spectrum 8 Twee wijnglazen, één met barst mm dK Duitsland is het Amerika van Europa geworden, zeggen de Duitse vakbonden. Miljoenen werknemers verdienen een 'hongerloontje' en steeds meer Duitsers nemen een bijbaantje. „Ze moeten ophouden met jammeren", menen liberale denkers. Petra Mertens PZC Zaterdag 14 juni 2008 L Ik. STANDPLAATS FRANKRIJK door Olivier van Beemen Een voornaam heeft Madame Aïach niet. Je noemt haar Madame Aïach en zo noemt ze zichzelf ook. Madame Aïach is altijd bruin, ook midden in de winter. Ze is een beetje gezet, laat het haar maar niet horen, en ze draagt altijd een dikke laag lippenstift. Madame Aïach was tot maandag mijn huisbazin. Ze woont in een goede voorstad van Parijs met haar man, Monsieur Aïach, ook altijd bruin. Vol gens de telefoongids is hij chirurg. Zijn voorko men doet vermoeden dat hij een plastische is. Of, zoals de Fransen dat veel mooier zeggen: een 'chi- rurgien esthétique'. Nabij het drukke plein Place de la Nation in Pa rijs bezitten Monsieur en Madame Aïach enkele appartementen, waarvan ik er een bewoonde. Tot maandag dus. Toen ging ik eruit omdat een samenwoonpoging met mijn vriendin niet geheel volgens plan was verlopen. Ex-vriendin (trouw kij ker van Sex and the Cityis naar een minnaar in Londen en het appartement is voor mij alleen te duur. Daar komt het op neer. Het verlaten van een appartement is geen sinecure. Niet omdat ik me in de |k vijf maanden die ik er woonde bijzon der ben gaan hechten aan de plek, maar meer vanwege de plichtplegingen die het met zich meebrengt. Uiteraard een fikse schoonmaakbeurt, maar bovenal: de inventaris. Mijn ex-appartement was gemeubi leerd. Dan heb ik het niet over een wo ning met een bed, een tafel en een koelkast (die waren er ook), maar er bleek ook een lijst van tien pagina's van alle meubels, prullaria en tierelantijntjes, die Madame Aïach in haar eigen woning niet meer nodig had. Die lijst heeft alles te maken met de achterdocht en het wantrouwen dat de Fransen zo kenmerkt. Administreren en de za ken vastleggen, liefst met zoveel mogelijk papier en stempels, zit in hun bloed. De lijst met huis raad van Madame Aïach was aangelegd door haar dochter, 'die computers begrijpt'. Het arme kind. Enkele hoogtepunten: 1 glazen muurkastje voor zien van spiegel met daarin 4 tinnen personages, 6 kleine steentjes, 3 olifantjes van keramiek en 1 mandje, 2 wijnglazen van het merk FLY, waar van 1 met barst, 1 yoghurtmaker van SEB met 8 potjes. Madame Aïach is deze ochtend een uur te laat, net als de vier eerdere keren dat ik haar ontmoet te. „Oh, die files op weg naar Parijs", klaagt ze dan. Ik zeg niet dat die er iedere keer opnieuw staan en dat ze een uur eerder weg zou kunnen gaan. Ik zeg: „Die vervelende files inderdaad." Vier uur lang vinken Madame Aïach en ik of al les er nog is en in welke staat het verkeert. Zo blijkt een voormalig gordijn dat inmiddels dienst doet als bankbedekking een kleine vlek te heb ben. Dus voegen we allebei op onze lijst de woor den 'bevlekt, schoon te maken' toe. Op mijn kos ten uiteraard. Inzet van de hele procedure is na melijk: hoeveel van mijn borg van 2.400 euro zie ik terug? Madame Aïach heeft bovendien Odette, haar schoonmaakster, meegenomen. Zoals Madame Aïach geen voornaam heeft, heeft Odette geen achternaam. Wel wordt ze met 'u' aangesproken. Hoewel ik best trots op mijn eigen schoonmaak actie ben, slaagt Odette erin het appartement nog iets grondiger schoon te maken. Madame Aïach tegen mij: „Dat gebeurt op uw kosten." „Ah, maar dan zijn de kosten van een buitenland correspondent die een uur op u zit te wachten voor uw rekening. Zal ik u mijn uurtarief doorge ven", suggereer ik. Daar kan Madame Aïach niet om lachen. Ergens de komende weken zal ze mij een cheque toestu ren. Het bedrag daarop is voor mij nog een groot raadsel. f ven een sigaretje", puft Pe- I tra Mertens. De 46-jarige Oost-Berlijnse komt zo- juist van haar werk bij dro- gisterijketen Schlecker. JksmmstA Straks moet ze nog een paar uurtjes vakken vullen bij supermarkt Real. „Ik werk graag, maar hoeveel uren ik ook maak, financieel schiet het niet op. Met de 800 euro van Schlecker betaal ik de vaste lasten en de auto. Met de 250 euro die ik bij Real verdien, doe ik de rest. Dat is geen vet pot. Ik krijg er wel iedere dag brandende voe ten van." Duitsland beleeft een 'banenwonder', zoals de Duitse media het omschrijven. Mogelijk zakt de werkloosheid dit jaar onder de drie miljoen, een cijfer dat zelfs al wordt geassoci eerd met het Wirtschafiswunder uit de jaren vijftig. Vakbonden en politieke partijen aan de linkerkant spreken echter van een groot schandaal. Want ruim één op de vijf Duit sers werkt voor een 'hongerloon'. Een alge meen minimumloon kent Duitsland niet. Uurlonen van 3,50 tot 7 euro zijn heel nor maal als beveiliger, kapster of caissière. „Wij zijn het Amerika van Europa gewor den", zegt Achim Neumann van Ver.di, de door Achille Prick foto's David Heerde/GPD grootste vakbond in de dienstensector. „In de VS wordt 25 procent van de werknemers tot de laagst verdienenden gerekend. Dat zijn mensen die minder dan tweederde van het gemiddelde uurloon verdienen. Duits land is met 22 procent koploper in Europa. Als je hier hard werkt, wil dat niet zeggen dat je daar van kunt leven. Ondanks een 40-urige werkweek maken mensen schul den om rond te komen. Ruim twee miljoen fulltime werknemers hebben inmiddels een bijbaantje. Dat is 60 procent meer dan vier jaar geleden. Duitsland is een hard land ge worden." Voor het eten reserveert Petra per week 20 euro. „Veel eenpansmaaltijden, spaghetti, rijst voor drie dagen. Gehakt neem ik alleen als het voor 1,99 per kilo in de aanbieding is. Fruit soms. Ach, het gaat best van 20 euro. Als je maar geen domme dingen doet. Steak of verse vis kun je vergeten. Ook voor ande re uitgaven zit ik alleen maar te rekenen. De ze maand is mijn dochter jarig en haar vriend ook. Je wilt toch een cadeau kopen, maar dat is dan lastig." Stoppen met roken is geen optie. „Dat is echt het enige wat ik nog heb aan ontspan ning." Petra schaamt zich dat ze het moet Petra Mertens verdient met haar werk bij Schlecker 800 euro. „Daar betaal ik de vaste lasten en de auto van. Met de 250 euro die ik bij Real supermarkt verdien, doe ik de rest. Dat is geen vetpot. Ik krijg er wel iedere dag brandende voeten van."

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 2008 | | pagina 138