Hezbollah eist de zege op
'Wij moeten België een maand platleggen'
Brussel tikt
Grieken op
de vingers
PZC Donderdag 17 juli 2008 9
Israël ontving gisteren van
Hezbollah de stoffelijke
resten van twee ontvoerde
militairen. Hun lot was tot
dat moment onbekend. Na
identificatie van de twee
gaf Israël vijf gevangen
Hezbollah-leden en de
lichamen van 199
omgekomen strijders vrij.
door Harald Doornbos
Na de oorlog nóg een
overwinning. Die
sfeer overheerste gis
teren bij de gevange-
nenruil aan de Liba
nese zijde van de grens met Israël.
Nadat de radicale Libanese sjiiti-
sche moslimgroepering Hezbollah
bijna twee jaar geleden beweerde
Israël te hebben verslagen in een
bloedige zomeroorlog, claimt Hez
bollah nu opnieuw winst.
Dit keer tijdens een ruil van gevan
genen. Hezbollah hoeft 'slechts'
twee dode lichamen van eerder
door haar ontvoerde Israëlische
militairen over te dragen. In ruil
daarvoor krijgt de organisatie van
Israël vijf strijders terug die in Is
raël gevangen zaten. Ook geeft Is
raël de stoffelijke overschotten van
199 gedode Libanese en Palestijnse
strijders terug aan Libanon.
Getuige de enthousiaste sfeer in
het Libanese grensdorp Naqura,
zijn Hezbollah en haar aanhang
zeer ingenomen met de ruil.
Boven een podium waar de vijf
vrijgelaten gevangenen plaats moe
ten nemen, hangen twee foto's.
Onder een foto van een krijsende
vrouwelijke Israëlische soldaat
staat: 'Israël huilt tranen van pijn'.
Daarnaast een afbeelding van opge
togen Libanezen die met Hezbol
lah-posters zwaaien: 'Libanon
huilt tranen van blijdschap'.
„Kijk naar de aantallen die zij krij
gen en de aantallen die wij krij
gen", redeneert een opgetogen aan-
Officieren dragen een kist met de stoffelijke resten van een Israëlische militair uit een truck van het Internationale
Rode Kruis. Hezbollah gaf de resten van twee militairen vrij in een gevangenenruil. foto Anwar Amro/EPA
hanger van Hezbollah. „Het resul
taat is 204 tegen twee, dat is dus
een overwinning voor ons."
Om die overwinning te vieren is
er in het grensdorpje Naqura een
uitbundig ontvangst georganiseerd
voor de vijf terugkerende Libane-
'De les van deze ruil
is dat je Israël hard
moet aanpakken'
zen. 's Ochtends om negen uur
staan vele honderden Hezbollah-
strijders in uniform al te wachten,
onder hen een achttal ruiters te
paard. Verder heeft zich een groot
aantal geestelijken, hoogwaardig
heidsbekleders, familieleden en
Hezbollah-leiders verzameld op
het podium.
Maar een gevangenenruil tussen
twee partijen die elkaar haten en
verachten is een gecompliceerde
en tijdrovende bezigheid. Twee
uur later is er nog niets gebeurd.
Vier uur later, nog altijd niets. De
paarden zijn elkaar intussen al ver
schillende keer aangevlogen waar
bij de ruiters nog net in het zadel
wisten te blijven. Vanwege de hete
zon is een Hezbollah-padvinder
flauwgevallen. Een arts behandelt
hem in de bosjes. De geestelijken
en de hoogwaardigheidsbekleders
zitten verveeld voor zich uit te kij
ken. Aanvankelijk klinkt er perma
nent Hezbollah-marsmuziek,
maar na vijf uur zwijgt zelfs de ca-
setterecorder.
Na bijna tien uur wordt het wach
ten beloond. De ruil is rond en Sa-
mir Kantar - de bekendste van de
gevangen Libanezen - komt rond
zeven uur 's avonds als eerste rich
ting het podium lopen. Hij en de
vier andere vrijgelatenen hebben
op de eerste vijfhonderd meter in
Libanon hun burgerkloffie al ver
wisseld voor een militair uniform.
Het publiek geeft hen een waar
heldenwelkom.
Kantar, die een Israëliër vermoord
de en vervolgens diens vierjarige
dochtertje doodsloeg, wordt door
iedereen omhelsd en balt zijn
vuist naar de menigte. Hij maakt
een vitale indruk, de 29 jaar die hij
in het gevang heeft gezeten zijn
hem niet aan te zien.
„De les van deze ruil is dat je Israël
hard moet aanpakken. Pas dan
krijg je dingen voor elkaar", meent
een toeschouwer die Muhammad
heet.
Hij wijst naar de foto's boven het
podium en de teksten eronder en
zegt dan: „Wij blijdschap, Israël
pijn. Zo hoort het."
Uit onderzoek blijkt
wanbeheer bij controle
op landbouwsubsidies.
BRUSSEL - De Europese Unie heeft
gisteren gedreigd de landbouwsub
sidie aan Griekenland met 10 pro
cent te verminderen als dat land
niet beter zal controleren hoe het
geld wordt besteed. Dat heeft een
woordvoerder van de EU bekend
gemaakt.
Het gaat om een vermindering
van 200 tot 300 miljoen euro per
jaar.
De woordvoerder vertelde dat de
EU een brief naar de Griekse rege
ring heeft gestuurd. Daarin staat
dat uit onderzoek blijkt dat er spra
ke is van wijdverbreid wanbeheer.
Griekenland had beloofd nog dit
jaar een Europees controlesysteem
in te voeren, maar dat doel wordt
waarschijnlijk niet gehaald. Vol
gens de Europese Unie is zo'n sys
teem nodig om te controleren of
de subsidies wel goed terechtko
men.
In Griekenland zou het vooral ont
breken aan gekwalificeerde contro
leurs en aan technologische midde
len. Ook zou het land onduidelijke
criteria hanteren wanneer bepaald
wordt wie precies de subsidie
moet ontvangen.
Ook in Bulgarije blijkt 32 miljoen
euro landbouwsubsidies niet op
de juiste plek terecht te zijn geko
men. Europese fraudebestrijders
ontdekten onregelmatigheden zo
als vervalste documenten, belastin
gfraude en het witwassen van
geld.
De Europese antifraudedienst Olaf
verdenkt twee Bulgaren met nau
we banden met de regering in de
zaak. Zij zouden een netwerk van
criminele bedrijven leiden.
Het bericht komt slechts een week
voor het nieuwste rapport van de
Europese Commissie over Bulga
rije. Wegens eerder misbruik van
EU-geld had de unie al miljoenen
aan subsidies voor het Balkanland
in de ijskast gezet.
Politieke crisis doet
oude sentimenten
oplaaien in Voerstreek.
door onze correspondent
Pascale Thewissen
VOEREN - In de stromende regen is
Tony (47) het onkruid aan het wie
den op het kerkhof van Sint-Mar-
tens-Voeren. „Eigenlijk", zegt hij,
„zouden we moeten gaan staken.
België gewoon een maand platleg
gen. Om duidelijk te maken dat
het zo niet langer kan; dat er een
oplossing móet komen voor de
problemen in dit land." Fourons
Wallons staat iets verderop in wit
gekalkte letters op de kerkmuur.
Een overblijfsel van de taalstrijd,
die hier ooit in alle hevigheid
woedde. Het was in de tijd dat de
Voerstreek nog pathetisch het
Belfast van België werd genoemd.
Vijfentwintig jaar later staan Wa
len en Vlamingen opnieuw lijn
recht tegenover elkaar. Bij de bak
ker, op straat, in het café. Overal
gaat het over de politieke crisis die
nu al ruim een jaar aansleept en
maandag met het ontslag van pre
mier Yves Leterme een voorlopig
hoogtepunt bereikte.
„Hij heeft 100 procent gelijk.
Vlaanderen moet meer autonomie
krijgen. Als dit land beter bestuurd
zou worden, merken wij dat in on
ze portemonnee", zegt Tony. Zijn
collega's Walter en Mare zijn het
hartgrondig met hem eens. De
drie werken bij de Limburgse
plantsoenendienst en zijn afkom
stig uit Genk. Tony: „Als we in de
Voerstreek zijn, merken we het
meteen als we met een Waal te
doen hebben. Zodra die hoort dat
wij uit Limburg komen, wordt hij
bot en onbeleefd."
Even verderop jaagt een boer zijn
koeien het weiland in. De politie
ke crisis? „Absurd", zegt hij in het
Frans. „Wat willen ze nou eigen
lijk, de Vlamingen? Het land in
tweeën delen. Mijn dochter woont
hier drie kilometer verderop, in
Warsage. Moet ik straks de grens
over als ik haar wil bezoeken?"
'Help, hij komt misschien terug',
staat woensdagochtend in koeien-
letters te lezen op de voorpagina
van La Dernière Heure. De koning
heeft het ontslag van de premier
nog altijd niet aanvaard. De moge
lijkheid bestaat dat koning Albert
Leterme vraagt aan te blijven.
Burgemeester Huub Broers van
Voeren volgt de Franstalige
nieuwsberichten met stijgende ver-
'Zodra die Waal hoort dat
wij uit Limburg komen,
wordt hij bot en onbeleefd'
ontwaardiging. Zijn partijgenoot
Leterme wordt afgeschilderd als de
baarlijke duivel, de Vlamingen als
separatisten. „Ik lees dat de Walen
er alles aan doen om België te red
den. Maar intussen leggen ze bizar
re eisen op tafel. Zo moet Vlaande
ren grondgebied afstaan aan Brus
sel. Er is zelfs sprake van een Fran
stalige 'corridor' mssen Brussel en
Waterloo, die dwars door het
grondgebied van de Vlaamse ge
meente Sint-Genesius-Rode loopt.
Dat is toch te gek voor woorden."
Nee, hij gelooft niet dat het land
zich op de rand van een burgeroor
log bevindt.
„Als we niet snel een oplossing
vinden, spelen we de radicalen in
de hand. Ik ben ervan overtuigd
dat het land het risico loopt dat er
gens geweld uitbreekt, als dit zo
verder gaat", waarschuwde de groe
ne politica Mieke Vogels eerder de
ze week.
Burgemeester Broers moet er be
smuikt om lachen. „Maar", zegt
hij, „er komen wel oude sentimen
ten bovendrijven. Het gevoel dat
de minderheid in dit land de
dienst uitmaakt, en dat Wallonië
Vlaanderen probeert te overheer
sen. Dat gevoel heeft altijd bestaan
en wordt nu weer verstrekt."
Broers zelf kreeg in 1982 een kogel
in zijn schouder tijdens rellen tus
sen Vlamingen en Walen op het
Kerkplein in 's-Gravenvoeren. De
schutter was een Waalse cafébaas.
Het was in de tijd van José Hap
part, de burgemeester die tot twee
keer toe de regering deed vallen
met zijn halsstarrige weigering om
Nederlands te spreken. Happart is
vertrokken en is voorzitter van het
Waalse parlement. „Soms kan het
er nog wel eens hard aan toegaan
in de gemeenteraad", zegt Broers.
„Maar op straat is van een taal
strijd nauwelijks meer iets te mer
ken." Toch ziet ook hij hoe zelfs de
gematigdste Vlamingen nu tot de
conclusie komen dat het zo niet
langer kan. Maar geweld? „Nee, zo
heftig als eind jaren zeventig, be
gin jaren tachtig zal het er niet
meer aan toegaan", zegt Broers.
„Maar ik sluit wat duw- en trek-
werk niet uit, als er straks weer be
toogd gaat worden."
