieu'. „Het is een sprookje, een parabel, een muzikale vertelling", pro beert Vindevogel. „Het speelt zich, als residu van de initiële opzet, nog wel afin een circuscontext. Het le ven is tenslotte ook een circus." Toch is er bijvoorbeeld niet meer voor gekozen om als decor een circuspiste na te bouwen, juist omdat Zilke over veel meer gaat. „Het moest allemaal rede lijk neutraal blijven, want er komen ook veel dingen in voor die zich daarbuiten afspelen", zegt Peter Ver meersch. „Daarom was het belangrijk om ook in beeld veel circuselementen te laten vervallen." In Zilke gaat het om het entertainmentbedrijf van Bernard (Bernard Van Eeghem) en Bernadette (Euru- dike De Beul). Dat houdt het midden tussen een rari teitenkabinet, een circus en een variététheater, met ar tiesten zoals Abbas (Nordine Benchorf) uit Iran met zijn zeven - onzichtbare - geitjes en het duo Patsy An- dersuitgedraaid (Thaïs Scholiers) en Greet Van Die- perin (Evelien Van Hamme), met een even scabreuze als ranzige act 'voor gans het gezin'. Maar de meeste aandacht gaat uit naar kleindochter Zilke (Charlotte Vandermeersch), het meisje dat Dood en Ontwaken in zich verenigt, wier gave tegen haar zin commer cieel wordt uitgebuit onder goedkeuring van haar moeder Suzanne (Annique Burms). Na elke 'sterfscè ne' zingt Zilke Het lied van dood en ontwaken: Scène uit Zilke, met rechts Charlotte Vandermeersch die dl Marike Jager foto Ronald Hogenboom Ik ben, ik ben niet die leven neemt, leven geeft ('k) ben van niemand, ben van allen laatste adem, het begin. Ik ben de dood. Ik ben, ik ben niet niet het licht, niet het duister niet het water, niet het vuur ik ben de schoot... Ik ben de dood. Ik ben, ik ben niet ('k) ben geen kracht, ben geen zucht zing ik niet, zwijg ik niet Ik ben, ik ben niet. Ik ben de dood.

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 2008 | | pagina 64