Er zijn zoveel
Dichter laat werken te water voor
Kunstroute Midden Walcheren
Sjezenpaar Krijger-Faasse wint
Cruisen langs bloeiend
J acobskruiskruM
Ondernemer
wil meebetalen
aan spoorplan
22 Zaterdag 26 juli 2008 PZC
W
Expositie in open lucht
is nieuw voor dichter
Wilco Onderdijk.
door Miriam van den Broek
SEROOSKERKE - Het leven van een
dichter gaat niet altijd over rozen.
Het viel de dertigjarige Wilco On
derdijk uit Serooskerke gistermid
dag dan ook niet mee om zijn ei
gen gedichten geplant te krijgen in
de vijver van park Welgelegen in
Serooskerke. Met een rubberen
waadpak aan probeerde hij in de
brandende zon de tekstbordjes net
jes in de vijver te zetten.
Zijn zes gedichten maken deel uit
van de Kunst- en Cultuurroute
Midden Walcheren die gisteren
voor publiek geopend is. Op tal
van locaties in Serooskerke en
Grijpskerke zijn kunstenaars met
hun werken te zien. Nieuw in het
vierjarig bestaan van het evene
ment is dat er nu ook aandacht is
voor gedichten.
Onderdijk heeft eerder met be
hulp van het collectief KipVis in
Middelburg een dichtbundel uitge
bracht met de titel Weekdier. Maar
een installatie in de openlucht, zo
als nu voor de kunstroute, is hele
maal nieuw voor hem.
Wilco Onderdijk probeert een van zijn gedichten stabiel en leesbaar in de
vijver van Park Welgelegen in Serooskerke te zetten. foto Lex de Meester
„Ik werd door de organisatie van
de kunstroute benaderd. Zij kwa
men op dit idee. Ik moet zeggen,
dat ik het wel heel erg leuk vind",
zegt hij terwijl hij het zweet van
zijn voorhoofd veegt.
„Deze gedichten zijn speciaal voor
De Kunst- en Cultuurroute is gis-
termiddag begonnen. Op tal van
locaties in Serooskerke en Grijps
kerke zijn kunstenaars met hun
werken te vinden.
de kunstroute gemaakt", vertelt
hij. „Ze gaan over deze mooie plek
in Park Welgelegen."
Een van de gedichten in het water,
is genoemd 'Park'.
Tussen de paardebloem/ en madelief
groeit een/ gelukkige brandnetel/
Schoonheid ontstaat met/ een aange
name prikkeling
De gedichten zijn tot en met 29 au
gustus te zien. De kunstroute
wordt ook vandaag nog gehouden
en op 28 en 29 augustus.
Spannende
wedstrijd in
Aagtekerke.
aagtekerke - Het was een span
nende sjezenwedstrijd gisteravond
in Aagtekerke. Zowel Diny Krijger
met partner Krijn Faasse als Party
Brouwer met haar vader Helm sta
ken zevenenveertig van de 48 rin
gen.
Voor de kamp ging de 20 mm-ring
in de bus, die beide dames drie
keer staken. Van de 14 mm-ringen
nam Krijger er 1 mee. Brouwer
miste alle keren, waarmee de eer
ste beker evenals vorig jaar naar
Krijger en Faasse ging.
Leonielc Francke en Hans Maljaars
maakten lange tijd kans op de der
de beker, maar door twee kostbare
missers in de voorlaatste beurt ver
speelden ze deze prijs. Daarop
ging de derde beker naar Petra en
Krijn Coppoolse met vier gemiste
ringen.
Het echtpaar Coppoolse won te
vens de boerenronde, waarbij de
vrouw het paard ment en de boer
de ringen steekt. Omdat er onder
de 19 deelnemende paren veel goe
de ringrijders zijn, werd deze boe
renronde op de 14 mm-ring verre
den. Krijn Coppoolse stak als eni
ge twee van de drie ringen.
Ook onderaan in het klassement
was het spannend. In de voor
laatste beurt stonden Marian Ver-
mue en Peter Maranus onderaan
op een gelijk aantal ringen met
Koos Lievense en Jasper Houmes.
Vermue en Maranus misten een
ring in de laatste beurt, terwijl Lie
vense en Houmes alledrie de rin
gen staken.
Met 25 ringen ontvingen Vermue
en Maranus de rode lantaarn bij
de prijsuitreiking.
Agenda
Zaterdag 26 juli Ritthem, ringrij-
den van 13.00-20.00 uur (85-jarig
jubileum); Domburg, ringrijden in
klederdracht van 14.00-20.30 uur;
Grijpskerke, sjezenrijden van
15.30-21.00 uur.
Bewoners van
Edelstenenbuurt
hebben veel te klagen.
door Carla van de Merbel
MIDDELBURG - De Edelstenenbuurt
in Middelburg heeft het al jaren
moeilijk. Bewoners klagen regelma
tig over zaken als rommel op
straat, geluidsoverlast en weinig be
trokkenheid. Dat blijkt ook uit de
interviews die de vier studenten
van de Hogeschool Zeeland voor
hun onderzoek naar de Edelste
nenbuurt hielden met bewoners.
Vanuit het centrum ben je met de
fiets in een paar minuten in de
Edelstenenbuurt. Door de tunnel
bij het waterschap en daarna recht
door, via de Segeersweg, de wijk
in. Rechts heet het Granaat; alleen
voor voetgangers. De voordeuren
van de huizen liggen aan dit voet
pad. Een donker gekleurde vrouw
in kleurig gewaad komt met haar
zoontje naar buiten.
Er wonen veel verschillende mensen
van verschillende nationaliteiten
waar we geen last van hebben. Ik
heb nooit moeite gehad met de ver
schillende culturen in de wijk."
Het voetpad gaat naar links. Op
zich hangen er in de buurt veel
straatnaambordjes, maar heet het
hier nog steeds Granaat? Weer
naar links, een poortje door.
Het is een doolhof, er zijn zoveel
mensen die hier verdwalen. Dat had
veel beter opgezet mogen worden, je
hoeft maar één straat te missen en je
bent de weg kwijt. Alles lijkt ook op
elkaar.
Achter het poortje ligt een parkeer
terrein. De achtertuinen van de
huizen komen op dit plein uit. Op
een paal hangt een plattegrond
van de Edelstenenbuurt. Alleen
mist het de aanduiding 'u bevindt
Edelstenenbuurt Middelburg
De Edelstenenbuurt ligt tussen het kanaal/de spoorlijn en de rest van de
wijk Dauwendaele,
De buurt is gebouwd in 1979 volgens een concept, waarbij de stedelijk
heid van de oude stad als voorbeeld diende, om zo de binnenstad van
Middelburg en het al bestaande Dauwendaele te verbinden.
In de buurt staan zowel koop- als huurwoningen en zowel eengezinswo
ningen, appartementen als een seniorencomplex.
zich hier'. Het is hier rommeliger
dan aan de voorkant. Er groeit veel
onkruid en er ligt zwerfvuil.
Veel mensen die hier niet eens wo
nen, lopen door de buurt en gooien
lukraak afval op straat. Ook staan
er veel te veel vuilniszakken buiten.
Ik vind dat echt belachelijk. Zet het
dan maar in je eigen tuin.
Een stukje verder komt het voet
pad uit bij een parkje en het fiets
pad naar de Roozenburglaan. Van
hieruit ben je zo bij het winkelcen
trum en kun je makkelijk naar de
andere kant van Dauwendaele en
de Mortiere. De ligging van de
wijk wordt, zo blijkt uit het onder
zoek van de studenten, door veel
bewoners als positief ervaren:
dichtbij station en centrum, aan
de goede kant van het kanaal voor
wie naar de snelweg wil en vlakbij
belangrijke voorzieningen als win-
'Veel mensen lopen door
de buurt en gooien lukraak
afval op straat'
kels. Nadeel van die ligging is weer
wel, zo geven de bewoners aan,
dat bezoekers van de binnenstad
hun auto gratis in de Edelstenen
buurt parkeren en dat er veel door
gaand verkeer in de wijk komt,
met name fietsers en voetgangers.
En scooters, die dan weer over de
fiets-/voetpaden crossen.
Verder vinden veel geïnterview
den hun huizen gehorig. Ze kla
gen ook over een gebrek aan saam
horigheid in de wijk en wijten dat
met name aan het grote verloop.
Deze huizen worden gebruikt als tus
senstation. Ik vind het zo vreemd
want ik vind het een mooie buurt.
citaten uit onderzoeksverslag.
Skeltertocht langs
'wegrestaurant voor
gevangenisrups'.
door Piet Kleemniainis
WESTENSCHOUWEN - De 'grote ro
de' staat al klaar. Een skelter voor
vier personen, aan te drijven met
spierkracht. Doel: een tocht langs
het Jacobskruiskruid in de Bos-
wachterij Westenschouwen. Met
een picknick als toetje. Leidraad;
een routebeschrijving geleverd
door het Natuurinformatiepunt
Westenschouwen. Nadat de kuip
stoeltjes voor alle passagiers goed
zijn afgesteld, de picknickmand
met een spanband vastgesjord en
de routebeschrijving uitgereikt
kan de tocht beginnen.
De eerste meters is het wennen.
Sturen vergt discipline. Een iets te
nonchalante ruk aan het stuur re
sulteert in een flinke zwieper op
het - gelukkig nog lege - fietspad.
Eenmaal in de boswachterij gaat
het beter. Maar het blijft opletten
want de route voert over het be
tonnen fietspad door de boswach
terij en dat is bij fietsers zeer in
trek, zo leert de tocht.
De vlakke stukken zijn makkelijk
maar als het traject stijgt moeten
alle zeilen bijgezet worden.Na een
stukje over de Adriaan van der We-
ijdeweg buigt het fietspad de bos
wachterij weer in. Een vennetje
schreeuwt om aandacht. Tijd voor
een eerste stop. Prima plek want
het Jacobskruiskruid - waar de
tocht om draait - tiert hier welig.
En het wemelt er van de zebrarup
sen, het voorstadium van de Sint
Jacobsvlinder.
Het aantal rupsen is volgens na
tuurmens Midavaine heel wisse
lend. „Soms krioelt het van de ze
brarupsen en vreten ze het Ja
cobskruiskruid kaal, terwijl er in
Het Jacobskruiskruid langs de skelterroute staat momenteel in volle bloei.
Op de skelter Jörg en Sabine Reinhardt en hun kinderen Max en Phïlipp.
foto Ronald den Dekker
de andere jaren nauwelijks rupsen
te vinden zijn en de planten het
prima doen." Bepalend voor de
overlevingskans van de rupsen is
het voedselaanbod, het aantal roof-
vijanden en het weer.
Midavaine: „Overleven er veel rup
sen doordat er veel voedsel is en
het weer gunstig dan komen er
het jaar erop veel vlinders en dus
ook veel rupsen. En dat gaat door
totdat er te weinig voedsel is en de
rupsen de hongerdood sterven."
Eén blik leert waarom de rups van
de Sint Jacobsvlinder ook wel ge
vangenisrups genoemd wordt: zijn
zwarte lijf heeft felgele 'ringen'.
Net zo geel als de bloemen van
het Jacobskruiskruid die het hoofd-
voedsel vormen voor de rups. Mi
davaine: „Het is een wegrestaurant
voor gevangenisrupsen."
GOES - Vastgoedondernemer Jan
Hoogstrate, eigenaar van een deel
van het Marconigebied in Goes, is
blij met het plan voor een volledig
verdiept spoor in de stad. Hoeveel
hij overheeft voor de operatie, kan
hij nog niet zeggen.
Hoogstrate vroeg HB Architecten
een alternatief te bedenken voor
het halfverdiepte spoor waar het
Goese college op inzet. Het bureau
kwam met een idee dat ongeveer
twee keer zo duur is: minstens 110
miljoen euro in plaats van de 50 a
60 miljoen die een halfverdiept
spoor kost. Wethouder Rinus Die-
leman noemde het plan een 'veel
te grote stap voor Goes'.
„De kosten zijn inderdaad hoog",
beaamt Hoogstrate, „maar het zou
een slechte zaak zijn om dit alter
natief gelijk weg te leggen. Het
biedt een betere oplossing voor de
toekomst van Goes en het stations
gebied."
