laying 290Ü
Sport
Als Dirk Marcellis op
7 augustus zijn olympi
sche vuurdoop krijgt,
weet hij dat iemand van
uit een hemelse skybox
meekijkt. Precies een
jaar eerder werd broer
Hans, zijn trouwste fan,
begraven. Een verhaal
over hoop, wanhoop en
de kracht van een hech
te familie.
Ve
ons;
ophef:vei4,,,HansWs^yigeïeh; ernaar gevmcht
PZC Vrijdag! augustus 2008 I 35
Meekijken uit
hemelse skybox
door Roel Wiche
foto Gé Hirdes/GPD
et liefst zou
hij elke dag
gaan. Tien mi
nuten, een
kwartiertje.
De bloemen
rangschikken.
Zonnebloemen, anjers, witte ro
zen. En praten. Dirk Marcellis is
geen man van grote woorden,
maar met broer Hans heeft hij nog
veel te bepraten. „Gewoon, de din
gen delen die ik meemaak."
Het graf van Hans Marcellis ligt op
enkele minuten van het ouderlijk
huis in Horst, een dorp aan de wij
de horizon van de Peel. Dirk en
Hans waren onafscheidelijk, meer
dan zomaar twee broers. Allebei
gek van voetbal, beide verdedigers.
Hans in RKSV Wittenhorst 3,
Dirk bij het grote PSV. Het PSV
dat de levenslustige Hans, voorma
lig prins carnaval in Horst, buiten
zinnen kon brengen. Dirk: „Hans
was een heel grote PSV-fan. En de
allergrootste fan van mij. Ik vind
het ontzettend jammer dat hij
mijn doorbraak niet heeft meege
maakt. Hans volgde me overal. En
dan maakt hij dit niet mee."
Vorig jaar zomer gebeurde het. Uit
het niets. Hans (20) was een week
end in Amsterdam geweest, bleef
bij.zijn vriendin slapen'en lag' de
volgende dagin. cprrfaj Een'virus'
Vppdé hartspier: Pure'peCh.'Moeder
Dorethér „Hij heeft geen kans ge-
harf. We hebben gehoopc en ge-
.hoopt dat hi£weer wa.kkfer zou
warden. Mangrootste'angst was -
flat ipj^r.'z.&aaf geestelijk geHandi- -
.-capt-Uif zou'komeft. Mét'een lichfe'
vorm'hadden we kunnen levên^
dan hadden we het .•hele huis ver
- boüwd. Maar hij heeft het ntet ge'-'
red.".
Het noodlot maakte de onderlinge
band,in het gezin Marcellis, die
toch al hecht wasr krachtiger dan
staaldraad. Vader Theo, moeder
Dorothé, de kinderen Karlijn (22),
Dirk (20), Guus (18) en Softe (13)
en Hans' vriendin Maartje kochten
bij een juwelier in Venray zeven
ringen. In elke ring werden haren
van Hans gelegd.
Zijn overleden broer Hans was en is een inspiratiebron voor Dirk Marcellis.
Niemand in het gezin die er voorlo
pig aan denkt de fraai verbouwde
boerderij in Horst te verlaten. Ook
Dirk niet. „Thuis voelt als een
warm nesf.Tk zie het nog niet zit-
ten"in Eindhoven een kaal apparte
ment te betrekken.]a, de dobd yan
Hans heeft ohs'nog dichter bij el"-
ka'dr gébracht.' Zoiets verwerk je sa
men'. Jemaakt.elkaar sterk."
Het,was Hans, verzekert .Doroth'é,
pool moest Marcellis met rood van
het veld na een onschuldige tackle.
Een halfjaar later, in oktober 2007,
volgde de entree in de eredivisie, te
gen Willem II. Met de tragische
dood van Hans nóg vers in het. gé-
fieügefl, ,;psv gaf me' alje ruimte
het'te verwerken. Als jk het niét
op kon brengen, hoéfde ik niet op
lytórCéllivdié'yahèïjn zèvertfjeréY
maanden-jongere broer de-kerej.
m'aakte dïe hij nU i^. TénmitiStes tjMi-i, JLLW
•forser, Dirk wat kléiner eft fijner.
Als Dirk zijn broer wilde passéren,
lukte dat de. eerste twee keer niet.
De vierde,-vijfde en zesde keer wel,
maar'dan'vloog Hans er met een
hafdé tackle -in. Dat heeft Dirk stér
ker gemaakt."
Zo sterk dat Ronald Koeman hem
op 18-jarige leeftijd een memora
bel debuut liet maken op Anfield
Road, de kathedraal van het Britse
voetbal. In de kwartfinale van de
Champions League tegen Liver-
v de Hepdgang te.zijn..Daf het voet
ballend goed gingr heeft me zeker
geholpen verder te gaan. Ik heb
het een plaats kunnen geven."
De' opmars -yan'de jonge, onver
stoorbare verdediger, dóór sornmi1
gen een ijskonijn genoemd, werd
beloond met een selectie voor de
olympische ploeg. Marcellis, voor
malig captain van Oranje onder 17,
beseft dat hem een groots avon
tuur in China te wachten staat.
„Onze kansen zijn moeilijk in te
schatten. Maar we mogen er zijn,
we hebben tenslotte het jeugd-EK
gewonnen. Dit is een goede lich
ting. De Spelen zijn héél apart, zo-
iéts maak je nooij tneet meé. Ik
rriag ér móöi'haai toy, dat kunnen,"
1 veel grote-voetballers nipt zegge®"
ten grote voetballer is Dirk Marcel-
lis 'nog niét, daarvopr is'zijn car-
tiète-nog'tepril en zijri in z'n kuj-
tert'nög ty jw.einig.iittekéhfgekerfa.
•Maar ér-staan' npA-el-veekmeer blo-
zendè'tteöérméisjes langs dé kant
en zijn-krhHei&ól:ist-fuet;rMéréen,
Uit duizenden'. Jri yéitlo. ep Eind
hoven kijken jongens tegen me op.
In Horst niet, nee. Daar zién ze me
nóg altijd als de Dirk van vroeger."
De Dirk van. nu is e'en knaap die
nog af en toe, als éeri jongetje in de
chocoladefabriek, verwonderd
door de wereld van het profvoet
bal loopt. Vooral aan het moorden
de ritme van wedstrijden en trai
ningen moest hij wennen. „Soms
dacht ik na dagen van spelen en rei
zen: 'nu is het effe klaar'. Je moet
mentaal en fysiek voortdurend fit
blijven. Maar je moet ook niet te
ver doordraven. Soms is het tijd
om je hoofd leeg te maken."
Dat lukt het best thuis, in de feel,
laad van Rowwen Hèze. Waar dp
rn'oifwen worden opgestroopt en
één woord een woord is."Waar .een
kaars achter het 'portret van Hans
hrandt en eén graf nooit iang zön-
v. 'derwitte.Tozen is. Uitgetekend op
L7*augüstys, de.'dag dat'flans najx v
gzijh tóatste rustplaats-is gebracht,
krijgtbroeriDirk de olympische 1
-vuurdoop! Bij Nederland-Nigeria'-.
iftunfljoeriéHstad Tianjift zaï zijn. al;
letgrootste fan meekijken. „Ik wéét
- zeker dat hij me blijft volgen. Ook
in China. Dat draag ik met me
•"-'•mee.".
Op dé tribune zit Dorothé,'naast'
haar Karlijn en Softe en Dirks
vriendin Sandra. Ringen stevig om
de vingers. Want een Marcellis is
nooit alleen. Dorothé: „Dat is ook
de reden dat ik per se in China wil
zijn. Op zo'n dag mag Dirk er niet
in zijn eentje voor staan."
