Frank zal pijn moeten lijden'
Tour d'Orange
Moerenhout jaar
langer bij Rabobank
Nederlanders na Tour
allemaal in Boxmeer
Rustdag
34 Dinsdag 22 juli 2008 PZC
Volgens Riis moet een
Tourwinnaar zichzelf
durven op te blazen.
door Ad Pertijs
FOSSANO - Het was een drukte van
belang gistermorgen in het hotel
waar CSC de rustdag doorbracht.
„Het is een chaos, maar dat is ook
mooi", opende pr-man Brian Ny-
gaard lachend de persconferentie.
Teambaas Bjarne Riis zag die
chaos met genoegen aan. Na jaren
van hard werken en tegenslagen
verwerken, komt de droom om
met zijn ploeg de Tour te winnen
steeds dichterbij. Jaren geleden
wees de Deen al op een uitzonder
lijk talent, 'waar jullie nog veel van
gaan horen'.
Die jongen zat gisteren naast hem
en had de gele trui voor hem op ta
fel liggen. Voor alle aandacht zich
zou gaan richten op deze Frank
Schleck, predikte Riis nog één
keer zijn evangelie. „Dit is het
team", wees hij op alle renners om
hem heen. „Dit verhaal gaat over
het team en niet alleen over
Frank, Andy en Carlos. Deze jon
gens hebben discipline en de wil
om te winnen. Ik ben blij dat ik de
ze ploeg mag leiden."
Riis woonde lange tijd in Luxem
burg. Hij ontfermt zich als een
tweede vader over zijn jongere ren
ners. Het talent van de jongere An
dy Schleck had hij ook snel in de
smiezen.
Misschien wel sneller dan hun va
der Johnny Schleck. „Hij was al
leen in de weekeinden thuis, om
dat hij in Brussel werkte voor de
Europese Unie", aldus Andy. „On
ze oudste broer Steve, die zelf al
koerste, heeft ons aangestoken."
Toch speelt Johnny Schleck, een
oud-prof die nog ploeggenoot was
van Jan Janssen, een grote rol in
de successtory. Niet omdat de
zoons hun vader constant om raad
vragen. Op dit niveau kan pa daar
al lang niet meer over meepraten.
„Het belangrijkste was dat dankzij
mijn vader en broer iedereen bin
nen ons gezin vanaf het begin wist
wat er bij komt kijken om wielren
ner te zijn. Dan hoef je er ook niet
veel over te praten", zegt Frank.
Andy woont nog steeds bij zijn
ouders. „Frank woont tweehon
derd meter verderop, maar eet ie
dere dag thuis", zegt Johnny. „Ze
willen niet bij hun familie weg. Ze
doen alles samen en zijn gek op
mijn hond. Mijn vrouw doet de
verzorging en dat doet ze heel
goed." Geen wonder dat de broers
dwepen met hun vriendenploeg
van CSC. Het team is hun familie
als ze onderweg zijn om te koer
sen.
Vader Johnny Schleck volgt de he
le Tour en ziet dat het goed is.
'Frank woont tweehonderd
meter verderop, maar eet
iedere dag thuis'
„Frank heeft een kans om de Tour
te winnen, maar dan hij niet wach
ten tot Alpe d'Huez met een vol
gende aanval. Hij moet veel eerder
iets doen om met zeker twee mi
nuten voorsprong aan de laatste
tijdrit te kunnen beginnen."
Wielervader Riis denkt er net zo
over. „Eerst ging ik ervan uit dat
Frank drie minuten moest pakken
in de bergen om de tijdritspecialis
ten voor te blijven. Nu met de gele
trui aan nog maar twee minuten."
De Deen moet de oudste Schleck
vooral mentaal overtuigen van het
feit dat hij de Tour kan winnen.
„Gisteren op de laatste klim heb ik
hem gezegd: als je de gele trui wilt
hebben, moet je nu gaan. Frank is
nog bang zichzelf op te blazen,
maar als je de Tour wilt winnen,
doet dat nu eenmaal pijn."
Frank Schleck, leider in het algemeen klassement, maakt zich samen met ploegleider Bjarne Riis (rechts) op voor
een trainingsritje. foto Christophe Karaba/EPA
De Tour ging zeventien dagen
geleden van start met tien Ne
derlanders. Alle tien hebben ze de
tweede rustdag gehaald. Een rond
je langs de hotels leert dat ze er al
lemaal op vertrouwen dat het re
cord van 1952 geëvenaard wordt.
In dat jaar haalden voor het laatst
alle gestarte Hollanders de finish
in Parijs: Jan Nolten, Wim van
Est, Gerrit Voorting, Wout Wagt-
mans, Thijs Roks, Hans Dekkers,
Hein van Breenen en Henk Faan-
hof. Acht man dus. Tien op tien
zou nog beter zijn.
„Ik denk dat de Nederlanders dit
jaar allemaal in staat zijn zonder
problemen over de bergen te ko
men. Dan is het alleen een kwestie
van niet ziek worden en niet val
len om Parijs te halen", denkt Lau
rens ten Dam, namens zijn colle
ga's Joost Posthuma, Sebastiaan
Langeveld, Pieter Weening, Bram
Tankink, Koos Moerenhout (allen
Rabobank), Stef Clement (Bouy-
gues), Steven de Jongh (Quick
Step), Martijn Maaskant (Gar-
min) en Niki Terpstra (Milram).
Stef Clement viel vorig jaar bijna
letterlijk uit de Tour. „Ik was de
enige Nederlander die Parijs niet
haalde." Hij viel op het einde van
de tweede week en kwam te laat
binnen. „Ik ben nu al verder dan
vorig jaar en ik denk dat mijn va
der bezig is om een busreis naar
Parijs te organiseren." Pieter Wee
ning had het alleen lastig in de
week voor de bergen. „Daarna niet
meer. Ik zie dus niet op tegen de
laatste week. Je moet alleen niet
hard vallen", zegt de Fries.
Bram Tankink hoort de vraag ver
baasd aan. „Natuurlijk haal ik Pa
rijs. Ik heb nog nooit zoveel mo
raal gehad. Omdat ik met mijn
ploeg nog nooit zo dicht bij het
geel heb gestaan." Debutant Niki
Terpstra ziet nog wel op tegen de
twee zware Alpenritten. „Ik heb
mijn moeilijke dagen gehad, maar
ik ben in orde. Het moet dus kun
nen", zegt Terpstra.
Ad Pertijs
De klimmers komen weer aan
bod, al is het verschil met zondag
dat de aankomst niet bergop ligt.
De top van de Cime de la Bonet-
te-Restefond (2802 m), ligt op 20
kilometer van de aankomst. In die
20 kilometer gaat het pijlsnel naar
beneden, de berg af
PIANFEI - Koos Moerenhout rijdt
ook volgend wielerseizoen voor
Rabobank. Beide partijen kwa
men gisteren een contractverlen
ging van een jaar overeen. „Het
voortzetten van de samenwerking
zie ik als een blijk van waardering
en als een teken van wederzijds
vertrouwen", aldus de 36-jarige
Moerenhout tijdens de rustdag in
de Ronde van Frankrijk.
PIANFEI - De tien Nederlanders die
momenteel meedoen aan de Ron
de van Frankrijk, rijden de maan
dag na de Tour allemaal het crite
rium van Boxmeer.
Ook in de dagen daarna, in Stip
hout en Chaam, komen veel Ne
derlanders aan de start. De Britse
sprinter Mark Cavendish, winnaar
van vier touretappes, rijdt twee
keer in Nederland. Hij start in Stip
hout en Heerlen.
Rustdagen zijn monsterlijke overlevings
tochten in de Tour. Niemand vindt ze
leuk, vooral de renners klagen. Voor vol
gers is het een dolle dans rond rennershotels
waar het wachten lang duurt en de pils lauw
wordt. Vroeger was het anders. Geen uitzendin
gen, kleine krantenartikelen. Rust leek rust.
Twee herinneringen. Ooit werd, in de buurt van
de Zwitserse grens, ik denk dat het in 1974 was,
een voetbalwedstrijd gespeeld tussen volgers
van de Tour. Le Coq Sportif had voor de uitdos
sing van de twee ploegen gezorgd: Frankrijk te
gen de rest van de wereld. Blauw en wit.
Alleen het opkomen van de twee ploegen vol
trok zich in amicale sferen; de rest was oorlog.
Vliegende slidings en knetterharde aanslagen op
knieën en edele delen waren niet van de lucht
en in de tweede helft werd het spel stilgelegd.
Van verbroedering was geen sprake, voetbal was
hier oorlog. Van een gezamenlijk etentje werd af
gezien. Eerst moesten de bloedende wonden ge
hecht worden.
Zes jaar later werd er voor een andere, sportieve,
maar wel gevaarlijke tijdpassering gezorgd op de
tweede rustdag. De volgers konden meedoen
aan een snelheidswedstrijd op bergscooters over
een heuvelachtig parkoers in de Alpen. Een gro
te sponsor had dik betaald en de meeste volgers
bezochten eerst een (gratis) lopend buffet waar
wijn als water geschonken en gedronken werd.
De lol was optimaal totdat Luis Ocana, de Tour
winnaar van weleer, de macht over zijn brom
mend monster verloor en tientallen meters diep
neer stortte.
Alle anderen keken met aangeschoten hoofden
toe: dat was toch niet de bedoeling. Ocana lag
maanden in het ziekenhuis en niemand wilde
na die dag nog als een bezeten zot in zo'n karre
tje rijden. De meeste volgers verdwenen met
een grauw en ook zuur gevoel naar hun hotel.
Waarom, in hemelsnaam, een rustdag? Niets
doen was toen al des duivels oorkussen, maar
onvolkomen menselijk gedrag was erger. En de
duivel was wreed en gaf ons volgers er breed
van langs.
Mart Smeets
Tour de France
16e etappe
22 juli-157km
Cuneo
Jausiers
157km
La Lombarde
73km
La
Bonette-
Restefond
134km
Vignolo
Vinadio 2tkm
SOkm
FRANKRIJK
hoogteverschil en moeilijkheidsgraad
Isola 868mi La Bonette-
La Lombarde Restefond
2351m_rtr„ 2S02mQ
94km
157km
