Marieke is gevonden
I Zeven jonge torenvalkjes
f!
011.735
Even een sur place aan de Cöte d'Azur
cc
in
fM
o
tn
(M
in
co
PZC zaterdag 5 juli 2008
09
O
O
cm
f
00
m
IV
O
in
fM
U
N
o-
oe
o
O
rs
IV
CC
O
m
fM
u
N
0.
O
fM
oè
m
fv
d£
U
N
Q.
SO
O
O
fM
m
i/i
rv
CC
u
N
CL
05
O
O
IM
00
Sv
De torenvalkjes blijven nog zeker zes weken bij De Mikke, tot ze zelf
hun prooi kunnen vangen.
foto Ruben Oreel
Is Coby Louwerse een keer twee weekjes
op vakantie, komt er een nest jonge
torenvalkjes binnen bij De Mikke.
Gevonden in Oostburg. Moeder
torenvalk was gewond geraakt na een
botsing met een hoogspanningskabel.
Moeder heeft het helaas niet gered,
maar de vijf jonge torenvalkjes
uit Oostburg groeien goed. Ze
hebben gezelschap gekregen van
twee soortgenootjes die ergens anders in Zee
land zijn gered. De zeven jonkies zijn inmid
dels drie weken tot een maand oud en tussen
hun grijze donsvacht door komt een kleurig
verenpak tevoorschijn.
Ze blijven nog zeker zes weken bij vogelop-
Stichting 'PZC Middelburg helpt'
Rekeningnummer: 40.26.67.794
vang De Mikke, tot ze zelfstandig genoeg zijn
om zelf te vliegen en levende prooien te van
gen. Zolang ze dat nog niet zelf kunnen, wor
den ze gevoed met muisjes. De torenvalkjes
zijn dure gasten voor De Mikke, want in de
komende zes weken happen ze nog heel wat
weg. Vijf torenvalkjes zijn broertjes en zusjes,
twee komen uit een ander nest. Maar dat
geeft niks op die leeftijd. Dan groeien ze zon
der problemen samen op niet uit om ze bij
elkaar te zetten.
En als ze weer de vrije natuur ingaan, zoeken
ze allemaal hun eigen weg naar een plek
waar voldoende voedsel is en ze hun eigen
territorium kunnen maken. Misschien wel
weer in West-Zeeuws-Vlaanderen.
Huib Meeuwsen uit Rilland
maakte in 1953 de watersnood
mee. Hij was toen dertien jaar,
en kwam Marieke tegen. Er was
veel tijd nodig voor hij in staat
was om het verhaal te vertellen.
om
(ten/taai ove*
De bijlage van de PZC op 1 fe
bruari 2003 gaat over de wa
tersnoodramp, kortweg nog
steeds de ramp genoemd. Er
wordt gevraagd om reacties en verha
len van lezers die de ramp meegemaakt
hebben. Het is die dag precies vijftig
jaar geleden en voor de man over wie
dit verhaal gaat, is het allemaal erg her
kenbaar. Na al die tijd zijn de scherpe
kantjes er ook wel af Op één van de
middelste pagina's staat een grote foto
van een ingestorte boerderij en woon
huis. Hij wil al doorbladeren tot zijn
oog getroffen wordt door de namen bij
het onderschrift. Ineens gespannen,
leest hij het bijbehorende artikel.
Dus zo is het gebeurd; hij heeft het
nooit geweten.
Zijn gedachten gaan terug naar die tijd.
Dertien jaar was hij toen en sinds sep
tember ging hij naar de Mulo in het aan
grenzende dorp. Het was heel wat dat
hij daar naar toe mocht. Weliswaar was
het nogal een 'zware' school, maar je
kon er op de fiets naar toe en je leerde
er goed, dat vonden zijn ouders het be
langrijkste. De klassen waren niet
groot. De eerste klas bestond uit negen
jongens en zes meisjes. Na drie maan
den uit negen jongens, vijf meisjes en
Marieke. Want Marieke was iets bijzon
ders. Marieke was zijn eerste grote lief
de. Kun je intenser verliefd zijn dan op
je dertiende? Natuurlijk wist niemand
daar iets van. Ook Marieke niet.
Tot die 31ste januari. Het laatste lesuur
moesten ze verhuizen naar een
ander lokaal. Helemaal per ongeluk
kwam hij met haar in botsing toen zij
het lokaal binnenkwam met een stapel
boeken. Natuurlijk hielp hij ze oprapen.
Gelijktijdig wilden ze het laatste boek
pakken en toen raakten hun handen el
kaar. Een fractie van een seconde hiel
den ze eikaars hand vast. Toen hij op
keek zag hij lichtjes in haar ogen. Die
middag fietste hij naar huis, zonder erg
te hebben in de storm waar hij tegen
op moest boksen. In zijn hart juichte
het: Marieke, Marieke.
's Nachts kwam het water. Ze maakten
een angstige dag en een nacht door,
niet wetend hoe hoog het water nog
zou kunnen stijgen. Die maandag wer
den ze geëvacueerd. Hij wist dat
het dorp waar zijn school stond niet
overstroomd was, de polder waar Marie
ke woonde wel. Het vooruitzicht dat ze
na een poos terug konden naar huis en
naar school hield hem overeind.
Toen kwam die brief, geadresseerd aan
de ouders van de leerlingen van de eer
ste klas. Blijkbaar was het moeilijk ge
weest hun evacuatieadres te achterha-
m
Het water kwam: Ouwerkerk 1953.
len, want hij was veertien dagen onder
weg geweest. Zijn moeder liet hem le
zen: 'Is het onze droeve plicht u mee te
delen dat nu definitiefis komen vast te
staan dat Marieke, medeleerlinge van
uw zoon/dochter bij de waters
noodramp is omgekomen. Haar
lichaam is gevonden en zij zal a.s.
woensdag worden begraven. We ver
zoeken alle leerlingen hierbij aanwezig
te zijn'. De brief eindigde met de woor
den 'De Here heeft gegeven, de Here
heeft genomen, de naam des Heren zij
geloofd'. Nooit heeft hij deze woorden
zo gehaat als toen.
Heeft u een verhaal dat met de waters
nood te maken heeft, vertel het de PZC
-via de email: uwverhaal@pzc.nl
-per post: PZC, Postbus 31, 4460 AA Goes;
-telefonisch: 0113 315 663 (Jan van Damme).
Zie ook: www.pzc.nl
O
in
fM
U
N
CL
99
O
O
ir\
Jeroen van Gastel (35) uit Goes herstelt
van lymfeklierkanker. Hij traint nu
voor de honderd kHometertocht van de
Ride for the Roses. De PZC volgt hem in
de aanloop naar zondag 31 augustus.
De familie Van Gastel is druk bezig om
de koffers te pakken en de nieuwe cara
van te beladen. Deze week gaat het ge
zin met vakantie naar de Cöte d'Azur.
In twee etappes, want Jeroen is vaak
nog te vermoeid om in één ruk naar
Fréjus te karren. Dat is sowieso een
monstertocht, dus een overnachting in
OW
de Bourgogne is altijd aan
te bevelen.
Jeroen kan met gerust
hart op vakantie. De in
schrijving voor de Ride
for the Roses-actie van
zijn kapsalon Charlie Hair
en het 'bewegingsbedrijf
Body Action van zus Dianne
Moens-van Gastel is gesloten. Zij zetten
zondag 31 augustus 350 mensen op de
fiets. „Het aantal valt een beetje tegen,
maar dat komt omdat veel klanten al
meefietsen in het team van
hun bedrijf', zegt Dianne.
Het gros rijdt de toertochten
van 25 en 50 kilometer. „We
hebben eigen shirts in aqua-
blauw besteld en we rijden
als groep, dus dat wordt een
mooi gezicht. Ook hebben
we eigen begeleiding en catering."
Voor de Cycletour staan zeventien men
sen op de lijst, onder wie Jeroen. Zes
tien zullen hem naar de finish brullen
of duwen, als hij er even doorheen zit.
J|
Jeroen van Gastel
