Dokter en dominee bij elkaar
De Duitse presentatrice moest stapvoets
Nieuwe raadkaart
PZC Zaterdag 12 juli 2008 1 1
Deze week uit de collectie van Hans Lindenbergh weer een ansichtkaari
- nu in kleur - met een dorpsbeeld waarop enkele kenmerkende gebou
wen staan. Als altijd luidt de vraag: in welk dorp is de foto genomen?
Nadere bijzonderheden over de situatie toen en nu - naam straat, bewo
ners, en dergelijke - zijn welkom.
Oplossingen kunnen tot en met uiterlijk donderdag 17 juli 9.00 uur wor
den gezonden naar: Redactie PZC Buitengebied, postbus 31,4460 AA
Goes; fax 0113-335669; e-mail redactie@pzc.nl. Onder de inzenders van
een goede oplossing worden drie waardebonnen verdeeld.
KERKPUéiM. ST MAARTENSDIJK
door Rinus Antonisse
Op de raadkaart van vori
ge week herkent Sjaak
Jasperse uit Terneuzen
zijn geboortehuis. „Het
is het Kerkplein in Sint-Maartens
dijk met de oude pastorie links en
ernaast de dokterswoning van dok
ter Tazelaar. Het Kerkplein heet
nu Hazenstraat. De oude pastorie
is afgebroken en er werd een nieu
we gebouwd die als eerste werd be
woond door dominee De Bres
(mijn grootvader) en zijn gezin.
Het is mijn geboortehuis. Doordat
mijn ouders 'in' woonden bij onze
grootouders."
A. Goedhart uit Driewegen meldt
dat zus en zwager Op den Brouw
negentien jaar als huisbewaarders
in het doktershuis woonden.
Chris Koopman uit Sint-Maartens
dijk vindt het jammer dat de
mooie pastorie op de foto is afge
broken in de jaren twintig van de
vorige eeuw. „In 1929 werd de
nieuwe, huidige pastorie - zonder
koetshuis en serre - bewoond
door ds De Bres, die vele jaren on
ze gemeente diende als predikant.
Sommige kinderen van deze domi
nee zijn altijd in ons dorp blijven
wonen. Ikzelf heb vele malen in
de pastorie gespeeld, met zoon
Gert van een andere predikant, ds
J. van der Haar."
De ouderlijke woning van Jannij
Kunst-de Ruiter uit Goes stond
schuin tegenover de dokterswo
ning. Ze wijst erop dat de huizen
op de foto op dezelfde typische
manier zijn afgewerkt, 'op een ma
nier die je nergens anders tegen
komt.' Ze werkte als inwonend
meisje bij de dokter en roemt de
inrichting met antiek, glas en aar
dewerk. „Ook de tuin achter het
huis was bijzonder mooi, met on
der meer een prachtige moerbei
boom. Als eerste van het dorp heb
ik mijn trouwreportage mogen ma
ken in het huis van de familie."
H. M. Jansen-Nelisse uit Kruinin-
gen vertelt over dokter Tazelaar: ge
boren in 1880 te Kats, overleden in
Smerdiek in 1952,46 jaar arts en
gepromoveerd op een proefschrif
over tuberculose.
Frans Ista uit Sint-Maartensdijk
geeft aan dat de pastorie momen
teel bewoond wordt door ds Jop-
pe, van de Hersteld Hervormde
Gemeente.
'Geschiedschrijvers' Kees Stevensi
(Middelburg), Kees Fase (Sint-An-
naland) en Daan Tollenaar (Ter-
neuzen) gaan in op de historie va
de smalstad, die in 1491 stadsrech
ten kreeg, maar geen zitting had
in de Zeeuwse Staten en derhalve
een 'kleine stad' bleef Stevense
weet dat de dokterswoning rond
1832 eigendom was van burgemee
ter jhr Samuel Otto de Casern- -
broot. Volgens hem mocht ook
Frank van Borssele zich ooit eige
naar noemen. De in 1928 gesloop
te pastorie behoorde circa 1485 to
aan Alienora van Borssele.
De waardebonnen gaan naar: A.
van de Sande, Tholen, M. Ista,
Sint-Maartensdijk en M. Schriek,
Krabbendijke.
2.
o 3
De PZC volgt in Buitengebied wekelijks
een echte ringrijfamilie: het gezin
Langebeeke uit Middelburg.
De familie rijdt bij de afdeling Gapinge.
door Maurits Sep
Ze hebben vanochtend ei
genlijk wel wat anders te
doen, maar als het even
lukt, zitten de Lange-
beekes toch voor de televisie. Op
de Duitse zender WDR is vanaf
tien voor tien een anderhalf uur
durend programma te zien: Wun-
derschön! Zeeland - Hollands son-
niger Süden. Daarin komt Kees in
beeld als hij de Duitse presenta
trice leert ringrijden.
De opnames zijn een paar we
ken geleden gemaakt in Veere.
„Ze belden of ze mochten ko
men filmen en of ze mochten
meedoen. Daar hebben we in
tern eens goed over gesproken",
vertelt Kees. En vooruit, het
mocht. Niet in galop, zoals de
echte ringrijders; de Duitse da
me moest stapvoets. En voor de
gelegenheid was ook een grotere
ring gehangen: 50 in plaats van
38 millimeter. „Om ze het ver
schil te laten zien", lacht Kees.
Het programma was vorige week
zondag al te zien, maar dat heb
ben ze gemist. Hopelijk lukt het
met de herhaling wel, want ze
zijn erg benieuwd naar de beel
den. „Ik kan me voorstellen dat
het voor die Duitsers die hier op
vakantie zijn erg leuk is", zegt Di-
nie. „Als ik zoiets op tv zou zien,
zou ik het op vakantie ook in
het echt willen bekijken."
En dat doen Duitsers ook. Veel
toeristen nemen graag een kijkje
bij een ringrijwedstrijd. Mooie
sport, mooie dieren, en hele klei
ne ringetjes. Bij demonstraties
laat Kees toeschouwers de grote
wedstrijdring zien, maar ook al
tijd de kleinste 10-millimeter-
ring. Dan neemt de bewonde
ring pas echt grote vormen aan.
'O, wat is die klein!', klinkt het
dan altijd. „Dat komt, toeschou
wers zien die kleinste ring niet
hangen. Wij wel, als rijders", valt
Marina in. Zij weet ook precies
waar ze moet kijken en dus op
moet richten: midden onder de
bus. Dat ringetje zit precies te
gen het randje van de bus aan.
Zelfs als je de bus raakt, kun je
de ring nog steken.
Kees vindt het leuk om uitleg te
geven over het ringrijden. Dat
het eigenlijk een ridderspel was:
waar werd gestreden om de
gunst van een jonkvrouwe, dat
het later een kermisattractie
werd, en vanaf 1950 een sport.
Zelfs tijdens wedstrijden is hij~
niet te beroerd om vragen te be
antwoorden. Marina ook niet:
„Tenminste niet als ik net gere
den heb. Als ik klaar sta voor
mijn beurt, dan ben ik te gecon
centreerd, dan geef ik gewoon
geen antwoord." Haar vader ook
niet. En dat weet Dinie maar al
te goed. „Bij de veertiende ring
valt het nog wel mee. Maar als
hij aan de 29e toe is, is de span
ning zo groot, dan kom ik zelfs
niet in de buurt."
