'PZC trakteert' De Mikke
Vele ijzers in het vuur
if^
lie F
OO
IN
011.700
Het lichaam fluit Jeroen even terug
PZC zaterdag 21 juni 2008
00
O
O
CM
00
in
ps.
:e£
o
ws
SN
U
N
£X
00
O
O
fM
i
00
in
N
in
fM
:U
oo
O
fM
8
:isrt
fN
«IA
fM
im)
N
2L,
00
fM
00
IA
ÏN
O
A
fM
U
N
a.
oo
fM
00
m
IN,
In een week tijd is ruim7500 euro
opgehaald voor de Zeeuwse
Vogel- en Zoogdierenopvang De
Mikke. Dat is het voorlopige
resultaat van de acties 'de PZC
Trakteert'. Een opsteker voor de
opvang, die een steuntje in de rug
hard nodig heeft.
De PZC heeft in het jaar dat
de krant 250 jaar bestaat de
Mikke geadopteerd als goed
doel. De Mikke stond in het
middelpunt van de belangstelling tij
dens de eerste feestweek 'De PZC Trak
teert', begin juni. Opbrengsten, of delen
ervan, gingen rechtstreeks naar De Mik
ke. Enkele acties lopen nog, maar het
bedrag voor het Goede Doel krijgt nu
'vet om de botten'.
'De PZC Trakteert!' speelde in op het
sentiment dat veel mensen van een gok
je houden. In ruil voor een goed ant
woord kon iets verdiend worden. Een
gevarieerd aanbod aan prijzen, zoals
een bos bloemen of een VIP-arrange-
ment voor de Delta tour. De winnaars
van een bos bloemen zullen elke twee
weken een half jaar lang een gratis boe
ket ontvangen ter waarde van 15 euro.
Deelnemers hadden weinig moeite om
antwoord te geven op de vraag wie het
eerste boek 'PZC 250 jaar' in ontvangst
nam. Liefst 840 sms-jes zijn er geteld.
Twee keer 25 vrijkaartjes zijn er uitge
deeld voor een concert van Jan Vayne.
Die actie leverde 179 sms-jes op. De
deelnemers betaalden 1,50 euro voor
elk sms-je. Daarvan gaat de helft naar
De Mikke. De PZC moet zelf per sms-je
een aanzienlijk bedrag afdragen aan de
providor die de sms-actie coördineert
De deelnemers reageerden in de feest
week ook via internet. 1320 mensen
hebben meegeloot voor de 250 te verge
ven midweekvakanties in een park van
Roompot.
De acties voor vrijkaartjes voor Concert
at Sea, het Zeeland Nazomerfestival en
Stichting 'PZC Middelburg helpt'
Rekeningnummer: 40.26.67.794
Scheldepop verliepen via internet en le
verden totaal zo'n 1000 reacties op. El
ke respons bracht direct 5 euro in het
laatje van De Mikke.
Van de vogelopvang zijn enkele vertrek
ken erg krakkemikkig. Coby Louwerse,
het boegbeeld van De Mikke, hoopt dat
de actie van de PZC voldoende geld op
levert om enkele 'broodnodige verbou
wingen te kunnen uitvoeren'. De qua
rantaineruimte, waar dieren in afzonde
ring kunnen worden gehouden, moet
twee keer zo groot worden. Coby Lou
werse hoopt dat er deze winter al met
de verbouwingswerkzaamheden begon
nen kan worden.
Hij besloeg paarden. De geur van
verbrand hoorn, het sissen van
gloeiend hete ijzers in water. Jan
de Kam uit Zierikzee herinnert
zich zijn oom Jan, die hem een
bijbeltje en een trouwfoto naliet.
Toen februari 2008 mijn hoog
bejaarde oom Jan uit Walche
ren overleed, geboren in 1924,
kreeg ik - zijn neef Jan - de
trouwfoto en een heel klein bijbeltje.
Tijdens mijn bezoekjes aan zorgcen
trum Sandenburgh in Veere, waar hij
zijn laatste levensjaar doorbracht, had
ik samen met mijn vrouw hier regelma
tig naar gekeken.
Een trouwfoto waarop een robuuste,
grote man staat met een heel klein
Zeeuws boerinnetje, mijn tante Fran-
cien. Ze hadden geen kinderen. In zijn
bijbeltje stond geschreven dat dit een
cadeau was bij zijn plechtige commu
nie, dertien jaar oud. Communie? Mijn
oom Jan, uit onze protestantse familie
in het Walcherse Serooskerke?
Als jongetje had ik me nooit afgevraagd
waar oom Jan vandaan kwam. Hij was
er gewoon, mijn oom Jan de hoefsmid,
die de provincie rondreisde om paar
den te beslaan.
Een markante man, tegen wie ik als
klein jochie opkeek. Af en toe mocht ik
mee. De travalje werd achter de Ford
Transit gehangen en we trokken de pro
vincie in. Voor het beslaan werd een
smidsvuur met kooltjes gestookt. De ij
zers werden in het vuur gelegd, het
aambeeld uitgepakt. Ik, klein jongetje
in een korte broek, keek vol bewonde
ring toe hoe mijn sterke oom Jan het
aambeeld zo oppakte. Sommige paar
den gingen makkelijk de travalje in, an
dere steigerden. Oom Jan was heel
vriendelijk tegen de paarden en praatte
ze de travaille in. Een paardenfluiste
raar avant la lettre. Eerst werd het
hoorn gekapt, dan een ijzer verwarmd
en gepast. De geur van het verbrande
hoorn hing over het erf.
Hij was afkomstig uit Zutphen. Mijn
tante Francien werd daar als Zeeuws
meisje tijdens de Tweede Wereldoorlog
geëvacueerd. Ze was heel klein en ten
ger, en in haar Zeeuwse dracht moet ze
een bijzondere verschijning geweest
zijn. Daar kreeg ze verkering met Jan
Kurz. Hij ging mee met zijn meisje en
ze trouwden in Serooskerke te Walche
ren. Het bijbeltje dat hij als katholieke
jongen gekregen had nam hij mee, en
hij werd deel van de protestantse fami
lie: ouders, vier broers en twee zusjes,
Willemien en Sara, mijn overleden
moeder. Hij werd een vanzelfsprekende
en gewaardeerde verschijning in onze
Walcherse familie.
Oom Jan bleef als weduwnaar nog enke
le jaren in zijn eenvoudig huisje aan de
Vrouwenpolderse weg wonen. Foto's
van paarden aan de muur, de stokoude
blinde kat op een kussentje naast hem.
Toen hij broos werd van de Parkinson
drongen wij aan op verhuizing naar
een zorgcentrum. Breekbaar, maar waar-
Trouwfoto van Jan Kurz en tante Francien.
dig weigerde hij. 'De poes zou de ver
huizing niet aankunnen'. Op een dag
overleed de poes, en een tijdje later
kwam oom Jan ten val. Op een dag
werd hij niet meer wakker. Zijn paar-
denkapstok was voor de jonge
hoefsmid die hij het vak geleerd had.
Zijn bijbeltje en trouwfoto waren voor
mij.
'A dieu', oom Jan Kurz.
VERTEL UW VERHAAL
U kunt uw verhaal kwijt
-via de email: uwverhaald>pzc.nl
-per post: PZC, Postbus 31, 4460 AA Goes;
-of u kunt telefonisch contact opnemen (0113
315663, Jan van Damme)
Zie ook: www.pzc.nl
Expositie op Abdijplein Middelburg: foto's van
de Amsterdamse fotografe Martine Stig,
geluidsfragmenten in Zeeuws Museum.
dooi
door Frank Balkenende
CM T eroen van Gastel (35) uit Goes herstelt
u van lymfeklierkanker. Hij traint nu
N I voor de honderd kilometertocht van
-■ 4e Ride for the Roses. De PZC volgt hem
00 in de aanloop naar zondag 31 augustus.
O De man met de hamer. Jeroen kwam
hem deze week tegen, na twee trai-
ningsrondjes van een kilometer of der-
00 tig. „Het leek wel of ik de honderd kilo-
in meter van de Ride achter de rug had. Ik
Is* was woensdag helemaal op. Donderoch-
tend kon ik m'n bed niet uit. Ik ben dui
delijk teruggefloten door
mijn lichaam."
De chemokuur ijlt na. De
artsen hadden hem er
voor gewaarschuwd en
deze week hoorde hij tij
dens een bijeenkomst van
de Lymfeklierkankervere-
niging hetzelfde verhaal. „Die chemobe-
handelingen helpen, maar vormen ook
een aanslag op je lichaam. Je kunt er na
dien een halfjaar last van hebben, maar
voor hetzelfde geld ook nog drie jaar. Je
kunt je plots zwaarvermoeid
voelen. Voor de mensen om
je heen is het minder goed
zichtbaar. Je ziet er ogen
schijnlijk redelijk uit, maar
je bent van binnen kapot."
Ook opgezwollen, pijnlijke
handen horen bij de nasleep
van de medicatie. Daardoor kan Jeroen
niet al te lang het fietsstuur beetpak
ken. Honderd kilometer ofwel vier uur
op de fiets zit er nu nog niet in. „Maar
de Ride rijd ik, hoe dan ook."
Jeroen van Gastel.
foto Willem Mieras
