Dat éne moment dat
Oranje wisselt scherp en
ziet concurrentie falen
Rogge vraagt Bolt om
wat meer respect
Wonderlijke zomer
estafetteploeg krijgt
vervolg met finale.
Nederlandse hockeyers
veroordeeld tot
troostfinale.
Worstelaar stort in
na verlies in finale
Paarden nog niet naar
huis door tyfoonalarm
Brentjens start met
scheurtje in zijn pols
Derde goud voor
voetbalsters VS
Booth en Nieuwenhuis
strijdend ten onder
Martineau negentiende
na eerste dag tienkamp
Taekwondoka Bekkers
verliest twee keer
Brons levert Afghaan
een nieuw huis op
40 Vrijdag 22 augustus 2008 PZC
Tyson Gay (links) wacht op teamgenoot Darvis Patton. De wissel loopt ver
keerd af waardoor de Amerikanen de finale missen, foto David J. Phillip/AP
door Roel Wiche
PEKING - Dertig centimeter lang,
vijftig gram licht. Een estafettestok
je zal nooit de hoofdprijs voor re
volutionaire kunst winnen, maar
één keer in de vier jaar kan het
goud waard zijn. De Nederlandse
4x100 meter-ploeg bleek gisteren
in tegenstelling tot de concurren
tie handvast en holde verrassend
met een derde plaats (38,87) in de
eerste heat de olympische finale
binnen.
Niets voor niets trainden Caimin
Douglas, Maarten Heisen, Guus
Hoogmoed en Patrick van Luijk ve
le uren op het meest cruciale on
derdeel van de estafette: het door
geven van het stokje. Het Oranje
kwartet weet dat het op pure snel
heid kansloos is tegen de toplan-
den en dus moet de winst ergens
anders gehaald worden. En dat is,
om met boegbeeld Douglas te spre
ken, 'zo scherp mogelijk wisselen'.
„We hebben het helemaal erin ge
drild, iedereen weet precies waar
en hoe hij het stokje moet overge
ven. Als andere landen daar min
der op trainen, dan is dat hun pro
bleem."
Douglas doelde met een schuin
oog op de teams die in de eerste
halve finale als atletiekpupillen
met het stokje schutterden. Liefst
vier van de acht equipes haalden
de finish niet. Met wederom de in
dit toernooi zo falende Amerika
nen als grootste schlemielen.
Tyson Gay, toch niet de minste,
greep mis. De Nederlandse ploeg
nam bewust veel risico.
Doordat de felle lampen van het
Vogelnest weerkaatsten op de nat
te baan was nauwelijks te zien
waar de wisselzones van twintig
meter lengte waren. Douglas: „Zo
iets heb ik zelden meegemaakt. Ik
bleef precies binnen de zone. Het
was ontzettend moeilijk om iets
duidelijk te zien."
Met de kwalificatie krijgt de toch
al wonderlijke zomer van de Ne
derlandse estafetteploeg een onver
wacht vervolg. De vier sprinters le
ken niet eens Peking te gaan ha
len, toen Australië iedereen per
plex liet staan door de eigen ploeg
vrijwillig terug te trekken. Waarop
gisteren een Russische roulette
volgde met een finaleplek als cli
max. Omdat in de andere halve fi
nale ook de sterke Britten faalden,
mag Team Oranje blijven dromen
van een stunt. Slechts vier landen,
waaronder favoriet Jamaica, waren
gisteren sneller. Douglas: „Zo gaat
dat in de estafette. It's all in the ga
me."
door Robert-Jan Friele
PEKING - De Nederlandse hock
eyers maakten tegen Duitsland
een aloude fout en benutten tij
dens de strafballenserie niet de
ontsnappingsroute die alsnog gebo
den werd. In de troostfinale tegen
Australië is olympisch brons nu
het maximaal haalbare.
In zijn vierhonderdste interland,
met vier minuten te spelen, had
Jeroen Delmee hem voor het grij
pen. Nadat hij in 1996 en 2000
goud had gewonnen, en in 2004
zilver, dacht hij morgen nogmaals
voor goud te gaan in zijn vierde
olympische finale op rij.
De avond was tot dusverre uitste
kend verlopen. Dat de halve finale
tegen wereldkampioen Duitsland
stug zou zijn, wisten ze op voor
hand. Nederland had zich daarom
voorgenomen rustig te spelen, ge
duldig, wachten op die ene kans
of die ene strafcorner.
Taeke Taekema, met tien treffers
topscorer van het toernooi, mocht
twintig minuten voor tijd voor het
eerst aanleggen. De Duitsers lie
pen zijn sleeppush eruit. Keeper
Max Weinhold vierde het als ware
het een doelpunt. Vijf minuten
voor tijd, tweede corner. Raak.
Duitsland stond achter met 1-0.
Over wat er daarna gebeurde, kon
den bondscoach Roelant Oltmans
en zijn spelers kort zijn: het had
nooit mogen gebeuren. Want na
de reguliere speeltijd volgde een
verlenging van vijftien minuten,
en daarna waren er nog strafballen
genomen. Maar dat deed in hun
verhalen nauwelijks ter zake.
(Voor de feiten: Rob Reekers en
Roderick Weusthof misten een bal
in de serie van vijf. Taekema
schoot zijn tweede over, nadat ook
de strafballenserie was verlengd
en elke fout dodelijk zou zijn.)
Er was slechts één moment waar
over alle hockeyers spraken: de 1-1.
De strafcorner die Duitsland
kreeg, seconden na het doelpunt
van Taekema, had een waarschu
wing moeten zijn. En toch vond
Moritz Fuerste met een strakke
pass Philipp Zeiler, op nog geen
meter afstand van doelman Guus
Vogels.
Delmee: „Ik weet niet eens van
wie die pass kwam of hoe het ge
komen is. Maar ik draai me om en
hij staat helemaal vrij." Reekers:
„Ik weet niet eens wie er scoorde."
Ze wisten evenmin wie zijn man
had laten lopen, een Duitse verde
diger nota bene. Of ze wilden het
niet zeggen, net als Oltmans. „Ik
ga me niet met de schuldvraag be-
PW In de halve finale spelen de Ne-
derlandse hockeyers met 1-1 ge
lijk tegen Duitsland. Oranje ver
liest vervolgens na het nemen
van strafballen.
PEKING - De zegegebaren van de Ja-
maicaanse atleet Usain Bolt na
zijn overwinning op de olympi
sche 100 meter zijn slecht gevallen
bij Jacques Rogge. De Belgische
voorzitter van het Internationaal
Olympisch Comité vindt dat Bolt
wel wat meer respect mag tonen
voor zijn tegenstanders.
„Dat gebaar van 'pak me dan, als
je kan' moet hij niet herhalen", zei
Rogge gisteren. „Ik heb er geen
probleem mee als hij na de finish
zijn schoenen triomfantelijk laat
zien, maar hij zou ook zijn tegen
standers even moeten bedanken
met een hand of een tik op de
schouder." Bolt werd olympisch
kampioen op de too meter en her
haalde dat kunstje op de dubbele
afstand. Beide keren liep de 21-jari-
ge Jamaicaan een wereldrecord.
PEKING - Worstelaar Joesoep Ab-
doesalomov uit Tadzjikistan is gis
teren onwel geworden nadat hij de
finale had verloren in de klasse tot
84 kilogram. Op weg naar de pers
conferentie zakte de dertigjarige
Abdoesalomov in elkaar en werd
vervolgens behandeld door me
disch personeel. Waarschijnlijk
was uitputting de boosdoener. Ab
doesalomov verloor de finale van
de Georgiër Revazi Mindorashvili.
HONGKONG - De olympische dres-
suurpaarden vliegen vandaag niet
terug naar Nederland. Door een ty
foonalarm zijn de vluchten waar
paarden aan boord zouden zijn ge-
canceld. Olympisch kampioen Sali-
nero moet dus nog een dag in
Hongkong blijven. Ook Sunrise
van Imke Schellekens-Bartels en
Nsdine van Hans Peter Minder-
houd kunnen nog niet weg.
PEKING - Mountainbiker Bart
Brentjens rijdt morgen zijn laatste
grote wedstrijd met een scheurtje
in zijn linkerpols. Die blessure liep
hij half juni op, maar is pas deze
week na een mri-scan in het olym
pisch dorp vastgesteld. „Ik had er
al die weken last van, maar ging er
niet van uit dat het ernstig zou
zijn. Als ik terugben in Nederland
moet de pols acht weken in het
gips", vertelde Brentjens.
PEKING - De Amerikaanse voetbal
sters hebben voor de derde keer
een gouden medaille gewonnen
op de Olympische Spelen. Na At
lanta (1996) en Athene (2004) was
het in Peking ook weer raak. In de
finale tegen Brazilië, net als in
Athene ook weer finalist, werd
slechts één keer gescoord. Carli Llo
yd maakte in de de verlenging de
verlossende treffer: 1-0.
QINGDAO - De Tornadozeilers
Mitch Booth en Pim Nieuwenhuis
hebben gisteren in Qingdao tever
geefs een aanval gedaan op olym
pisch brons. Het Nederlandse duo
eindigde in de medalrace op de
knappe derde plaats.
Daarmee belandde het tweetal op
de vijfde positie in het eindklasse
ment. Het goud was voor de Span
jaarden Fernando Echavarri en An
ton Paz.
PEKING - Eugene Martineau heeft
de eerste dag van zijn olympische
tienkamp als negentiende afgeslo
ten. De 28-jarige Limburger, bezig
aan zijn tweede Spelen, veroverde
op de 100 meter, het verspringen,
kogelstoten, hoogspringen en de
400 meter een totaal van 4002
punten. Aan de leiding gaat de
Amerikaan Bryan Clay. Die staat
na vijf onderdelen op 4521 punten.
PEKING - Dennis Bekkers heeft gis
teren in de klasse tot 68 kilogram
zowel zijn partij in de eerste ronde
(3-4 tegen de Zuid-Koreaanse favo
riet Tajin Son) als de herkansing
(2-3 tegen de Turk Servet Tagezul)
verloren. De 27-jarige taekwondo
ka uit Den Bosch had recht op een
herkansing, omdat Son de finale
had bereikt. De Zuid-Koreaan
won in de finale met 3-2 van de
Amerikaan Mark Lopez.
KABUL - Het brons voor de Af
ghaanse taekwondoka Rohullah
Nikpai heeft in zijn vaderland tot
in het presidentieel paleis voor
een jubelstemming gezorgd. Nik
pai veroverde woensdag in de cate
gorie tot 58 kilogram de eerste
olympische medaille ooit voor zijn
land. President Hamid Karzai stel
de de taekwondoka alvast een
nieuw huis in het vooruitzicht.
zighouden. Zestien kerels hebben
deze wedstrijd gespeeld."
De conclusie moest ook niet zijn
dat vier jaar training teniet was ge
daan door één speler, meende
Reekers. Ook al was de bewuste
fout - niet opletten na een doel
punt, daardoor een tegendoelpunt
- Nederland de laatste jaren zo
vaak gemaakt dat er uren aandacht
aan werd besteed.
Reekers: „We spelen zeventig mi
nuten hockey, elf tegen elf Dan
komt het nooit aan op één fout
van één speler. Elke speler heeft
positieve en negatieve dingen. Je
wil alleen dat de teller aan de posi
tieve kant staat aan het eind van
de wedstrijd." In de kleedkamer,
die na de wedstrijd erg lang dicht
bleef, waren daarom geen verwij
ten gevlogen naar het hoofd van
de schuldige. Dat had volgens
Reekers ook geen zin: „Ik kan zeg
gen: jij had die vent moeten dek
ken. Dan zegt hij: jij had die straf-
bal moeten maken." Delmee: „De
organisatie klopte gewoon niet op
dat moment."
Dat leidde tot een uitstekende
wedstrijd van Nederland, met één
moment van onoplettendheid. In
terland 401 speelt Delmee niet te
gen Spanje om goud, maar tegen
Australië om brons.
Terwijl hij een half uur na de wed
strijd nog steeds niet wist wat er
fout gegaan was. Reekers: „Maar
daarvoor zijn we met zijn allen
teamsport gaan doen."
Na een maand in dit even fas
cinerende als ondoorgronde
lijke land durf ik het ruim
hartig toe te geven: ik had van m'n
leven nooit gedacht dat ik de Chine
se Muur zou zien. Als semiactief lid
van Amnesty International heb ik
het ooit gewaagd een brandbrief
naar De Grote Partij commissaris te
sturen met een niet al te vleiend ver
zoek een hele batterij dissidenten vrij
te laten.
Natuurlijk deed ik dat niet als enige
(het werkadres van De Grote Partij
commissaris is gauw rond gemaild)
en natuurlijk had ik niet de illusie
dat uitgerekend mijn brief tot ont
manteling van de strafkampen in
Binnen-Mongolië zou leiden. Maar
ik kneep hem wel even toen de olym
pische nachtvlucht naar Peking na
derde: sta ik nog ergens op een zwar
te lijst? Het was die kamikazegedach
te die opnieuw opdook toen gisteren
toch weer nieuws binnenkwam waar
van ik had gehoopt (heel naïef ik
geef het onmiddellijk toe) dat het
nooit zou binnenkomen.
De politie van Peking heeft twee be
jaarde vrouwen van 77 en 79 voor
een jaar naar een heropvoedings
kamp gestuurd, slechts omdat ze
vroegen of ze mochten protesteren te
gen het platwalsen van hun huis. De
oma's zijn uiterst staatsgevaarlijk:
ze lopen allebei met een stok en me
vrouw Wang is blind aan één oog.
Alles schreeuwt dus om een nieuwe
brandbrief aan de Grote Partijcom
missaris. Vraag 1: gelieve mevrouw
Wu en Wang onmiddellijk vrij te la
ten. Vraag 2: wie moet er hier nu op
nieuw worden opgevoed? Sta ik toch
nog op die zwarte lijst. Maar dat
kan me straks helemaal niks meer
schelen. Roel Wiche
