i3 spectrum
r^fcSBHE
O
'Russische vrouwen zijn onuitstaanbaar
mooi. Je waant je in een paradijs'
PZC
Zaterdag 28 juni 2008
Peter d'Hamecourt
is thuis in
Peter d'Hamecourt
Geboren: op 29 mei 1946 in
Vlaardingen.
y Burgerlijke staat: woont sa
men, heeft geen kinderen.
y Loopbaan: begon bij Nieuwe
Vlaardingsche Courant.
y 1988: vertrok voor het AD
naar Moskou, waar hij een
paar jaar later ook ging wer
ken voor het NOS Journaal.
Begon in Moskou multime
diaal bureau, dat ook werkt
voor actualiteitenrubrieken,
radio en buitenlandse zen
ders.
Tijdens correspondentschap,
dat per 1 juli ophoudt, zag
hij de Sovjet-Unie uiteenval
len en Rusland herrijzen on
der Boris Jeltsin en Vladimir
Poetin. Deed verslag van oor
log, revoluties en rampen in
de voormalige Sovjet-Unie.
Schreef Rusland in gijzeling,
Moskou is een gekkenhuis en
Russen zien ze vliegen.
een weekend in Kiev, een prachtige stad
voor romantiek. Ik kon het niet over mijn
hart verkrijgen er niet te zijn als de revolu
tie zou uitbreken. Dat romantische week
end duurde vier weken. Ze is altijd geble
ven. Sinds die tijd is ze zeer wantrouwig
als ik over romantische weekends begin."
Peter d'Hamecourt was 42 toen hij naar
Rusland vertrok. Hij leidde tot die tijd een
zwervend bestaan, als reizend reporter.
„Normaal werden Sovjetologen gestuurd.
Ik was de eerste gewone verslaggever die
naar Moskou ging." Hij ging in zijn eentje,
een gezin had hij niet. Dat hij nooit vader
is geworden, is jammer, maar voelt niet als
een gemis, zegt hij. „Als je journalistiek be
drijft zoals ik, dan rent het leven heel snel
aan je voorbij."
Soms moet het vak wijken. „Ik ging begin
jaren tachtig op en neer van Polen naar
Beiroet. Ik was in Polen toen mijn vader
een beroerte kreeg. Toen ben ik een hele
tijd naar Nederland gegaan. Als ik dat niet
gedaan had, had ik daar moeite mee ge
had."
Vanaf dag één ging het leven in Rusland
24 uur door. „Ik heb geen moment ge
dacht: wat doe ik hier. Ik zag het verhaal,
het wereldverhaal. Je bracht ongelooflijk
veel tijd door in het Kremlin. In een van
de zalen was een lopend buffet, met lekke
re hapjes. Je had meteen contact met ande
re collega's. Het waren de crisisjaren in de
Rusland
- VvS?'-.';
Nf 4* v W#'
«F
3-C 8
"V
--'tv
'v
Sovjet-Unie. Voedsel was een probleem.
Reizen was een probleem. Het gewone le
ven was een probleem. Je was op elkaar
aangewezen. Er was een grote camarade
rie. Op zondagavond las je de Nederlandse
voetbaluitslagen op persbureau Tass en we
schreven elkaar voetbalcolumns per fax,
Hubert Smeets, Hans Geleijnse (oud-cor
respondent GPD) en ik."
Zoja Rjoetina ontmoette hij begin jaren ne
gentig in de wandelgangen van het Krem-
bent. Je praat eigenlijk over twee Ruslan
den, het Rusland van het Kremlin en het
Rusland van de gewone Rus. De staat is de
allesoverheersende macht. Het volk is toe
vallig aanwezig."
Het Rusland van D'Hamecourt is het Rus
land van de datsja, zijn buitenhuisje op het
platteland, een plek waar hij meer tijd gaat
doorbrengen. „Daar zijn de Russen vrij, ei
gen baas, los van de problemen van alle
dag. Als ik op mijn datsja ben, voel ik alle
lin. „Ik kende haar al een lange tijd. Ze
werkte voor een productieteam van de Ja
panse tv. Soms is het een natuurlijk proces
zoals dat gaat. Russische vrouwen zijn on
uitstaanbaar mooi. Je waant je in een para
dijs. Ze zijn aangenaam om te zien, aange
naam om naar te kijken."
Zijn vrouw zorgde ervoor dat hij dichter
bij de Russen is gekomen dan een buiten
staander doorgaans lukt, zo schreef hij in
zijn boek Russen zien ze vliegen. „Er heeft
zich bij mij een gevoel voor Rusland ont
wikkeld. Het is een emotioneel land. Het
speelt met je emotie, als je er gevoelig voor
heerlijkheden. De warmte van de mens.
De intensiviteit. In elke Rus schuilt een su-
perfilosoof Russen zijn belezen, ze leven
met hun literatuur. Als de Russen los gaan,
en we gaan over het leven praten, dan
gaan ze los. Ook al weten we er de volgen
de dag niets meer van.
„Het duurt wel even voor je begrijpt hoe
het moet in zo'n datsja. Het is een beetje
rommelig, niet georganiseerd, anarchis
tisch. Ik ben toch begonnen een beetje or
de te scheppen in de chaos. Heb gras aan
gelegd in plaats van aardappelen te poten.
Waarom doe je dat, zo'n nutteloos gras
veld? Het Nederlandse oog wil ook wat.
Niet dat het een prachtig gazon is. Het zal
geen prijs winnen, maar het heeft wel een
trendje gezet in ons dorp."
De datsja is een toevluchtsoord. „Normaal
is: je doet intensief je werk, je gaat weer
naar huis." De emotie dringt zich soms op.
„In 1998, drie jaar voor het uitbreken van
de oorlog in Afghanistan, belde minister
van Buitenlandse Zaken Abdullah van de
noordelijke alliantie me. Er was een vrese
lijke aardbeving geweest in Afghanistan.
'Kun jij een ploeg bij elkaar krijgen', vroeg
hij. Op vlotten over de rivier, met zware
apparatuur. Door de bergen, het aardbe-
vingsgebied in. Na de eerste dag werken,
zie je de eerste beelden. Dan bedenk je: als
wij daar niet geweest waren, dan had nie
mand daar notie van gehad. Daar sta je
met alle collega's bij de satelliet om de beel
den te versturen en zijn er hier en daar
wel natte oogjes. Ik zelf ook. Dit is toch
waar we het voor doen."
Of neem de gijzeling in de school in
Beslan, Noord-Ossetië, waarbij honderden
mensen werden gedood. „Dat raak je
nooit meer van je netvlies kwijt."
En wordt dat Rusland hem teveel, dan
gaat hij naar de datsja. „Vliegen er ooie
vaars over het huis. Drie in plaats van de
gebruikelijke twee. Wat is daar de reden
van? Daar denk ik dan over na. Zo ziet het
leven er ook uit."
