spectrum
Betrokkenheid, nieuwsgierigheid, communicatie!
RUDEN RIEMENS FOTOGRAFIE
zomerbloei
Marjan
Berk
PZC
Zaterdag 28 juni 2008
Tijdens de programmatische malaise op de
vaderlandse televisie worden de kijkers
's ochtends getrakteerd op de zogenaam
de zomercolumns van het NOS-journaal.
Zojuist gekeken naar correspondent Roger Strij-
land uit Parijs, die het 'kille en afstandelijke karak
ter van de Parijzenaar' tijdens een buurtfeest weet
te doorbreken met - U raad het nooit - andijvie-
stamppot. Wij mogen meegenieten van het en
thousiasme van zijn Franse buurtgenoten die zorg
vuldig proevend uiteindelijk enthousiast knikkend
instemmen met dit Nederlandse culinaire hoog
standje. „En volgend jaar trakteer ik mijn buren
op hutspot!", riep Strijland. Deze buurtfeesten,
waarbij iedereen iets te eten meebrengt, komen
voort uit een initiatief van de Franse overheid om
de hoofdstedelijke bewoners zich betrokken te la
ten voelen bij hun buren. Tijdens een van de hitte
golven van de laatste jaren zijn maar liefst twintig
duizend oude mensen in eenzaamheid bezweken,
omdat niemand naar ze omkeek.
Op het ogenblik dat ik dit schrijf zit ik achter mijn
Overijsselse raam en zie mijn éénentachtigjarige
buurvrouw met haar bootje geheel zelfstandig de
Kalenbergergracht oversteken. Ik volg haar nauw
lettend met de ogen, stel je voor dat ze overboord
kukelt! Dan moet ik mijn diploma reddend zwem
men in praktijk brengen! Maar niks hoor, welover
wogen en voorzichtig legt zij aan, stapt uit, maakt
met een professionele mastworp het touw van de
boot vast aan de wal en stapt veerkrachtig, de
boodschappentas aan de arm, naar de schuur waar
haar auto staat.
Bravo! Mijn buurvrouw is een 'tough cookie', leeft
geheel zelfstandig in een kalm tempo voort. Laatst
trof ik haar zelfs aan boven op het dak van haar
huis bezig een goot te reinigen! Ik denk niet dat in
mijn Overijsselse dorp iemand de kans krijgt onop
gemerkt weken lang dood in zijn huis te liggen.
Een van de aardige eigenschappen van de dorpsbe
woners bestaat uit de hoog ontwikkelde nieuws
gierigheid - een ander woord voor betrokkenheid
- naar eikaars doen en laten.
Laatst ging ik uit pure bewegingsdrift een eindje
fietsen, zonder doel of bestemming. Nu kan je
hier aan het water twee kanten uit: naar links en
naar rechts. Ik reed naar links, het dorp uit. Ik fiets
te naar het volgende dorp, Ossenzijl, keerde om
en reed terug. Toen ik Kalenberg weer inreed, riep
een van mijn overbuurvrouwen: „D'r was iemand
aan je deur! Ik heb maar gezegd, dat je naar Ossen
zijl was!"
Dat bedoel ik. Ik houd ook rekening met deze be
zorgde belangstelling. Eens logeerde een goede
vriend bij mij. Om iedere gedachte bij mijn geïnte
resseerde dorpsgenoten aan een meer dan vriend
schappelijke verhouding bij voorbaat de kop in te
drukken, ging ik naar bed in de bedstee met de rol-
gordijntjes opgetrokken. Ook de vriend, gehuis
vest in de mansarde op zolder, liet heel expliciet
het licht branden met de gordijnen open. Onze sil
houetten waren zo voor iedere belangstellende
passant duidelijk zichtbaar op twee verschillende
locaties, zodat iedere gedachte aan een eventueel
intiem samenzijn bij voorbaat werd ontwricht!
Voor je het weet krijg je te horen, dat je een ver
houding hebt! Nu heb ik niets tegen verhoudin
gen, maar niet met iedere passerende kennis die
een nachtje blijft logeren...
