Voetbalgekte ten top: de
sprong van Bram Bakker
'Doelpunt Kieft was geen buitenspel'
26
Toen dacht ik: dat ga ik ook doen
Ik wil later aan mijn kinderen
vertellen dat ik dat heb gedaan
DONDERDAG 5 JUNI 2008
Op zondagmorgen 26 juni
1988 keek Bram Bakker
naar de televisie. Hij
was toen nog geen psy
chiater, maar arts in opleiding met
een kater. Want de avond ervoor
had Bakker in de binnenstad van
Amsterdam gevierd dat het Neder
lands elftal Europees kampioen
was geworden. Op de bewuste och
tend keek Bakker 'half lam' naar
Mart Smeets, die vertelde over de
huldiging die het Nederlands elftal
diezelfde middag zou hebben in
Amsterdam. Per rondvaartboot
zou Oranje de vreugde gaan delen
met het volk.
Bakker: „Smeets vertelde dat eer
biedwaardige huisvaders tijdens
een rondvaart van de Beatles ooit
in het water waren gesprongen.
Toen dacht ik: dat ga ik ook doen.
Ik wil later aan mijn kinderen ver
tellen dat ik dat heb gedaan."
Bakker achterhaalde de route van
de rondvaartboot en het leek alsof
John Lennon hem vanuit de he
mel hielp. De Oranjehelden zou
den namelijk ook langs de Nassau -
kade varen, op tweehonderd me
ter van Bakkers studentenhuis.
Bakker trok wat oude, oranje kle
ren aan, zocht een strategische
plek uit en temidden van de hon
derdduizenden toeschouwers
wachtte hij op het moment dat ko
men ging. Om zijn sprong te ver
eeuwigen had hij gevraagd of een
vriend foto's wilde nemen. „Maar
toen de boot met voetballers
kwam aanvaren, kreeg ik contact
met de cameraman van de NOS,
die ook op de boot zat", zegt Bak
ker. „Hij zag me en hij voelde dat
ik ging springen. Dat deed ik ook."
Na zijn sprong („het was niet
koud") klauterde Bakker op het
droge. Hij liep naar huis, sprong
onder de douche en zette daarna
de televisie aan. In herhaling zag
hij zichzelf opnieuw springen. De
beelden van de springende stu
dent zijn wereldberoemd. Het
werd de verankering van de voet
balgekte in Nederland.
„Die opnames zijn later gebruikt
in reclames van Unox en van de
Postbank", zegt Bakker. „Mijn
zoon is inmiddels 13 jaar en als
zo'n reclame weer eens op tv is ge
weest, zegt hij: 'Ik zag je weer
springen, pa'."
Tijdens de tocht door de Amsterdamse grachten werd Oranje verrast met de gekste taferelen.
foto ANP
Terwijl zijn medespelers Paul McGrath en Chris Hughton toekijken, graait
lerland-doelman Pat Bonner tevergeefs naar de bal na de curieuze kopstoot
van Willem Kieft. foto Arthur Bastiaanse/ANP
Het Nederlands elftal dank
te de Europese titel in
1988 mede aan de veelbe
sproken kopbal van Wil
lem Kieft tegen Ierland (1-0). Het
is het beroemdste buitenspeldoel-
punt uit de Nederlandse voetbal
historie. Ten onrechte, zo zegt de
dienstdoende arbiter Horst Brum-
meier twintig jaar na dato. „Het
was een glaszuivere goal."
Kiefts goal verleidde commentator
Eddy Poelmann destijds tot de le
gendarische woorden 'een lucky,
maar wat geeft het'. Het gaf niets:
dankzij de late treffer van de aan
valler bereikte Oranje de halve fi
nale. En lucky? Dat was het zeker.
Acht minuten voor tijd, afgeslagen
voorzet, het mislukte schot van Ro
nald Koeman, een rare stuit en ver
volgens die met effect doordrenkte
kopbal van Kieft in de verre hoek.
Een legendarisch moment voor
het Nederlandse voetbal. Maar
ook voor de arbiter die het duel in
Gelsenkirchen leidde, blijkt twin
tig jaar later. „U belt vanwege het
doelpunt van Nederland, of dat
wel of niet in buitenspelpositie is
gescoord?" De medewerker van de
persafdeling van de Oostenrijkse
voetbalbond heeft blijkbaar aan
een half woord genoeg. We willen
even terugblikken op die geden
kwaardige namiddag in Gelsenkir
chen, meer hadden we de goede
man nog niet verteld. De woord
voerder blijkt een uitstekend ge
heugen te hebben. „De grensrech
ters bij die wedstrijd waren Hel
mut Kohl en Heinz Holzmann.
Meneer Holzmann vlagde aan de
kant waar het doelpunt viel."
Vlaggenist Kohl is inmiddels over
leden en Holzmann leidt volgens
de zegsman van de bond een te
ruggetrokken bestaan en is vol
gens de voetbalbond niet te trace
ren. Horst Brummeier, de Oosten
rijkse scheidsrechter die de wed
strijd leidde, wél. Tegenwoordig is
de 62-jarige Brummeier lid van de
scheidsrechterscommissie van de
Oostenrijkse voetbalbond. „We
hebben na die wedstrijd met zijn
drieën veel over het doelpunt ge
discussieerd", zegt de oud-arbiter
nu. „Van journalisten kregen we te
horen dat het doelpunt buitenspel
was. Wij waren toen van mening
dat dat niet zo was. En zo denk ik
er nog steeds over. Die andere spe
ler (doelt op Marco van Basten,
red.) stond in buitenspelpositie op
het moment dat de bal werd inge
bracht, maar hij heeft niet ingegre
pen. Het doelpunt was absoluut re
glementair."
