Irritatie over zweetvoeten en scheten
J_
'Dwang bij het plaatsen van twee mensen op één cel was nooit de afspraak.'
jan Willem Dieten, ABVAKABO FNV
PZC Woensdag 4 juni 2008 13
2004." Extra moeilijkheid is dat het
voor justitie kennelijk heel moeilijk
is om aan geschikt personeel te ko
men.
Twee gevangenen in een cel kan
voor zowel inrichting als gevangene
volgens Dieten slecht uitpakken in
combinatie met het sobere regime
in veel inrichtingen.
„Er is wel tijd om te luchten en
voor sport, maar er wordt niet veel
meer gedaan aan resocialisatie en
onderwijs aan gevangenen. Als het
delen van een cel onder dwang is
en spanning oplevert, kan ik me
voorstellen dat de recidive (het be
gaan van een nieuwe misdaad en te
rugkeer naar de gevangenis - red.) al
leen maar groter is. Er zijn te wei
nig investeringen in de gedetineer
den."
Alleen na goede selectie
en op basis van vrijwil
ligheid kan de invoering
van de meermanscel
een succes worden. Dat was de
conclusie van onderzoek uit 2004,
in opdracht van het ministerie van
Justitie. En precies aan die eisen is
nog altijd niet voldaan, conclu
deert Hans Moors van de Universi
teit van Tilburg die bij het onder
zoek was betrokken. Hij voelde
sterke politieke druk om een posi
tief advies te geven.
Dat positief advies kwam er, al
was het 'een dubbeltje op z'n
kant'. „Ik betreur het dat er weinig
is gedaan met onze aanbevelingen.
Daar mogen best wat harde noten
over worden gekraakt. Van goede
matching is helaas kennelijk nog al
tijd geen sprake. De agressie en in
timidatie ontstaat sneller als je
niet kijkt of ze wat betreft bijvoor
beeld herkomst, geloof, leeftijd en
achtergrond bij elkaar passen. Ge
detineerden dwingen is een slech
te zaak. Straffen voor wie niet mee
werkt, werkt averechts."
De onderzoeker vindt dat Neder
land 'spastisch' doet over invoe
ring van met het twee-op-een-cel-
regime. „Wij doen alsof het een in
breuk is op de mensenrechten. In
alle landen om ons heen gebeurt
het al vele jaren. Hier lag, en ligt,
het politiek gevoelig omdat het
hier geen traditie is.
Moors deed ook onderzoek naar
veranderingen in het gedrag van
gevangenen die een cel moesten
delen. Opvallend was dat vrouwen
het gezelschap echt op prijs stel
len. „Vrouwen vinden het fijn om
aanspraak te hebben, zeiden ze
zelf Vrouwen praten veel met el
kaar, ze doen een spelletje, maken
het gezellig. Mannen zijn geslote-
ner, meer op zichzelf."
Meermanscellen zijn niet voor ie
dereen geschikt. Moors vindt het
kwalijk dat enkele gevangenisdirec--
teuren zich daar weinig van aan
trekken. „Sommige mensen wor
den er prettiger gezelschap van, an
deren vervelender. Uit ons onder
zoek destijds, louter gebaseerd op
vrijwillige kandidaten, kwam niets
naar voren over agressie of seksu
ele intimidatie. De ergernissen gin
gen over zweetvoeten, snurken en
scheten. Dingen waar iedereen die
dicht op elkaar zit, ruzie over
maakt."
