Freire pakt
groene trui op
eigen kracht
Rabo sluit Tour af met zuur gevoel
Grote deceptie voor
tijdritspecialist Evans
Kleine Tour
22 Maandag 28 juli 2008 PZC
Denis Mentsjov wordt zesde in de tijdrit, maar eindigt buiten de top drie in de Tour. foto Christophe Ena/AP
Kopman Mentsjov is
sterk, maar belandt
naast het podium.
door Ad Pertijs
PARIJS - Rabobank sloot de Tour in
Parijs af met één man op het erepo
dium: groene-truiwinnaar Oscar
Freire. Het hadden er twee kun
nen of moeten zijn. Kopman De-
nis Mentsjov miste de derde plaats
in het eindklassement op veertig
seconden.
„Dat laatste geeft toch een zuur
gevoel", zei ploegleider Erik
Breukink. Zuur, omdat de Russi
sche kopman op twee momenten
in de Tour onnodig tijd verloor: 38
seconden omdat hij in de eerste
week niet alert en fel genoeg was
toen zich een waaier vormde en
nog eens 35 tellen in de afdaling
van de Bonette-Restefond omdat
hij het contact met de man voor
hem verloor. „Verlies je die tijd
niet, dat sta je dus op het podium."
Zuur was het volgens hem alle
maal ook omdat er conditioneel en
fysiek in deze Tour niets mis was
met Mentsjov. „Dat bleek zaterdag
nog eens in de tijdrit." Daarin was
hij de beste van de renners die in
de top vijf van het algemeen klasse
ment stonden. De Rus dacht voor
af dat hij met een sterke chronorit
alsnog op het podium terecht zou
komen, maar de boven zichzelf uit
stijgende Bernhard Kohl verhinder
de dat.
Terugkijkend op drie weken Tour
de France keerde Breukink met
een dubbel gevoel terug naar huis.
„De fysieke gesteldheid van onze
beide kopmannen was goed. Einde
lijk reed Denis een sterke Tour.
Rabo-kopman Denis Mentsjov
wordt vierde in de Tour de
France. Dat is zuur, want de der
tigjarige Rus rijdt drie weken
lang sterk.
Het was de Mentsjov die ik vorig
jaar in de Vuelta heb gezien. De
steekjes die hij liet vallen, hadden
volgens mij dan ook niets met zijn
conditie te maken. Ik zou ook niet
weten hoe ze met een andere voor
bereiding te verhinderen waren ge
weest."
De ploeg had hem in het geval van
de waaier wellicht beter kunnen
beschermen. „Denis heeft gezegd
dat het allemaal bij hem is begon
nen. Hij moet zich ertussen dur
ven gooien. Dat weet hij nu ook.
Net als met de afdaling. Hij reageer
de vrij laconiek, maar hij baalde er
enorm van."
Mentsjov is dertig jaar. „Ik denk
dat ik nog zeker twee jaar op dit ni
veau een gooi kan doen naar de
eindzege", denkt de Rus. Breukink
wil hem volgend jaar meer sterke
klimmers meegeven. „Een man als
Robert Gesink hebben we al in de
ploeg. Daarnaast is er nog ruimte
om een klimmer aan te trekken."
Spaanse sprinter hoefde
van Rabobank geen
hulp te verwachten.
door Harm Vonk
parijs - Voor zowel zijn werkgever
als voor zijn landgenoten is de
groene trui van het sprintklasse
ment slechts bijzaak in de Ronde
van Frankrijk. In Oscar Freires om
geving vindt alleen Laura de trui
écht mooi. Meerdere keren spoor
de zijn echtgenote de Rabo-
bankrenner aan om Parijs te ha
len. Gisteren slaagde Freire er in
om met het groen om de schou
ders de Champs-Elysées te berei
ken, helemaal op eigen kracht. In
de laatste eindsprint van de Tour
2008 eindigde hij als derde.
Rabo-ploegleider Erik Dekker om
schreef het groen van Freire (na de
twee bolletjestruien van Michael
Rasmussen de derde trui in Parijs)
als een 'dikke vette prijs', maar gaf
ruiterlijk toe dat deze volledig op
het conto van de Spanjaard mocht
worden geschreven. De Nederland
se ploeg vertrok drie weken gele
den vanuit Brest met een gele mis
sie: de hele ploeg werd rond kop
man Denis Mentsjov gebouwd.
Freire mocht mee, maar wist dat
zijn persoonlijke doelen op de ach
tergrond zouden staan. Deson
danks slaagde de drievoudig we
reldkampioen er in om de groene
trui naar Parijs te brengen. Door
dat Mentsjov niet alleen de eindze
ge maar ook het podium miste,
groeide het groen van Freire (mét
zijn ritzege in Digne-les-Bains) bij
Rabo uit van troostprijs naar
hoofdprijs.
Datzelfde effect hoopt Freire in
zijn geboorteland te bewerkstelli
gen nu hij als eerste Spanjaard het
groen heeft gewonnen. In het land
waar enkel en alleen wordt geke
ken naar ronderenners en het alge
meen klassement is de sprinter al
tijd al een buitenbeentje geweest.
Als onbekende wereldkampioen
vertrok hij in 2000 naar de Italiaan
se Mapei-ploeg, die zich ook richt
te op de eendagswedstrijden. Drie
jaar later haalde Rabobank de ren
ner. Maar ondanks Freires grote
successen veranderde de Spaanse
wielermentaliteit nooit.
De ene wereld, die van Rabobank,
is gemakkelijker te veranderen dan
de andere, die van het Spaans cy-
clisme. Freire weet dat hij in eigen
land als sprinter altijd in de scha
duw zal staan van Tourwinnaars
als Oscar Pereiro Sio, Alberto Con-
tador en nu ook Carlos Sastre. Bij
Rabobank is dat anders, zegt Frei
re. Hij merkte dat toen hij kort
voor de Tour zijn contract met de
bank met twee jaar verlengde.
„Met meer hulp van de ploeg was
het winnen van de groene trui nu
een stuk gemakkelijker geweest:
kijk naar Boonen, die vorig jaar
een hele ploeg om zich heen had.
Ik moest nu bijna alles alleen
doen, maar heb ook hulp nodig.
Bij de contractbespreking heb ik
dat ook aangegeven. In de toe
komst zal Rabobank daar rekening
mee houden."
Oscar Freire is de eerste Span-
jaard die in de Tour de France de
groene trui verovert. Hij hoopt
binnen zijn ploeg en zijn land
meer aanzien te krijgen.
Australiër haalt Sastre
in slotweekeinde niet
meer in.
door Ad Pertijs
PARIJS - Het Hard Rock Café in Pa
rijs was er klaar voor. Silence-Lot
to had daar aan de Boulevard
Montmartre op grootse wijze de
(eerste Australische) Tourzege van
Cadel Evans willen vieren.
'Cadelleke' moest zaterdag in de
tijdrit alleen maar iets meer dan
anderhalve minuut sneller rijden
dan niet-specialist Carlos Sastre en
het was gepiept. Alles was in zijn
voordeel: van de vorm tot de statis
tieken. Het liep anders. Sterker
nog: het werd nooit een echt duel.
Sastre verloor amper tijd in het
eerste gedeelte. „Toen ik hoorde
dat Bernhard Kohl in mijn spoor
bleef was ik helemaal geschokt.
Dit had ik nog nooit meege
maakt", zei Evans na afloop. Hij
was vooral met stomheid geslagen
omdat hij meende aan een ijzer-
sterke tijdrit bezig te zijn. „Beter
dan die van vorig jaar."
Hij was ook beter voorbereid dan
ooit aan de Tour beginnen. Op
zijn speciaal voor hem gemaakte
tijdritfiets van één miljoen euro
had het allemaal moeten gebeuren
zaterdag. Aan de zijde van zijn
vrouw verwerkte hij de schok en
wist dat het allemaal veel eerder
was gebeurd. „Op Alpe d'Huez."
Daar had CSC hem in de tang ge
nomen en kon Sastre de voor
sprong pakken, die de Spanjaard
uiteindelijk de eindzege opleverde.
„Ik heb verloren van CSC", besefte
hij. „Steeds als ik mijn hoofd om
draaide, zat er iemand van die
ploeg bij me in de buurt."
Vorig jaar strandde Evans op Con-
tador. „Twee keer tweede worden
is niet leuk, maar ik kom terug."
Vaak, als de balans opgemaakt wordt na
een groot sportevenement, worden titels
als fantastisch, meeslepend, groots, be
langrijk en ook klein, op tafel gelegd. Als keur
merk voor de geschiedenisboeken.
Mijn eerste reactie op de Tour van 2008? Klein
klinkt te streng, maar er gebeurde te weinig om
zelfs maar van een beetje spannende Tour te
kunnen spreken, hoewel er tot het laatste mo
ment spanning bleef bestaan wie er zou gaan
winnen. Maar als de twee kandidaten voor het
laatste geel in de beslissende tijdrit zevende en
twaalfde worden, zegt dat veel. Deze Tour ont
brak het aan een ware Leider. Er was geen ploeg
die consequent en voortdurend leidend aanwe
zig was, alhoewel CSC op de scharniermomen
ten van deze Ronde mooi werk liet zien. Het
duel Carlos Sastre-Cadel Evans was een bleek
duel. Pistolen zonder kogels.
We moesten het dit jaar doen met een nerveus
lachende Oostenrijker Bernard Kohl die derde
werd, met een ongedacht sterke Duitser Stefan
Schumacher die aanvallend reed, geel droeg en
twee tijdritten won en... door het Franse televi
siepubliek gepasseerd werd in het klassement
van de aanvallendste rijder door Sylvain Chava-
nel; een huilebalk die goed ligt bij de Fransen.
En wij, wielerlustig volk achter de dijken? Wij
juichten toen onze Koos Moerenhout op een
bijna vergeten dag als vierde aankwam. Wij
juichten hard en luid om juist dat feit; beter kon
den we blijkbaar niet. Vierde. Meer zat er niet
in. Vierde, dat werd Rabobanks speerpunt Denis
Menchov ook. Vierde, zo ondankbaar, zo bleek
en zo nietserig. Omdat hij te veel foutjes maakte.
De Tour 2008 was klein met een grote, grote
vangst. Renners dachten dat de nieuwe vorm
van (goed werkende) epo niet te vinden was.
lammer voor hen. Ze werden gepakt en be
smeurd en zorgden voor grote onrust in de top
sport die nu richting Peking in China trekt.
Met voor sommigen waarschijnlijk de bibber in
het lijf Laat dat dan de winst van deze Tour zijn.
Een schrale troost, dat wel, maar het blijft een
kleine Ronde.
Mart Smeets
