Meningen
Schatkamer TU Delft onbereikbaar
PZC Vrijdag 23 mei 2008 I 1 1
LEZERS SCHRIJVEN
Brieven richten aan:
Lezersredacteur PZC
Postbus 31
4460 AA Goes
0113-315660
lezersredacteur@pzc.nl
(max. 150 woorden)
Sluis
De zin 'inwoners van Sluis moe
ten de broekriem aantrekken',
vind ik verkeerd geformuleerd.
Want de bestuurders van deze ge
meente liggen niet wakker van de
tekorten die door hun geklungel
zijn ontstaan. Was er dan nie
mand die hen de rekening eens
voor kan rekenen. Want de mees
te mensen met gewoon maar lage
re school voelden het al aankomen
dat de luchtkastelen die het college
achter zijn bureau uitbroedt heel
veel geld zouden gaan kosten.
Sluis aan zee, Euregiotuinen, Wa-
terdunen, de verbouwing van ge
meentehuizen, plannen hier en
daar met een kofïietafeltjes tussen
door Oranjeplein Breskens enzo
voort. Als ze al die centjes nu eens
in hun tas hadden, was er niets
aan de hand. Dan konden de oude
ren en gehandicapten ook nog
eens op familiebezoek en wat so
ciale contacten onderhouden.
Maar die vergoeding was het eer
ste dat werd afgeschaft. Mensen
met een minimuminkomen zijn
weer de pineut. Dat bestuur is het
niet waard om een gemeente te be
sturen.
Lucie de Smit
Rembrandt van Rijnstraat 1, Schoondijke
HKPD3
Ik dacht dat wij in een democra
tisch land leefden, maar dat valt be
hoorlijk tegen. De initiatiefnemers
durven de bewoners van de dr. Sta-
vermanssttraat en omstreken 100
drugsverslaafden in de strot te du
wen, na het eerst op drie plaatsen
elders al geprobeerd te hebben. Ze
werden door grote bedrijven als
AH en Ciooo teruggefloten. Het is
gemakkelijk om nu maar het
HKPD bij een kleine gemeenschap
door te douwen. De Vlissingse
raadsleden vinden dat de bewo
ners beter hadden moeten worden
voorgelicht. Maar tussen de regels
door zouden zij het toch wel goed
vinden. Mevrouw Wille van Emer-
gis vindt dat wij deze mensen
goed moeten kunnen opvangen.
Zij verdient daaraan, maar de be
woners van de dr. Stavermans-
straat e.o betalen ervoor en de
waarde van hun huizen vermin
dert met 10 tot 20 procent.
E. Brasser
Stationsstraat 1, Koudekerke
Verkeershinder
Ernstige verkeershinder Brouwers-
dam (PZC 8 mei). De autoweg op
de Brouwersdam (voltooid 1973)
bestond uit twee rijstroken en een
vluchtstrook (helft van geplande
autosnelweg). Deze autoweg, in be
heer bij Rijkswaterstaat, wordt
vanzelfsprekend ook door vracht
verkeer gebruikt. Later werd beslo
ten de dammenroute tot Euro
poort een recreatief karakter te ge
ven en beroepsverkeer te ontmoe
digen. De vluchtstrook werd over
de gehele lengte (6 km) verwij
derd. Gevolgen: kapot gereden ber
men. Toentertijd vroeg men zich
al af waarom geen aanpassing van
de belijning waardoor twee rijstro
ken met aan weerszijden een ver
harde strook zou kunnen ont
staan. Na uitgebreide studie is
Rijkswaterstaat kortgeleden tot de
ontdekking gekomen dat de af
stand van Europoort naar de Wes-
terscheldetunnel via de dammen
route toch korter is dan via de oos
telijke auto(snel-)wegen!! Dit gege
ven is bij een ieder bekend. Die
zelfde Rijkswaterstaat gaat nu, uit
verkeersveiligheidsoogpunt, de
weg over de Brouwersdam verbre
den met een verharde strook en
aanpassing van de belijning!! Over
besteding van gemeenschapsgel
den, inzicht en visie gesproken!!
L. Borsje
Elkerzeeseweg 20, Scharendijke
ZMF
De PZC kopte op 21 mei: 'ZMF
buigt voor actie mosselsector'.
Moet dat woord buigt toch niet
bang zijn?? 't is moeilijk te begrij
pen van mijn zijde, want als je
voor een eerlijke en opbouwende
zaak strijdt hoefje toch niet te vre
zen dat je naar de kelder gaat in de
Oosterschelde? Alle actievoeren
den van de Mosselsector en van
Red onze Polders voor behoud
van werk en voedsel hebben hun
billen nog nooit dicht hoeven te
knijpen, want die strijden met een
eerlijk en open vizier.
CJ de Broekert
Burg Vogelaarstraat 7, Baarland
Europaschool
In 1980 heerste er landelijk grote
onrust over het voortbestaan van
goede onderwijsvoorzieningen op
het platteland. De onrust was voor
al groot in gebieden met kleine
scholen. De oudercommissie van
de openbare school in Oostburg
maakte destijds voor alle Zeeuwse
scholen haar bezorgdheid kenbaar
aan de minister van onderwijs.
Het voltallig gemeentebestuur van
Oostburg en het provincie bestuur
van Zeeland waren het met deze
brief volledig eens. Net als in de ja
ren tachtig geldt nu nog dat in ie
der dorp een basisschool moet
worden gehandhaafd. En nu be
denkt de wethouder van onder
wijs in de gemeente Sluis, dat het
beter is, om de kinderen van de
Europaschool in Zuidzande naar
Oostburg te sturen, wanneer daar
een brede school gebouwd wordt.
De Europaschool opheffen, nota-
bene een school waar het leerlin
gental ver boven de opheffings
norm is! Ik vind dat een wethou
der van onderwijs de belangen
moet behartigen van alle scholen,
daar horen dus ook de kleine bij
in de dorpen. De wethouder wil
brede scholen in Oostburg en Bres
kens, terecht, maar dat dit ten kos
te moet gaan van kleine scholen is
een zeer slechte zaak. Nu wordt er
gesproken over Zuidzande, straks
over Waterlandkerkje, Nieuwvliet,
Cadzand of Groede. Deze wethou
der kan beter gedane beloftes over
verbouwing van de Europaschool
nakomen, of werkt dat zo niet in
de gemeentepolitiek?
David Malipaard
Vestingstraat 10, Oostburg
Bij brand gespaarde
boeken zullen mogelijk
alsnog verloren gaan.
door Annemieke Kooper
delft - Trots bladert Paul Suijker,
voormalig universitair beheerder
van oude boeken, voorzichtig
door een van de geredde werken
uit de bouwkundebibliotheek van
de TU Delft. Een belangrijk werk
uit de historische collectie, waar
van de inhoud, ironisch genoeg,
van toepassing is op de brand die
ruim een week geleden een groot
deel van de faculteit verwoestte.
„Een handleiding om branden te
blussen", leest Suijker voor. „Had
den ze dit maar eerder gevonden.
Dan hadden we er misschien nog
wat aan gehad." Het boek, dat met
driehonderd andere werken werd
gered, brengt op pijnlijke wijze de
brand weer in herinnering. Even
pijnlijk is de gedachte aan het lot
van de overige veertigduizend ge
schriften die de universiteit bezat.
Driehonderd werken zijn veilig op
geborgen in de kelder van de cen
trale universiteitsbibliotheek. Naar
schatting vierduizend boeken en
kaarten zijn waarschijnlijk verlo
ren gegaan - verdronken in de cata
comben van de faculteit die dagen
lang vol bluswater stond - en zes
endertigduizend andere exempla
ren wachten in de bibliotheek al
dagenlang op redding. Een schatka
mer die vermoedelijk nog vrijwel
intact is, maar door instortingsge
vaar onbereikbaar. Sommige ban
den zijn honderden jaren oud en
gelden als de oerversies in boek
drukkunst van de Nederlandse ar
chitectuur. In een kluis liggen tien
tot twintig atlassen uit de zestien
de eeuw.
Suijker moet er niet aan denken
wat er alsnog met de verzameling
kan gebeuren. De bibliotheek staat
naast het afgebrande faculteitsge-
'Als dat stuk pilaar naar
beneden komt is
echt alles verloren'
bouw dat wordt gesloopt. Het is
verworden tot een karkas, met los
se stukken vloer en zwart geblaker
de muren. „Daar", wijst Suijker
naar een gevaarlijk loshangend
stuk betonnen pilaar. „Als dat naar
beneden komt en op de bieb valt,
dan kunnen we het wel vergeten.
Dan is alles, echt alles verloren."
Gerrie Hobbelman, universitair
hoofddocent krachtwerking in ge
bouwen, hoopt dat de slopers zo
snel mogelijk beginnen met het
redden van de overige historische
werken. Volgens hem weet nie
mand hoe onstabiel het gebouw
nu is en hoe gevaarlijk het daar
door is om de bieb te betreden.
Hobbelman: „Als we alles willen
redden, moeten we nu actie onder
nemen. Maar dan moet het wel
echt kunnen. Wat binnen ligt is
van grote waarde, maar een men
senleven is toch belangrijker."
Volgens Dinro Hobbel, directeur
van Oranje Sloopwerken, wordt
dagelijks dag opnieuw bekeken
hoe groot het instortingsgevaar is.
„Het gebouw is inderdaad sterker
dan verwacht, maar dat betekent
nog niet dat het veilig is. Voordat
de veiligheid kan worden gegaran
deerd, gaat niemand de biblio
theek binnen. Dat is dan jammer
van de werken die er liggen", al
dus Hobbel.
Begrijpelijk, vindt Anke Versteeg,
die de belangen behartigt van de
bibliotheek. Toch begint ze onge
duldig te worden. De centrale bibli
otheek heeft in haar kasten al
ruimte vrijgemaakt om meer ge
redde boeken te kunnen herber
gen. Het zal waarschijnlijk nog en
kele dagen duren voordat duidelijk
wordt of die planken ooit worden
gevuld. „Het liefste ren ik naar de
verzameling toe en breng ik de
boeken eigenhandig in veiligheid",
zucht Versteeg. „Maar dat kan niet.
We staan machteloos."
