PZC 39
Nederlands Yngling-trio ruikt bloed
Huldiging
40
43
Zeiltrio staat onbedreigd
twee en gaat op slotdag
voor gouden plak.
Rutger Smith wacht
tevergeefs op 'die ene
goede stoot'
Olympisch elftal moet
Makaay missen in
duel met Argentinië
Zaterdag 16 augustus 2008
Tip? sport@pzc.nl
door Peter van der Meeren
QINGDAO - Niks geen zilver! De
Yngling-zeilsters van keuzeheer
Maurice Paardenkooper nemen na
de derde zege in acht races - giste
ren geboekt - alleen genoegen met
een gouden medaille. Mandy Mul
der, Annemieke Bes en Merel Wit-
teveen hebben de Britse prooi in
het nekvel. „Ze hebben ons zo ver
laten komen, nu maken we het af
ook", sprak Paardenkooper.
Het gezicht van Shirley Robertson
sprak boekdelen. De olympische
kampioene van Athene is op de
Gele Zee 'slechts' BBC-verslaggeef-
ster. In aanloop naar Qingdao ver
loor de torenhoge favoriete de Brit
se kwalificatie van Sarah Ayton,
die vervolgens zo goed als onver
slaanbaar was.
De Britse zeilequipe - werkend
met een budget van 27 miljoen eu
ro - schreef in het vliegtuig naar
China alvast twee gouden plakken
bij: die van Ben Ainslie (Finn) en
de Yngling-plak van Ayton. Daar
mee zou het totale aantal zeilme-
dailles voor Groot-Brittannië op
44 komen. De twintigste gouden
plak (Ainslie) komt er wel, maar
of de Britse Yngling-vrouwen het
karwei vandaag klaren, is de vraag.
„Ik heb mijn twijfels", zei Ro
bertson, die in Athene won met
de bemanningsleden van Ayton,
Sarah Webb en Pippa Wilson. Ro
bertson twijfelt omdat het in de fi
nale zal uitdraaien op een matchra
ce tussen de teams van Ayton en
Mulder. Het gaat slechts om één
ding: de concurrentes voorblijven.
Bes: „Al varen we naar Hongkong
en terug, als wij negende worden
en zij tiende, hebben wij goud. Zil
ver hebben we, maar ik kan daar
niet uitbundig om worden. Er zit
nog meer in het vat."
In een één-tegen-éénduel is de
start cruciaal. De boot die daar het
beste uitkomt, kan reageren op de
slagen van de opponent en in een
race van een uur vaak de leiding
1*^ Het Nederlands Yngling-team
staat na acht races tweede. De
ploeg gaat in de slotwedstrijd
van vandaag voor de gouden me
daille.
De Nederlandse Yngling-zeilsters hijgen in de nek van het Britse trio. Als team-Mulder vandaag voor team-Ayton eindigt, is het goud binnen.
foto Herbert Knosowski/AP
behouden. En juist met de starts
van de Britse ploeg wil het in
Qingdao niet vlotten. Robertson:
„Snelheid hebben ze wel, maar de
starts zijn slecht."
De vrouwen van Paardenkooper
hebben deze week juist messcher
pe starts laten zien. Die zijn terug
te voeren op de wijze waarop de
bondscoach heeft gewerkt. Neder
land was uniek met de kernploeg
met drie teams. Dat had als grote
voordeel dat er voortdurend goed
kon worden getraind, waarbij het
starten veel aandacht kreeg. Bes,
vierde in Athene: „Dat betaalt zich
nu uit."
Paardenkooper ruikt bloed. „Het
gat moest gedicht worden en nu
hebben we de Britten beet. Ik ben
een heel blije man." Hij heeft nu
al de zekerheid dat hij het juiste
team heeft geformeerd. Dat was
tot 9 augustus de vraag, omdat de
ze drie zeilsters nooit samen een
grote regatta voeren. Exact een
week later ligt goud voor het grij
pen. Witteveen: „Afmaken nu!"
T an Poortvliet maakte in 1978 tijdens
I het WK in Argentinië furore bij het
Nederlands elftal. De PSV'er legde de
ene na de andere aanvaller aan banden.
Oranje verloor uiteindelijk de finale,
maar leverde net als in 1974 een prestatie
van formaat.
Bij terugkeer werd )an Poortvliet uitge
breid gehuldigd in Arnemuiden. Poort
vliet had al jaren domicilie in Eindhoven,
maar in zijn geboortedorp waren ze trots
op de voetballer. 'Jan van ons', heette het
en dus werd hij in een open rijtuig rond
gereden.
Afgelopen week schreef een andere
Zeeuw sportgeschiedenis. Elisabeth Wille-
boordse uit Middelburg pakte in Peking
tijdens de Olympische Spelen, het groot
ste en mooiste sporttoernooi, brons op
de judomat. Een grandioze prestatie, die
om een huldiging vraagt op het bordes
van het stadhuis in Middelburg of op zijn
minst een rondrit door de monumenten-
stad. In die gemeente werd ze immers op
13 september 1978 geboren.
Willeboordse groeide op in Middelburg,
zette daar haar eerste stappen op de tata-
mi en werkte zich in benepen gymzaal-
tjes in het zweet. Later verkaste ze naar
Goirle, want wie als Zeeuwse de absolute
top wil halen, is aangewezen op de facili
teiten elders. Twee jaar geleden verhuisde
ze naar Rotterdam, waar ze het topjudo
combineerde met een studie geneeskun
de.
Al die tijd verloochende Willeboordse
haar afkomst niet. Ze bleef Middelburgse
en toonde zich een voorbeeld voor de
Zeeuwse jeugd. Een topsporter om trots
op te zijn, maar de gemeente Middelburg
betitelde de medaillewinnares afgelopen
week als een vreemdeling. Wel kreeg Wil
leboordse een fax met felicitaties, maar
een huldiging na afloop van de Spelen
ging de gemeente veel te ver.
De reden was verbijsterend. Wille
boordse woont niet meer in Middelburg
en dus komt ze niet in aanmerking voor
een huldiging. Hoe ver kun je zinken,
hoe hypocriet en inconsequent kun je
ook zijn? Wel een fax sturen, maar niet
huldigen. Als je je als gemeente dan toch
op het standpunt stelt dat ze geen Middel
burgse meer is, dan zou je ze ook niet via
een fax moeten willen feliciteren.
Ach, misschien moet de 'Rotterdamse'
Willeboordse er niet eens rouwig om
zijn. Nu wordt ze straks tenminste ook
niet meer gevraagd om tijdens de lokale
sportverkiezing in de gemeente Middel
burg de prijzen uit te reiken aan de kana
riekampioen van 2008.
Jan Dagevos
