Belegen blik om in uit te waaien
Chique station was geen lang leven beschoren
PZC Vrijdag 23 mei 2008 1 5
De BMW 325i uit 1986 komt als fijnste auto uit de cabriotest: „Je wordt echt in je stoel gedrukt als je flink gas geeft."
foto Duncan Wijting/CPD
Stap op een mooie lentedag
in een cabriolet en voel je
een zondagskind. Het kan
op een koopje: jongbelegen
open auto's zijn er volop.
door Bouwe van Norden
en William Pomp
De eerste stop van het
testteam is Leek. Daar
staan bij een van de
grootste cabriospecialis-
ten van Nederland, Hofman Clas
sic Sportscars, twee betaalbare
open auto's klaar. Een zwarte
Rover 2i4i 16V uit 1993 met
130.000 kilometer op de teller
(3500 euro) en een rode Mazda
MX-5 1,6 uit 1990 (4999 euro), die
120.000 mijl - 200.000 km - heeft
gereden.
De Rover ziet er keurig en zelfs
een beetje chic uit. De nieuwe,
handbediende kap is in een oog
wenk geopend. De koppeling
grijpt helaas wat hoog aan. Waar
schijnlijk is vervanging over niet al
te lange tijd noodzakelijk. Tussen
voorruit en rolbeugel zitten de
testrijders beschut in de 100 pk
sterke auto, die wordt voortge
stuwd door dezelfde motor als
ooit in de sportieve Honda CRX
werd gemonteerd. „Bij acht gra
den buitentemperatuur is het pri
ma uit te houden. Zeker als je de
kachel er bij aanzet", constateert
Van Norden. Pomp vindt het geen
auto om zelf aan te schaffen: „Het
is een leuk cadeautje voor je
vrouw of vriendin. Zij kan er de
kinderen mee naar school breng
en, boodschappen mee doen en
naar de tennisbaan mee rijden."
De wagen is inmiddels pal voor
het winkelcentrum in Leek gezet.
Van Norden bekijkt de budgetcab-
rio aan alle kanten.
Hij prijst de roestvrijstalen drem
pelstrips, de fraaie logo's met het
Rover Vikingschip, de verchroom
de grille, de lichtmetalen velgen,
de stevige rolbeugel en de
radio/cd-speler. Voor het grijze in
terieur loopt hij niet echt warm.
Dirk-Jan Cazemier (26) uit Tol-
bert, bezitter van een klassieke
Zündapp-bromfiets, bekijkt de
open bolide ondertussen verlek
kerd: „Ik vind het een elegante au
to, vooral in deze donkere kleur.
Zo'n Rover is toch een stuk leuker
dan een open Golfje. Nee, zelf
hoefik zo'n auto niet. De onder
houdsgevoelige kap is mij een te
groot nadeel." Pomp vindt de voor
delige Rover puik rijden, al heeft
hij minder bekijks dan hij zou wil
len. Dat gemis compenseert hij
door permanent te loeren naar de
weerspiegeling van de auto in de
etalageruiten waar het testteam
langs rijdt. Zo heeft hij in elk geval
bekijks van zichzelf. Van Norden
heeft al voorpret als een uit Ameri
ka geïmporteerde rode Mazda
tweezitter wordt voorgereden.
Fluks duikt hij achter het houten
sportstuurtje met aluminiumspa-
ken. Het 1600 cc motortje van het
sportwagentje gromt opzwepend.
Van Norden wil dan ook meteen
lekker skelteren met het hitsige Ja
pannertje, maar hij moet even ge
duld oefenen. Pomp heeft wat tijd
nodig om zijn lijf in zijn kuipstoel
tje te vouwen. „Oh, wat reageert
dit ding heerlijk direct, het is ge
woon fysiek lekker. Deze auto
doet precies wat je wilt. Eigenlijk
mag ik hier van de dokter hele
maal niet in rijden. Voor ik het
weet, ga ik driftend rond rotondes,
jaag ik op de deurklinken bochten
door", juicht Van Norden niet vrij
van zelfoverschatting. Op de klin
kerweg naar restaurant Cnossen
aan het Leekstermeer geeft hij
flink gas. Pomp ondergaat het ge
bonk in de stug geveerde Mazda
MX-5 lijdend. Hij vreest dat zijn
vullingen loslaten. „Oooooh, wat
een diepe zit!", kreunt hij even la
ter getergd als hij zich uit de kleine
jap hijst. Als pleister op de wonde
krijgt hij een bakje troost aange
reikt door serveerster Susanne Bak
ker (22). De kleine rode tweezitter
bevalt haar wel. De manier waar
op Pomp het voertuig verlaat,
maakt minder indruk. „Volgens
mij moet jij er een rollator bij ko
pen", zegt Susanne gevat nadat de
wat stijve testrijder heeft geroepen
dat de Mazda hem te 'Dinky
Toy-achtig' is en hij er nauwelijks
uit kan komen. Op de terugweg
naar Hofman rijdt Pomp. „Leuk
speelgoed, rijdt lekker. Deze Maz
da is veel minder gezapig dan de
Rover. Bovendien heb je een heer
lijke 'klikklak-versnellingsbak'. Met
de Rover kun je met het hele gezin
gaan rijden, maar hiermee kun je
echt planken." Bij handelaar Ben
nie de Boer (29), bij het Groningse
Ulrum, staat de derde en laatste
cabrio. Het is de goedkoopste van
het stel: een zwartmetallic BMW
3251 uit 1986. De vraagprijs is 2000
euro. Het zit lekker in de leren
kuipstoelen. De zescilinder klinkt
aangenaam. Dat het servicelampje
blijft branden, doet daar niets aan
af Want ook al is de eens peperdu
re bolide nogal in de versukkeling
geraakt, het is in potentie de fijn
ste open auto in deze test. Pomp:
„Het is de eerste waarbij je echt in
je stoel wordt gedrukt als je flink
gas geeft. Ondanks alles heb je het
gevoel dat je in een klasse-auto zit.
Zelf zou ik - 'ik wil niet sleutelen' -
met een grote boog om deze wa
gen heenlopen, maar als je de prijs
in aanmerking neemt, kun je er
niets van zeggen. Wie wil investe
ren in een spuitbeurt en het weg
werken van achterstallig onder
houd kan er een fantastische wa
gen aan hebben."
zijn Volvo 1800 ES uit 1973 vindt.
De auto is een vrij zelkdzame ver
schijning op de weg. „In tegenstel
ling tot de gewone 1800 zijn van
de grote 1800ES veel minder au
to's gemaakt, zo'n achtduizend",
weet Ger.
De eigenaars van de overgebleven
exemplaren zijn bijna allemaal
aangesloten bij de vereniging. Zo
ook Ger, die overigens bepaald
niet het prototype-lid is van de
vereniging die vooral bestaat uit
het type grachtengordelbewoner.
Maar ach, dat past ook wel een
beetje bij het soort auto, consta
teert hij. „Vroeger waren het voor
al de vertegenwoordigers die in
de 1800ES reden."
De vereniging is van essentieel be
lang voor een eigenaar van een
oude Volvo. „Daar zijn oude on
derdelen te krijgen, op beurzen
bijvoorbeeld. Ook zijn van bepaal
de onderdelen, zoals een bumper,
Ger 't Hoen heeft een Volvo 1800ES uit 1973. foto Ruben Oreel
met originele mallen van de Vol-
vofabriek replica's gemaakt."
De stationwagon is niet voor da
gelijks gebruik. Daar kocht Ger,
zeven jaar geleden eenmaal gek
geworden van oude Volvo's, een
221 Combi Amazon uit 1968 voor.
Een gele. De bijnaam 'het zonne
tje van de Koudekerkseweg' was
dan ook snel geboren, lacht Ger-
rie, de vrouw van Ger. Op de
1800ES is de Vlissinger behoorlijk
zuinig. Terecht, want de auto, die
ondanks zijn 35 jaar nog in goede
staat verkeert, wordt - mits goed
onderhouden - alleen maar meer
waard. Ger wil de oude Volvo zo
authentiek mogelijk houden.
Voor de veiligheid heeft hij ech
ter wel een derde remlicht aange
bracht. „Verder heb ik weinig er
aan veranderd, omdat deze auto
voor z'n tijd heel ver was op tech
nisch gebied." Met de 125 paarden
krachten onder de motorkap was
de 1800ES ook nog eens één van
de krachtigste auto's in de jaren
zeventig. Na 1973, het laatste pro
ductiejaar van de 1800ES werden
de modellen van Volvo steeds
hoekiger. Tegenwoordig dienen
de oude modellen echter weer als
inspiratiebron voor de ontwer
pers van de Zweedse autofabri
kant.
door Joeri Wisse
Op de achterbank kun je
met goed fatsoen niet zit
ten. En in de laadruimte
kun je eigenlijk bijna niks kwijt.
Kortom: praktisch is-ie beslist
niet. En dat voor een auto met,
I zeker voor z'n tijd, de afmetingen
van een stationwagon.
Maar móói dat Ger 't Hoen (67)
