reizenis
Bier schuimt volop
M
Eerst concludeer ik dat
men voor Italië is, maar
dat blijkt een vergissing
PZC
Zaterdag 21 juni 2008
reizen@wegener.nl
I 024-3650360
73
7s
CO
O
Wellingborough is een middelgrote provincieplaats
in het prachtig heuvellandschap ten noorden
van Londen. Langs de lokale wegen passeert de
argeloze bezoeker veel kastelen en landhuizen. Nog opvallen
der zijn de gewezen 'coachhouses' op de route. Oude herber
gen uit de tijd van Robin Hood, met namen als: Ye Kings
Head, The Slaughtered Lamb, The Boars Snout, liggen pitto
resk in het prachtige palet van landerijen en dorpjes. Schitte
rend. Maar uiteindelijk kom je dus terecht in de hoofdstad
van de regio, Wellingborough. Daar is het afgelopen met de
landschappelijke pracht, al kijk je er wel je ogen uit.
Ooit was deze omgeving uiterst welvarend vanwege een le
vendige leerindustrie. Er was geen paar schoenen te vinden
in het Verenigd Koninkrijk dat niet hier vandaan kwam, zo
zegt men. Maar tegenwoordig komt het leer uit Turkije en
Marokko en ligt de industrie in Wellingborough dus op zijn
gat. Dit heeft de stad geen goed gedaan.
De uitstraling heden ten dage is ronduit armoedig. Ook de
winkelende inwoners van het plaatsje dragen daaraan hun
steentje bij. Ik gun ieder mens z'n extra kilootjes, maar het
overgewicht dat hier de revue passeert, is verbijsterend.
Opvallend is ook het aantal jonge moeders. Alles boven de
16 heeft óf een dikke buik óf loopt al achter de kinderwa
gen. Van boven tot onder getatoeëerd en met piercings waar
dat fysiek maar mogelijk is. Daarbij ook nog eens zo heftig
mogelijk rokend. Liefst een dikke peuk vlak boven
het hoofd van de jonge boreling in het wagentje. Va
ders sjokken er achter aan met de rest van het pakje
sigaretten in de mondhoek en een blikje bier in de
hand. Het is elf uur in de ochtend.
Wellingborough staat bovenaan een stuk of wat lijs
ten in Engeland. Een ervan is de lijst van gemeen
ten met de hoogste concentratie tienerzwanger
schappen. Niemand weet precies hoe dat komt,
maar het schijnt te maken te hebben met een ande-
re eerste plaats, het hoogste alcoholgebruik in het Verenigd
Koninkrijk. Wellingborough scoort bovendien ook goed op
nog een twijfelachtig terrein: alcohol gerelateerd cafégeweld.
In deze gezellige plaats gaan wij zien hoe Nederland zich
weert in de groep des doods van het Europees Kampioen
schap. De schermen staan overal aan.
In café the Cutting Room kijken we eerst naar Roemenië te
gen Italië. Ik probeer de stemming te peilen. Er is een kleine
groep enthousiaste kijkers. De meesten zijn kaal, met hoof
den vol metalen ringen en staafjes. Hun leider, een man met
een puntbaard, is ook nog eens rondom getatoeëerd. De
groep is luidkeels aanwezig. De Roemenen worden steevast
betiteld als 'gipsy assholes'. In eerste instantie trek ik daaruit
de conclusie dat men dus voor de Italianen is, maar dat
blijkt al snel een vergissing. De Romeinen zijn 'fucking fag
gots', en dat is veel erger. Het gelijke spel wordt gevierd met
het gooien van bier in eikaars gezicht.
Even later speelt Nederland tegen Frankrijk. Het zwaar be
waakte café Mooreshead is stampvol. Tien schermen schitte
ren, net als het Nederlands elftal. De Fransen krijgen er fors
van langs. 'Motherfiicking shithole frogs', dat is wat er hier
van ze overblijft. Woedend worden ze uitgejouwd. Als Oran
jefans maken wij ons zo onzichtbaar mogelijk. Geen idee
hoe de woeste menigte over ons zal oordelen. Maar dat
blijkt onnodig. Oranje wordt juist luidruchtig en enthou
siast aangemoedigd. Machtige mannetjesputters slaken onge
articuleerde kreten wanneer Nederland iets goeds doet. De
kale koppen glanzen.
Het laatste doelpunt veroorzaakt een orgie van enthousias
me waaraan zelfs ik me niet kan onttrekken. Opvallend jui
chend kom ik dan toch maar voor mijn Oranjegezindheid
uit. Een beer van een kerel die geen mens ooit in een don
ker steegje zou willen tegenkomen, schreeuwt onafgebroken
'Holland rules' en 'Dutch are fucking best'. Bizar.
Ik vraag hem waarom iedereen toch zo hartstochtelijk voor
Nederland is. Vriendschappelijk slaat hij mijn rug in tweeën
en zegt: 'oh man, because we are so fucking alike'! Verbijs
terd kijk ik in de spiegel boven de bar en bezie de inrichting
waarin ik ben beland. Het café staat op z'n kop, Nederland
gaat door. Bier schuimt overal. Wellingborough is zwanger,
dik en dronken. Lijken we echt zoveel op elkaar?
Terracotta-leger in Xi'an.
foto ACE fotostock
