Theo Bos is de zwakste
Veldhuis raapt zich na harde
Smith hield ondanks
slecht voorseizoen
hoop op goede stoot
Kogelstoter eindigt in
olympische finale
slechts als negende.
Slooptactiek Kiplagat mislukt
Baanrenner Tim Veldt
kan familiedroom (nog)
niet waarmaken.
Zwemster verprutst
100 vrij, maar krijgt
herkansing op 50 vrij.
40 Zaterdag 16 augustus 2008 PZC
Wat is 'couleur locale' zonder
taxichauffeur? Van de veer-
tuigduizend taxichauffeurs in Hong
kong (op twintigduizend taxi's, zege-
bruiken de auto's om beurten) stap
ik in bij nummer 5035. Hij heeft ook
een naam, Chan Yau Nih, en hij
blijkt rap van de Engelse tongriem ge
sneden. Dat maakt de rit van een
halfuur door deze fascinerende mix
van torenflats, havens en winkelcen
tra tot een aangename bezigheid.
Het is 34 graden, maar Chan praat
in het tempo waarmee de airco zijn
taxi op aangename temperatuur
houdt. Hij constateert blij dat ik de
autogordel niet omdoe. Daarmee
geef je als passagier blijk van groot
vertrouwen in de chauffeur. Drie
bijna-botsingen buiten beschouwing
gelaten, beschaamt Chan het geschon
ken vertrouwen niet. Chan wil zijn
passagier zó veel laten zien, dat hij er
niet voor terugdeinst om midden op
de snelweg vol op de rem te trappen
om een tweeduizend jaar oud tempel
complex te laten zien. „Speciale archi
tectuur", zegt Chan.
Dan ineens staat het er echt, op een
oranje torenflat: Kom skiën! In het
Engels dan. Ik vraag Chan of ik het
goed heb gelezen. Hij remt wederom
met volle overtuiging. Jazeker, al val
len de kraaien hier dood van het dak,
de lange latten kunnen twaalf maan
den per jaar, achttien uur per dag on
dergebonden worden. Op kunst
sneeuw. Chan meldt trots dat hij ook
kan skiën. Het is volgens hem altijd
druk op de piste, maar hij weet zeker
dat we nooit een Hongkonger op de
Winterspelen zullen zien.
Chan mag graag skiën, maar liever
gaat hij paardrijden. Helaas is zijn in
komen niet toereikend om regelmatig
een viervoeter te bestijgen. „In Hong
kong zijn er geen paarden voor de ge
wone man", zegt Chan, terwijl ik af
reken en uitstap. „Als ik een uurtje
wil rijden, ben ik vijfhonderd dollar
(zo'n 48 euro) kwijt." En hij geeft
zijn taxi de sporen, op naar de volgen
de klant.
Peter van der Meeren
door Robert-Jan Friele
PEKING - Tegen beter weten in had
kogelstoter Rutger Smith gehoopt
op zijn eerste olympische medail
le. Het werd een negende plaats,
die de 27-jarige atleet met berus
ting incasseerde. „Het loopt het he
le seizoen al niet."
Het laatste dat dooft in een top
sporter, is de hoop. Dat zal een
kwestie van karakter zijn, want
met gezond verstand heeft het wei
nig van doen. Er zijn in elk geval
geen tastbare resultaten voor no
dig om de hoop levend te houden.
Prestaties uit een verleden vol
doen, net als trainingsresultaten.
Dus toen Smith voor de Spelen
werd geconfronteerd met tegenval
lende uitslagen, deed hij of die er
niet toe deden. Of Smith kaatste
de bal terug met het eenvoudigste
argument dat sporters hebben in
een olympisch jaar: ik hoef in au
gustus pas op mijn top te zijn.
Gisteravond even na negenen Chi
nese tijd bleek echter snel dat het
voorseizoen wel degelijk een juiste
indicatie had gegeven van zijn mo
gelijkheden op de Spelen. Smith
stond achttiende op de wereld-
Bij Rutger Smith loopt het kogel-
stoten al het hele seizoen niet. In
Peking komt hij daardoor niet
verder dan een negende plaats,
met slechts 20 meter 41.
PEKING - Ze sleurde zes kilometer
op kop, maar Lornah Kiplagat was
niet bij machte haar tegenstand
sters op de 10.000 meter te slopen.
Ze eindigde als achtste, ver achter
winnares Tirunesh Dibaba.
Op incourante afstanden op de
weg is Kiplagat (34) de laatste ja
ren nauwelijks te verslaan en bij
de WK veldlopen vorig jaar pakte
ze het goud. Die successen hadden
door Edward Swier
PEKING - Het was de droom van de
familie Veldt. Tim zou de medaille
winnen die zijn vader Lau nooit
had behaald. Maar de komende
vier jaar blijft in een Amstelveense
huiskamer een plekje aan de muur
leeg.
De teamsprinters stelden, op de
eerste dag van het olympische
baantoernooi, ernstig teleur. Teun
Mulder startte redelijk, Tim Veldt
sloot behoorlijk af. Maar Theo Bos,
de man van naam en faam, haalde
bij lange na zijn niveau niet. „Een
onwijs grote teleurstelling", zei
Veldt junior na de vijfde plaats.
„Zeker", beaamde vader.
Ze zijn mensen van weinig woor
den. „Maar ja, wat moet ik nu ook
zeggen?", stamelde Veldt (24). Dat
de Britten ongenaakbaar zouden
zijn, had ook hij verwacht. Maar
met de Fransen zou het toch zeker
om zilver en brons gaan. „Maar het
ging niet hard genoeg." Dat had se
nior ook gezien. „Ze kwamen er
niet eens bij in de buurt."
Er is sinds 1980 veel veranderd. De
teamsprint bestond toen nog niet,
en anders had Veldt senior deze
nooit kunnen rijden: „Ik was de
enige Nederlandse baanrenner op
de Spelen in Moskou. Een coach
kreeg ik niet mee. Rini Wagtmans
begeleidde de wegcoureurs, maar
die had geen verstand van sprint
tactiek. Meestal had ik alleen wat
aanspraak van een verzorger. Het
was eenzaam."
De huidige Nederlandse olympi
sche baanploeg telt niet alleen der
tien renners en rensters, maar ook
een complete begeleidingsstaf In
de voorbereiding werd niets aan
het toeval overgelaten. Tim is fullti
me bezig met fietsen, kan er van le
ven. Vader Lau werkte bij een ac
countantskantoor, trainde in zijn
vrije tijd. Voor het resultaat maakt
het niks uit. Lau Veldt, in 1980 ne
gende op de sprint, heeft geen
olympische plak, zoon Tim ook
niet.
Lau Veldt kon er toen mee leven.
„Dat was mijn plek." Hoewel. „Ik
had dat jaar de olympisch kam
pioen twee keer verslagen. Maar ja,
de Russen, Oost-Duitsers en Tsje
chen wisten er wel raad mee. Het
was het anabolentijdperk, ik was
zo clean als wat. Op de Spelen za
gen sommigen er heel anders uit."
Tim is nu zo breed als de Oostblok
kers van toen. Krachttraining is
een belangrijk onderdeel van de
training. Maar soms kan je je vertil
len. De vraag op de Laoshan-piste
was gisteravond of Theo Bos mis
schien voor een verkeerde versnel
ling had gekozen? In Gent werd ge
test met 52x14 in plaats van 51x14.
Het levert centimeters (en dus tijd)
op als je het rond krijgt, maar
werkt tegendraads als het even
niet zo makkelijk gaat. Veldt had
in ieder geval gemerkt dat zijn
maatje en Grote Voorbeeld proble
men had. „Als het echt goed loopt
en Theo trekt door, dan voel ik dat.
Dan heb ik problemen om bij te
blijven. Nu had ik daar geen moei
te mee, dat was een veeg teken. Als
je dan bovendien met een lagere
snelheid aan je eigen ronde begint,
komt het nog maar zelden goed."
Toen Teun Mulder zijn ploegmak-
kers eens in de steek liet door een
matige start, huilde hij tranen met
tuiten. Hij vond het vreselijk dat
zijn maatjes geen medaille won
nen. Het was in dat opzicht ook
prettig voor Mulder en Veldt dat
Bos zelf, de man die doorgaans het
verschil maakt, nu aangaf de min
ste van de drie geweest te zijn.
„Teun en Tim gingen naar beho
ren, ik was matig tot slecht."
Bos leek pure snelheid te missen.
Het baart hem zorgen. „Het is niet
de vraag of ik beter wil of kan, het
zal moeten. Bij de keirin en sprint
komt het gelukkig meer op timing
en tactiek aan."
Teun Mulder en Theo Bos krijgen
nog een herkansing, op de keirin
en sprint. Veldt is reserve. Lau:
„Tim zei me manmoedig dat hij ze
zal proberen te helpen."
Tijdens de teamsprint wordt Ne-
derland in de kwartfinales uit
geschakeld door Australië. Uitge
rekend Theo Bos laat het afwe
ten.
Rutger Smith
ranglijst toen de finale begon en
mocht na drie stoten (20,41 meter,
ongeldig en 20,30) inpakken. Bij
zijn eerste Spelen was Smith ten
onder gegaan aan de druk en mis
te hij de eindstrijd, bij zijn tweede
eindigde hij daarin als negende.
De Pool Tomasz Majewski pakte
verrassend het goud in 21,51 meter.
Christian Cantwell (VS) won zil
ver in 21,09 en Andrei Mikhnevitsj
(Wit-Rusland) het brons in 21.05
meter. Het waren afstanden die
Smith op basis van zijn persoon
lijk record (21,64) had kunnen sto
ten. Maar uitgerekend nu beleeft
hij zijn slechtste seizoen sinds
2002. Smith: „Fysiek gezien klopt
alles en kan ik 21 meter stoten.
Dan sta ik op het podium. Daar
om heb ik het hele seizoen ge
hoopt op die ultieme stoot."
PEKING - Het zwemmen van een
olympische finale is een kunst. De
ze harde les kreeg Marleen Veld
huis gisteren in Peking. Een mo
ment van onoplettendheid bij de
start kostte de 29-jarige zwemster
het felbegeerde succes op de 100
meter vrij. Ze eindigde als zesde.
Met een plek in de halve eindstrijd
van de 50 meter vrij gunde ze zich
zelf in elk geval nog een herkan
sing.
Hoewel Veldhuis zich overtuigend
met de tweede tijd kwalificeerde
voor de halve finales van de
sprint, dreunde de klap van de 100
meter door. „Het speelt toch wel
door in je hoofd. Toen ik naar het
scorebord keek, dacht ik dat de tijd
niet klopte. Maar helaas was dat
wel zo. Het was na afloop ook wel
een beetje smijten, gillen en
gooien. Ik heb een harde les gekre
gen."
Veldhuis was wel blij dat ze na
haar mislukte race nog geen halve
dag later het water weer in mocht
voor de series van de 50 meter. On
danks de teleurstelling, kon ze na
haar eerste race zelfs nog wat sla
pen. „Ik was toch wel een beetje
moe. De knop moest ook snel om.
Het was heel fijn om gelijk het wa
ter weer in te kunnen. Ik weet ook
wel hoe het moet, daarom ben ik
ook zo boos op mezelf dat ik het
helemaal heb verprutst. Ik moet
rustig blijven, want degene die dat
op de 100 vrij was, heeft ook ge
wonnen. Uit mijn race op de 50
de honger naar een olympische
medaille evenwel niet gestild.
Maar de tactiek die op de weg zo
veel vruchten afwerpt bleek op de
baan niet te werken. De Ethiopi
sche Dibaba (23) en de Turkse El-
van Abeylegesse (25) wachtten tot
Kiplagat was uitgeraasd, voordat
ze de race na 7000 meter over na
men. Dibaba won uiteindelijk in
29.54,66 minuten.
-t
foto Robert Vos/ANP
Marleen Veldhuis realiseert zich dat ze op de 100 meter vrije slag gefaald heeft.
I
