Broeden voor 't vogelasiel
'Musse van boerinnetje zit achterstevoren'
BS
R
a
1
1
004.200
Een vorkje prikken met Charlie's Angels
uw- venMoat
8
v
er
o
u
o
in
PZC zaterdag 14 juni 2008
MI i S SsöSfeÉ ik&a ^öööSs«t v-ka»;:
sv
O
in
fM
u
N
ob
0£
At-
fM
hs
f§
.'CM
U
00
CM
es
in
fM
a.
My
M'
fM
u
N
£L
De Mikke viert dit jaar feest. Maar
het onderkomen van de 25-jarige
vogel- en zoogdierenopvang in
Middelburg ziet er op sommige
plekken letterlijk onderkomen uit.
De eveneens jarige PZC heeft De
Mikke daarom geadopteerd als
goed doel om geld in te zamelen
voor hoognodige verbouwingen.
door Maurits Sep
De ziekenboeg is al verbouwd.
De medewerksters kunnen
hun geluk niet op. Zo mooi,
zo schoon en zo fijn wer
ken. En zo rustig voor de zieke dieren,
die toch al zo stressgevoelig zijn.
Weg zijn de gebarsten tegeltjes, verdwe
nen de onhandige spoelbakken waar je
ondersteboven in hing om dieren te
wassen. Geen last meer van moeilijk
schoon te maken vloeren en muren en
dus ook niet meer van onhygiënische
werkplekken. „We hebben hier immers
wel te maken met zieke dieren. Het kan
natuurlijk niet zo zijn dat we het ene
zieke dier door het andere laten besmet
ten. We moeten alles elke dag ontsmet
ten. Maar met die kapotte tegels werd
dat toch wel steeds moeilijker", vertelt
beheerster Coby Louwerse.
In de ziekenboeg ligt nu een strak gepla
veide vloer, met afwateringsgoot die
keurig is afgedekt door een glimmend
rooster. Onder de vloer zit vloerverwar
ming. En da's geen overbodige luxe.
„Olievogels moeten de eerste dagen in
warm water zitten. Nu we met de ande
re kustasielen een afspraak hebben met
Rijkswaterstaat over hulp bij rampen
en de opvang van met olie besmeurde
vogels, is dit echt nodig."
Langs de muur zijn veertig hokken ge
maakt. Voor elk hok zit een schuifdeur
tje van gematteerd glas. Veel fijner voor
de dieren, want dan kunnen ze echt tot
rust komen, zonder last te hebben van
Stichting 'PZC Middelburg helpt'
Rekeningnummer: 40.26.67.794
langslopende verzorgers die steeds naar
binnen gluren. Boven de nieuwe spoel
bak - die keurig volgens de arbo-eisen
op stahoogte is gemaakt - hangt een af
zuigkap. Ideaal als er weer eens olievo
gels behandeld moeten worden. Bij het
schoonspoelen komen uit de olie gifti
ge dampen omhoog, legt Louwerse uit.
Dus is een goede afzuiging wel zo fijn.
De ervaringen zijn vanaf de eerste dag
goed. Over de inrichting van de zieken
boeg heeft Louwerse dan ook ruim een
jaar nagedacht en gepraat met vrijwilli
gers en de vaste aannemer van De Mik
ke, Mesu uit Middelburg. „Ik zeg wel
eens: 'Ik werk op een vogelasiel en ik
broed alle plannen uit'", lacht Louwer
se. „De oude ziekenboeg stond er al 23
jaar. Natuurlijk jeukten mijn handen
om snel aan de slag te gaan, maar ik
heb geduld getoond." Dat moet ook
wel, want elk dubbeltje wordt minstens
twee keer omgedraaid voordat het
wordt uitgegeven. De Mikke is afhanke
lijk van subsidie van de provincie en
van giften, legaten en fondsen.
Het geld dat de actie van de PZC ople
vert, is hard nodig voor de quarantaine
ruimte. Die moet twee keer zo groot
worden om dieren in afzondering te
kunnen houden. „We hopen die in de
winter te kunnen verbouwen."
door Frank Balkenende
X eroen van Gastel (35) uit Goes herstelt
I van lymfeklierkanker. Hij traint nu
I voor de honderd kilometertocht van
de Ride for the Roses. De PZC volgt hem
in de aanloop naar zondag 31 augustus.
Zondag op het gravel. Een toernooi bij
tennisvereniging De Bongerd. Jeroen
en Marco Borghart kenden in het heren-
dubbel geen genade met de opponen
ten. I let werd een walkover. 6-1 6-2.
Dinsdag liep hij de avondvierdaagse
met zijn zesjarige zoon Damian, om ver
volgens met zwager Michel
een trainingsronde af te leg
gen. „Het was zo'n dertig ki
lometer, richting Schore en
via 's-Gravenpolder terug.
Gemiddeld reden we 29,4 ki
lometer. Zoals ik me nu voel
haal ik die honderd kilome
ter wel."
Het enige wat nog hindert, zijn de pijn
scheuten in zijn handen. Ze melden
zich zodra Jeroen een racket of fiets
stuur beetpakt. „Komt door de chemo-
kuur die je zenuwenstelsel aan
tast. Als het goed is, gaat het
mettertijd weg."
Jeroen is kapper van beroep.
Tijdens zijn ziekte hielden zijn
vijf kapsters de zaak Charlie
Hair draaiende. Recent is
Jeroen 'schoon' verklaard. Re
den om zijn team te bedanken met een
copieus maal. Dus prikte Jeroen donder
dag een vorkje met zijn Charlie's An
gels: Yoma, Chantal, Annelies, Milou en
Anneke.
Jeroen van Gastel
De inzendingen van lezers voor
het project Vertel uw Verhaal
druppelen aardig binnen. Maud
Minneboo uit Oostkapelle
vertelt over de inburgering van
een Brabantse in Zeeland.
Ruim zes jaar geleden zijn mijn
partner en ik naar Oostkapel
le gekomen en wij wonen er
nog steeds met heel veel ple
zier. Een paar leuke, domme, anekdotes
van mijn kant wil ik u niet onthouden
en die hebben te maken met het
Zeeuwse dialect.
Ik werkte destijds in de zorg in het
oude Ter Mantelinge, later het zorgcen
trum Simnia in Domburg. Als Brabant
se kende ik de Zeeuwse klederdracht al
leen van een enkele keer dat ik op Wal
cheren was en natuurlijk van de vele an
sichtkaarten.
Ik was net een paar dagen werkzaam in
het zorgcentrum en werd door een col
lega ingewerkt om een aantal boerinne
tjes in klederdracht te kleden. Ik vond
het heel bijzonder en gaf aan dit best
zelfstandig te kunnen doen. Aldus ge
schiedde.
Een fijn, klein boerinnetje uit Westka-
pelle, die honderduit praatte tijdens
mijn sessie, ik verstond er helemaal
niets van, viel mij te beurt om aan te
kleden. Met de zweetdruppeltjes op
mijn voorhoofd en de nodige pijnlijke
kreten van de spelden in mijn vingers,
vond ik dat ik het best aardig had ge
daan. Ik had mevrouw mijns inziens
keurig netjes aangekleed.
Een poosje later loop ik naar de kofïïe-
zaal en 'mijn' boerinnetje loopt voor
mij met een andere dame in Walcherse
klederdracht.
Tot mijn verbazing hoor ik die dame
zeggen, 'is die nieuwe zuster bie joe ge
wist?' Zegt mijn dametje: 'hoe weet jie
dat?' Waarop de buurvrouw ant
woordt: 'je musse zit achterstevore!'
U begrijpt dat ik wel door de grond kon
zakken van schaamte. Ik dacht namelijk
dat de kanten rand, voor mij het mooie
gedeelte van de muts, aan de voorkant
behoorde te zitten. Die fout heb ik daar
na nooit meer gemaakt.
Nog iets om nooit meer te vergeten is
het volgende; inmiddels ben ik werk
zaam in Simnia in Domburg. Een van
de dames wil graag een middagdutje
doen en mijn collega en ik helpen haar
daarbij, omdat mevrouw slecht ter
been is.
Aangekomen in haar kamer zegt me
vrouw tegen mij; 'zuster, ik mot naar
achtere'. Waarop ik mevrouw een eind
je achteruit zet.
Mevrouw roep nu wat harder; zuster,
ik mot naar achtere. Ook nu weer
plaats ik mevrouw een stukje achteruit.
Mevrouw verheft haar stem en wordt
boos en roept nogmaals, 'zuster ik mot
naar achtere!!!'
Ik zeg, 'mevrouw u kunt niet meer ach
teruit, want u staat tegen de muur'.
Waarop de dame in kwestie zegt, 'zus
ter ik mot naar de plee!!!'
Mijn collega was inmiddels rood aange
lopen van het lachen en tot op de dag
van vandaag word ik hier nog regelma
tig mee geplaagd.
Nu zes jaar later ben ik al aardig thuis
in het Zeeuwse dialect, maar soms
moet ik heel goed luisteren, wat er nu
precies bedoeld wordt.
U kunt uw verhaal kwijt:
via email: uwverhaal@pzc.nl
per post: PZC, Postbus 31, 4460 AA Goes
of u kunt telefonisch contact opnemen met
0113-315663, Jan van Damme om te over
leggen of er een verslaggever bij u langs
komt.
In het Zeeuws Museum zijn fragmenten van
de verhalen van bekende Zeeuwen te ho
ren van het project Vertel uw Verhaal,
zie ook www.pzc.nl
