3 spectrum
niet gek wezen
verbroedert
Vijf jaar geleden wist ik niet
eens waar Ambon lag
Alleen als Feyenoord me
vraagt, ben ik weg
mk
PZC
Zaterdag 14 juni 2008
geld wat daar hangt."
Jong Ambon heeft vier teams,
maar sinds twee jaar zijn er
geen jeugdteams meer. Is de toe
komst van de club in gevaar?
„Er zijn wel jongens die willen, ze
staan te trappelen. 'Wanneer begin
nen we?', vragen ze. Maar het zijn er
niet genoeg voor een elftal. Je moet
er toch wel vijftien, zestien hebben."
„Toen Giovanni en Denny (Van
Brockhorst en Landzaat, red) hier een
paar weken geleden op bezoek wa
ren, zag je veel kinderen. 'Zie je wel',
zeiden de mensen, 'we hebben wel
genoeg jeugd!' Maar je moet er elke
wéék genoeg hebben. En veel van
hen voetballen bij andere clubs."
Toch ziet De Lima de toekomst niet
somber in. „We zijn bezig om jeugd
en trainers te polsen om bij Jong Am-
bon te komen. En dat mogen ook
Ben de Lima
niet-Molukse kinderen zijn, we zijn
een open vereniging. In mijn team
spelen ook drie Turkse jongens. Ja,
één of twee jeugdteams erbij, dat zou
niet gek wezen."
Jong Ambon is ruim twee weken
lang gastheer van Tim Sepakbola Ko-
ta Ambon. „Het is een echte voetbal
missie. Dat er, een paar jaar na de pe
riode van het geloofsconflict, zo'n
groep naar Nederland komt, is histo
risch." De ploeg uit de Molukken
speelt drie wedstrijden. Behalve in
Middelburg ook tegen Molukse clubs
in Venlo en Vught.
De trip van de Molukse club uit Mid
delburg naar Ambon heeft - net als
drie jaar geleden - twee doelen: bijdra
gen aan de ontwikkeling en wederop
bouw van Ambon door humanitaire
projecten te steunen, en verbroede
ring te creëren door sport. Dat laatste
doet Jong Ambon door samen te wer
ken met een voetbalschool (Sekolah
Sepakbola Amboina) in Ambon. „We
gaan een vijfjarig samenwerkingsver
band aan", vertelt Pentury. „Het is de
bedoeling dat we op het gebied van
training en begeleiding helpen om
voetballers op te leiden. Ik noem dat
duurzame sportontwikkeling. Want
sport verbroedert. Vooral voor Am-
bon is dat heel belangrijk."
Bas Rijkeboer (21) is keeper van het
eerste elftal van Jong Ambon, en
de enige blanke speler van zijn team.
In 2005 ging hij met de club mee naar
Ambon. Dit jaar gaat hij opnieuw.
„Ons team is heel hecht. Toen ik hier
vijf jaar geleden kwam spelen, werd ik
direct opgenomen in de groep. Ik had
het niet meer naar mijn zin bij mijn
oude club, en ik had al wat Molukse
vrienden. Daarom ben ik bij Jong Am-
bon gaan voetballen." Volgens Bas zijn
er veel verschillen tussen Jong Ambon
en andere clubs. „Hier is meer familie
gevoel, iedereen helpt elkaar. Ik heb
het hier super naar mijn zin."
De keeper heeft de afgelopen jaren aar
dig wat woordjes Maleis opgepikt. „In
het veld roepen mijn teamgenoten bij
voorbeeld 'awas!', dat betekent 'pas
op'. Maar we praten ook Nederlands."
De trip naar Ambon in 2005 was een
bijzondere ervaring. „We werden daar
als beroemdheden ontvangen. Ieder
een kende ons. Dat was heel bizar, je
bent het niet gewoon. Als je door de
stad liep, riepen mensen je naam, ze
kwamen je een hand geven of een
handtekening vragen."
Als enige blanke in het team viel hij
wel op. „Sommige vrouwen werden
helemaal gek. Die wilden met je op de
foto, maar dan moesten ze zich eerst
omkleden. Of dan kwamen ze na de
wedstrijd naar je toe gerend om je een
kusje op de wang te geven, om daarna
weer snel weg te rennen."
Bas is heel benieuwd naar hoe het daar
nu is. „Ik voel me betrokken, ik heb
Bas Rijkeboer
daar ook familie van teamgenoten ont
moet. Het stadion waar we hebben ge
speeld, is gerenoveerd. Veel andere op-
bouwwerkzaamheden lagen stil omdat
de mensen moesten wachten op geld.
Ik hoop dat het vooruit is gegaan."
Dit jaar gaat de selectie weer mee. „We
gaan als eenheid. Het was voor mij
moeilijk te regelen, want ik werk fullti
me in de horeca. Maar ik heb alles in
het werk gesteld om toch mee te kun
nen. Het is een hele ervaring. De geur
die je ruikt als je het vliegtuig uitstapt,
alleen al. Ja, ik heb echt wat met Am-
bon gekregen. Terwijl ik vijf jaar gele
den niet eens wist waar het lag!"
Nog nauwelijks bekomen van de te
leurstelling van de net-niet-pro-
motie naar de derde klasse, denkt Eli
Wattimena (18) alweer aan de volgen
de onderneming: de reis naar Ambon.
„Ik weet nu al dat het een trip is die ik
nooit zal vergeten."
Eli is de jongste speler van Jong Am-
bon. Hij begon er in de jeugd, maar
speelde de laatste zes jaar bij RCS. Dit
seizoen maakte hij zijn 'comeback' bij
de Molukse club. „Vorig jaar had ik ei
genlijk al een aanbieding aangenomen
om bij de selectie van RCS 1 te spelen,
in de tweede klasse. Maar toen vroeg
de voorzitter van Jong Ambon me of
ik daar wilde spelen. Ik heb me direct
laten overschrijven."
De beslissing zorgde aanvankelijk voor
onenigheid. „Mijn ouders waren er te
gen, omdat ik bij RCS premies zou krij
gen en hoger zou spelen. Dus dat werd
bonje thuis. Maar Jong Ambon is de
club waar mijn hart ligt. Zelfs toen ik
nog bij RCS speelde, ging ik elke zon
dag naar Jong Ambon kijken."
Wat maakt de club dan zo speciaal?
„Het is de sfeer in de ploeg. Ik voel me
hier hartstikke thuis. Het is altijd gezel
lig. Er zijn binnen ons team geen apar
te groepjes. Iedereen praat met ieder
een, en iedereen is gelijk."
Door de concurrentie binnen het team
was het moeilijk voor Eli om voldoen
de speelminuten te maken. „Er zitten
veel goeie spelers in ons team. Maar de
laatste acht wedstrijden had ik een ba-
Eli Wattimena
sisplaats. Toen ging het snel. Ik kreeg
veel positieve reacties van teamgeno
ten en van mensen langs de lijn."
Het eerste van Jong Ambon heeft als
doel de tweede klasse te bereiken, ver
telt Eli. „Dat is een vijf-jarenplan. We
hebben een sterk, jong team. Het moet
lukken."
Spijt van zijn keuze voor Jong Ambon
heeft de verdediger nooit gehad. „Ik
blijf hier voetballen. Alleen als Feye
noord me vraagt, ben ik weg. Dat zou
magisch zijn. Maar die kans is mini
maal."