9 spectrum
PZC
Zaterdag 21 juni 2008
en mijn man en kan daarom accepteren
dat hij me niet helemaal voor zichzelf
heeft", zegt Antoinette. „Dat moet hij in
Turkije niet aan iedereen vertellen. Een
man kan daar best meerdere vrouwen heb
ben, maar welke Turk kan een vrouw de
len? We laten ze daar daarom maar een
beetje in de waan. Afgezien van zijn moe
der denkt zijn familie dat ik de boel thuis
in Nederland besodemieter. Dat kunnen
ze accepteren."
De mannen moeten haar delen. Begonnen
als een grapje, maar inmiddels serieus ver
leidingsmateriaal: verschillende kleuren
ochtendjassen. „Heb ik de blauwe aan, dan
weet André dat ik die avond bij hem slaap.
Draag ik een gele kamerjas, dan weet
Harun hoe laat het is. Heel zwart-wit moet
je dat nou ook weer niet zien hoor",
grijnst ze. „Als ik toch merk dat de ander
wat meer aandacht nodig heeft, dan ruil ik
de ochtendjas zo weer om."
Antoinette realiseert zich goed dat het in
haar 'paradijs' twee kanten op werkt. „Ik
heb een voorkeurspositie, word door twee
mannen aanbeden. Maar tegelijkertijd
moeten ook mijn mannen daarin vrij
zijn", vertelt ze.
Volgens haar doe je bij polyamorie eerst
tien stappen vooruit en daarna een heel
grote stap terug. Quasi timide: „Wanneer
mijn man of vriend een nieuwe vriendin
heeft, val je weer even op jezelf en je emo
ties terug. Ja, dan ben ook ik wel even ja
loers. Denk ik heel even: hij zal toch niet
bij me weggaan? Na een dagje relativeren
is dat voorbij. Dan bedenk ik me dat ik
niet kan kiezen tussen mijn mannen en zij
niet tussen mij en hun vriendin."
Niet alleen Antoinette's eigen gevoelens,
ook haar bekenden maken het haar wel
eens lastig. Haar ouders hebben Harun
nog niet geaccepteerd. Eén vriend is ze
door haar levensstijl kwijtgeraakt. „Ooit
zei iemand: 'Als je mijn vrouw was ge
weest, had je genoeg gehad aan mij", grin
nikt ze. „Mensen denken dat iemand al
leen een tweede relatie aangaat als het niet
goed gaat tussen die persoon en zijn of
haar echtgenoot. Ze snappen niet dat het
juist alleen maar werkt omdat ik een heel
goede verhouding heb met mijn man."
Antoinette: „We gunnen elkaar een ander.
We zijn allemaal eerlijk en vertellen elkaar
alles over al onze relaties. Eén keer had
mijn man iets met een vrouw waarover hij
amper wat wilde loslaten. Opeens had hij
met haar een geheim. Op zo'n moment
gaat het even mis. Dan is het net alsof ie
mand vreemdgaat."
Hoewel de oudste van haar drie kinderen
eerst ook moeite had met haar moeders re
lationele keuzes, heeft ze er nu vrede mee.
„Ze zien allemaal dat het goed gaat, heb
ben er gewoon een tweede vader bij gekre
gen. Mijn dochter van 9 jaar heeft zelf drie
'vriendjes'. Ik probeer haar uit te leggen
dat je je niet aan één iemand hoeft te bin
den en dat het niet realistisch is dat je al
tijd maar één persoon leuk blijft vinden,
zonder verliefd te worden op een ander."
Eén iemand kan je nooit alles geven, ver
zucht Antoinette. „Met twee relaties komt
het al een stuk meer in de buurt. Dat
maakt het compleet. Ik hou van twee man
nen. Het woord saai komt in mijn leven
niet meer voor."
De namen en enkele persoonlijke details in dit arti
kel zijn gefingeerd.
eraan doet denken dat er drie geliefden sa
menleven. Geen foto's van het 'stel' aan de
muur, slechts het speelgoed van Carla en
Jacobs 5-jarige zoontje Michael en de groot
te van huis en tuin doet vermoeden dat
hier een flink gezin woont.
Ruimte is nodig, merkt Carla. „Deze relatie
werkt alleen als iedereen ook zijn eigen
plekje kan hebben. Je moet je even kun
nen terugtrekken. Iets hebben dat hele
maal alleen van jou is, zodat je niet het
idee hebt dat je altijd alles met z'n drieën
moet delen."
Als die ruimte er is, is het alleen maar prak
tisch met zijn drieën, meent Carla. Na vier
jaar te hebben geproefd van meerdere part
ners, is ze er naar eigen zeggen alleen maar
gelukkiger op geworden. Ze is er boven
dien van overtuigd geraakt dat ze niks an
ders meer wil. In het weekeinde laat de
één 's ochtends de hond uit, haalt de an
der tegelijkertijd broodjes bij de bakker en
dekt de derde de tafel.
Er is daarnaast altijd oppas voor Michael.
Carla: „Met z'n tweeën kom je nog wel
eens handen tekort, met zijn drieën is het
precies goed", zegt ze, terwijl Mandy en Ja
cob ondertussen klusjes om het huis doen.
Ook financieel is het extra makkelijk.
De drie levensgezellen werken parttime -
'wat moet je immers met drie volledige sa
larissen?' - en als er twee ruzie hebben, is
er altijd een derde om te bemiddelen.
„Daarentegen moet je met Moederdag iets
langer rondrijden", lacht Carla. „Heb je
drie moeders waar je langs moet."
Ze zucht. „Er is maar één echt nadeel." Se
rieus: „Dat je misschien twee keer een be
grafenis moet organiseren. Daar denk ik
maar niet te veel over na."
Snel legt ze die gedachte weer naast zich
neer. „Weet je?", zegt Carla en haar ogen
beginnen weer te stralen. „We zijn echt be
voordeeld dat we zo'n leven mogen heb
ben. Alleen ziet niet iedereen dat."
Vooral op vakantie kijken mensen nog wel
eens raar van hen op, vertelt Carla. „Dan
zien ze Jacob het ene moment hand in
hand lopen met Mandy. Een uur later zien
ze hem gearmd met mij. Voor mannen is
hij dan de held. Die geven hem schouder
klopjes. Zo van: twee vrouwen, dat heb jij
goed geregeld!" Mandy knikt instemmend.
Carla: „Niemand die doorheeft dat Mandy
en ik het net zo goed voor elkaar hebben.
„Mensen vragen me wel eens wie ik het
eerst zoen als ik thuiskom na mijn werk",
schudt Carla haar hoofd. „Nou gewoon,
wie ik het eerste zie. Of ze willen weten
van wie ik het meeste houd, hoe ik mijn
liefde in vredesnaam kan verdelen." Ze
kan een sceptische grijns niet onderdruk
ken. „Wat een onzin. Als je meerdere kin
deren hebt, hou je toch ook van allemaal
evenveel? Waarom zou je moeten kiezen
tussen twee geliefden?"
De namen in dit artikel zijn gefingeerd.
