Sport
Vriendelijke reus heeft
Hull City na 104
jaar in Premiership
Olympiërs bezorgen Foppe huiswerk
Bakx kan niet
beslissend zijn
22 Maandag 26 mei 2008 PZC
Dean Windass, matchwinnaar en held van Hull City, troeft de op de grond
liggende Marvin Elliott van Bristol City af. foto Nick Potts/AP
Veteraan Dean Windass
(39) schiet zijn ploeg
naar het hoogste niveau.
door Gijs van Oosten
DEN HAAG - De 256.000 inwoners
van Huil, of beter Kingston upon
Hull, zijn niet langer onderwerp
van spot. De industrie- en haven
stad was jarenlang het enige en
juiste antwoord op een terugkeren
de vraag in een voetbalquiz: "Wat
is de grootste stad in Engeland die
nooit een voetbalclub op het hoog
ste niveau heeft gehad?'
Hull City AFC speelt volgend jaar
in de Premier League, voor het
eerst in zijn 104-jarige bestaan. De
club, bijgenaamd The Tigers, won
afgelopen zaterdag op Wembley
voor 86.000 toeschouwers de pro
motiewedstrijd tegen Bristol City.
De 39-jarige Dean Windass ont
popte zich als de plaatselijke held
door zeven minuten voor rust met
een volley het enige doelpunt van
de wedstrijd te scoren.
Windass stond in de jaren zeven
tig op de jongenstribune van Boot-
hferry Park, het oude stadion van
Huil waar plaats was voor 42.000
toeschouwers maar gemiddeld
niet meer dan 4.000 de moeite na
men de thuiswedstrijden te bezoe
ken. De club ging drie keer bijna
over de kop en ontsnapte in het
midden van de jaren negentig op
de laatste speeldag aan degradatie
uit de vierde divisie. De onvermij
delijke vraag na de promotie is
wat Hull City in de Premier Lea
gue tussen grootmachten als Man
chester United, Chelsea en Liver
pool te zoeken heeft. Windass is
39 jaar, aanvoerder en oud-interna
tional Nick Barmby is 34 en ster
speler Jay-Jay Okocha wordt vol
gens zijn paspoort in augustus 35.
De promotie kan echter een posi
tief effect hebben op de stad die
hoog scoort op armoedetabellen
en kampt met een slecht imago.
Huil eindigde in 2003 op de eerste
plaats in het boek Crap Towns
('baggersteden'). Hull is in elk ge
val niet langer de grootste stad in
Engeland die nooit een voetbal
club op het hoogste niveau heeft
gehad. Voor de liefhebbers: het
juiste antwoord is vanaf nu Ply
mouth (240.000 inwoners).
wel heel weinig tegenstand werd
geboden. Het is daarom heel voor
barig om nu conclusies te trekken.
Dit is geen graadmeter, omdat ik
er vanuit ga dat we op het EK in
de topwedstrijden tegen Italië en
Frankrijk niet zo veel tijd en ruim
te zullen krijgen."
Zijn medespelers roemen hem om
dat hij vrijwel alle ballen diep
speelt. Iets dat geen gewoonte is
bij Oranje. Omdat hij ondanks zijn
lengte een natuurlijke autoriteit
heeft over de bal, is zijn eerste aan
name vrijwel altijd goed. Engelaar
heeft daardoor het vermogen het
spel met twee a drie balcontacten
snel te verleggen. Vaak via korte
passjes, soms met een lange, strak
ke bal. De mensen die hem uit de
periode van NAC nog als een scha
duwspits met diepgang kennen,
zullen verrast zijn dat hij tegen
woordig een stuk gereserveerder
speelt. Het was Fred Rutten, die
zoals zo vaak iets ontdekte in de
speler, dat vele anderen nog was
ontgaan. „Ik heb mijn plek op het
veld gevonden."
De rol van controleur heeft de
vriendelijke reus zelfs tot Oranje
gebracht. Dat leek altijd een onbe
reikbaar ideaal voor Engelaar
wiens broer namens Suriname in
de Verenigde Naties zit. „Aan
Oranje denk je niet als je tot je 27e
nog nooit tot een of andere voorse
lectie hebt gehoord." Hij is nu 28
en staat aan de vooravond van zijn
eerste serieuze internationale be
proeving. Of hij opgewassen is te
gen 'de Gattuso's en Makalele's'
van deze wereld? Dat is afwach
ten, ook voor hemzelf „Ik heb nog
nooit op het absolute topniveau ge
speeld. Op de trainingen kan ik
mee, maar ik ben benieuwd hoe
het gaat als we tegen Italië en
Frankrijk moeten."
PS. Zou de voorzitter van Genk on
dertussen al weten dat hij straks
waarschijnlijk voor een miljoentje
of zes naar Schalke 04 gaat? Arme,
domme man.
Orlando Engelaar kent een uitste-
kend debuut in de basis van het
Nederlands elftal. De boomlange
middenvelder van FC Twente
blijft echter bescheiden.
Orlando Engelaar maakt
prachtig debuut in basis
van Nederlands elftal.
door Leon ten Voorde
ROTTERDAM - Over de transfer van
Orlando Engelaar van Racing
Genk naar FC Twente bestaat een
prachtige anekdote. De lange Rot
terdammer speelde nog niet zo
gek lang in Enschede toen voorzit
ter Joop Munsterman van FC
Twente op een congres in Spanje
in gesprek kwam met een Bel
gische heer.
Dat onderonsje ging ongeveer als
volgt: Voorzitter Genk: „Ik heb pas
geleden aan een domme Nederlan
der een speler verkocht voor een
paar ton die al een jaar niets heeft
gepresteerd." Voorzitter 1\vente:
„Aangenaam kennis te maken, die
domme Nederlander staat voor
u..." Wie dit grappige voorval
leest, vraagt zich af hoe die Bel
gische voorzitter reageerde, nadat
hij in januari in de kranten las dat
die 'domme Nederlander' vijftien
miljoen euro aan Ajax durfde te
vragen voor diezelfde speler. En
wat zal het gevoel zijn van die
Vlaamse preses als hij hoort dat
Orlando Engelaar serieus in beeld
is voor een plek bij de beste elf
van Oranje? De man moet gek
worden, dat kan niet anders.
Orlando Engelaar is aanvoerder
van de stuntploeg FC Twente en
op deze zaterdag 24 mei 2008
heeft hij via allerlei kronkelige om
wegen dan eindelijk de bestem
ming uit zijn droom bereikt. Uitge
rekend in de stad waar hij het
liefst elke minuut van zijn leven
doorbrengt, staat hij voor het eerst
in de basis van het Nederlands elf
tal. Het is een prettig soort toeval
voor de middenvelder, die ooit
werd weggestuurd bij Feyenoord
omdat hij niet goed genoeg zou
zijn. Engelaar legt tegen de Oekraï
ne (3-0) het fundament onder zijn
bestaan als EK-ganger. De linker
middenvelder geniet van de vrij
heid en speelt een uitstekende
wedstrijd.
Mooi is de bescheidenheid die hij
na afloop etaleert. Het komt niet
al te vaak voor dat een voetballer,
die bijna verzwolgen wordt in een
zee van complimenten, nog de
kunst van het relativeren beheerst.
De rust die hem in het veld zo ken
merkt, heeft hij meegenomen
naar buiten. Nuchter als een Tuk
ker blust de Rotterdammer de eu
forie om hem heen. „Ik weet dat
ik best aardig kan ballen, maar ie
dereen heeft kunnen zien dat er
De basiself van Oranje. Staand, vlnr: Maarten Stekelenburg, Dirk Kuijt, John
Heitinga, Andre Ooijer, Orlando Engelaar, Klaas-Jan Huntelaar. Onder, vlnr:
Rafael van der Vaart, Giovanni van Bronckhorst, Wilfred Bouma, Ibrahim Af-
ellay en Demy de Zeeuw. foto Marcel Antonisse/anp
door Barry van der Hooft
GOES/TRELLEBORG - Istvan Bakx be
leefde gistermiddag in het Zweed
se Trelleborg zijn debuut in het
shirt van het olympisch elftal. De
Vlissingse aanvaller van KV Kor-
trijk speelde tegen Frankrijk
(2-1-nederlaag) als linker aanvallen
de middenvelder in een 4-4-2-sys-
teem en was na afloop 'gematigd
tevreden'.
„Ik heb een hele wedstrijd ge
speeld, dat is wel mooi", zei Bakx
na afloop. „Het tempo lag wel
weer een stuk hoger dan ik bij Kor-
trijk gewend ben. Ik heb niet veel
ballen verspeeld, maar ook niet
echt heel goed gespeeld. Ik kon
niet echt beslissend zijn. Daar
hoopte ik stiekem toch wel op."
Bakx deelt in Zweden een kamer
met NEC-revelatie Jeremain Lens.
„Na het reizen was ik zaterdag
best vermoeid, maar dat was de
volgende dag weg. Woensdag spe
len we tegen Zweden. Ik hoop dan
weer een kans te krijgen."
Technisch superieure
Fransen drukken ploeg
met neus op de feiten.
door Roel Wiche
trelleborg - Een beetje bonds
coach baalt altijd van een kansloze
nederlaag, maar hij heeft in ieder
geval één troost: hoe meer fouten
er gemaakt worden, hoe meer hij
ervan kan leren. Zo bezien beleef
de Foppe de Haan gisteren in een
bijna leeg Zweeds stadion toch
nog een nuttige middag. Met dank
aan de technisch superieure belof
ten van Frankrijk, die het olym
pisch elftal bij de eerste de beste
test met de neus vol op tal van
mankementen drukten: 1-2.
Het is nog 74 dagen naar de eerste
wedstrijd in China en dat is maar
goed ook. Want als er iets duide
lijk werd op de eerste dag van het
vierlandentoernooi in Zweden,
dan was het wel dat architect Fop
pe nog hard moet werken om een
stevig fundament onder het Oran
je-fort te leggen. Onwennige dis
pensatiespelers, een rammelende
verdediging, gebrek aan fysieke po
wer, te weinig vuur op de flanken:
de negentig minuten in Trelleborg
leverden de Friese coach dagen
aan huiswerk op.
Natuurlijk was er het excuus dat
een aantal spelers een vrijdagwed
strijd (long Oranje-Jong Zwitser
land) in de benen hadden. En ze
ker, De Haan moet deze week ba
sisspelers als Aissati (ziek) en Dren
the (mogelijk ernstig knieletsel)
missen. Maar dan nog kon hij on
mogelijk tevreden zijn. „Ik miste
beleving, ik miste inzet. Verdedi
gend was het heel slecht. Donk
verdedigt vier keer aan de verkeer
de kant. Dan ben je niet bij de les.
Of ik geschrokken ben? Zo snel
schrik ik niet meer. Maar het viel
tegen, ja."
En dat op een dag waarop de
coach eindelijk zijn concept met
het gelouterde trio dispensatiespe
lers (samen net geen honderd jaar
oud) kon beproeven. Gerald Sibon
en Roy Makaay moeten in de aan-
valslinie samensmelten tot het
nieuwe droomkoppel, Barry Op
dam is de beoogde leider van de
defensie. Vooral het project Sibon-
'Of ik geschrokken ben?
Zo snel schrik ik niet meer.
Maar het viel tegen, ja'
Makaay wordt interessant. Beiden
spelen bij hun clubs als diepe
spits, maar De Haan ziet Sibon
vooral als meester van de steek
pass. Die zwerfacties brachten gis
teren niet het beste in de lange
Drent naar boven, die zich toch
het prettigst lijkt te voelen als aan
speelpunt. Opdam had zijn han
den vol om alle brandjes te blus
sen. De defensie die De Haan wil
de testen (Opdam en Donk cen
traal, Marcellis en Jong-a-Pin als
backs) rammelde aan alle kanten
en het was een wonder dat Ken
neth Vermeer slechts tweemaal
hoefde te vissen. Erg geruststel
lend was ook niet dat de Fransen,
die het EK 2007 niet eens haalden,
de olympiërs van meester Foppe
meer dan eens zoek speelden.
Niettemin was er genoeg nuttige
informatie te vergaren. Zo kon de
butant Istvan Bakx niet verhullen
dat de kloof tussen de Belgische
Tweede Klasse en interlandvoetbal
groot is. Hij kwam pas even los
toen Oranje, diep in de tweede
helft, eindelijk wat kleur kreeg.
Na goed doorzetten kon Jeremain
Lens zelfs Makaay zijn eerste doel
punt als China-ganger schenken.
Een opkikker voor de aanvoerder,
die pas voor het eerst sinds begin
maart een hele wedstrijd speelde.
Al had De Haan ook daar een ste
vig verbeterpunt gezien.
„Hij zal hard moeten werken om
fysiek top te worden. Róy is nog
ver weg."
