Ijverige bouwvakkers in beeld
Bui
'pnwnii-ii
m
Uit het veld gezien:
Een vleugje byzantijns
1
11 XL 15 vi%ll
PZC Zaterdag 17 mei 2008 21
De PZC sponsort stichting Het
Zeeuwse Landschap. In Natuur-
journaal gaat hoofd ecologie
Chiel Jacobusse wekelijks in op
wat er aan de orde is in de
Zeeuwse natuurgebieden.
1 «ter
De komst van digitale foto
grafie en de steeds betere
telelenzen hebben er voor
gezorgd dat het fotograferen
van vogels een wijdverbreide
hobby is geworden. Daarbij
is niet alleen de kwaliteit ff
van de foto's flink hoger I
geworden, ook het onder
werp van de foto's is sterk
veranderd. Winterkoninkje.
foto Chiel Jacobusse
door Chiel Jacobusse
Pioniers als de Zeeuwse vogelfotograaf J. Vijverberg
moesten met erg gebrekkige apparatuur vogels op de
gevoelige plaat zien te krijgen. Dat kon eigenlijk al
leen maar als de vogel extreem dicht bij de camera
zat. Voorspelbaarheid was de cruciale factor.
Dus destijds ging een fotograaf op zoek naar een plek waar
gegarandeerd een vogel zou neerstrijken en daar werd dan,
soms met behulp van ingewikkelde constructies, de camera
geplaatst. In negen van de tien gevallen was dat bij het nest.
Er zijn oude vogelboeken waar je de een na de andere vogel
soort ziet afgebeeld bij zijn nest. Dat wordt op den duur bui
tengewoon saai.
Maar niet alleen daarom is nestfotografie in onbruik ge
raakt. Naarmate meer mensen zich met vogelfotografie gin
gen bezighouden waren er ook steeds meer mensen die een
mooie foto maakten en daarbij de eventuele verstoring van
net nest voor lief namen. Dat is niet alleen laakbaar; het is
tegenwoordig wettelijk verboden. En onder vogelfotografen
is het 'not done' om vogels bij het nest te portretteren. De
moderne camera's met hun supertelelenzen bieden trou
wens zat mogelijkheden om allerlei andere aspecten van
het vogelleven op de gevoelige plaat vast te leggen. Juist on
voorspelbaarheid maakt nu de spanning uit van de vogelfo-
tografie. Waarom dan toch een nestfoto boven dit artikel?
Afgelopen week belde een buurvrouw met de melding dat
er een prachtig nestje met jonge vogels bij het terras zat. Of
ik eens wilde kijken. Nou dat laatste maar al te graag. Het
bleek te gaan om een familie winterkoning, die zich vol
strekt niks aantrok van de mensen die op anderhalf a twee
meter van het nest koffie zaten te drinken.
Wat was het een prachtig gezicht hoe pa en moe de ene na
de andere langpootmug aansleepten om de hongerige jon
gen te voeren. Iedere keer als ze het nest verlieten was dat
met een in wit vlies ingepakt poepje van de jongen. Zo
wordt het nest brandschoon gehouden. Dat is onder andere
van belang om te zorgen dat ratten en katten het nest met
jongen niet te snel ruiken. Het was goed mogelijk om vrij
wel ongemerkt de vogels in hun doen en laten op de plaat
vast te leggen. Scharrelend tussen de takjes, met een prooi
in de bek. Maar ook poserend voor de nestingang was geen
enkel probleem. En dat is de foto hierboven. Zeker niet be
doeld om anderen op ideeën te brengen, want het gebeurt
maar zelden dat je zonder enige verstoring een nestfoto
kunt maken.
Het nest van de winterkoning is een verhaal op zich. In het
vroege voorjaar maakt het mannetje een aantal bolronde
bouwsels die vanbinnen hol zijn. Aan de zijkant van het
nest zit een prachtig ronde opening, waardoor de vogels in-
en uit vliegen. Het vrouwtje kiest één van de nesten om
daarin te gaan broeden en de rest doet later dienst als speel-
en slaapkamer voor de bijna volwassen jongen. Die gebrui
ken het nest vaak tot in de winter. En dan is de beurt aan
een nieuwe generatie jonge bouwvakkertjes die een stuk of
vijf nesten moeten maken voordat ze hun bruid tot een keu
ze voor een broedplaats kunnen verleiden.
tekening Adri Karman
De naamsoorsprong van het voormalige eiland Wolphaarts-
dijk is moeilijk met zekerheid vast te stellen. Sommige bron
nen verwijzen de vernoeming naar eene Wulfaart uit het ge
slacht Van Schengen. Een andere mogelijkheid is dat het ei
land tot het geslacht van de Van Borsselens behoorde, waar
van velen de naam Wolfert droegen. Feit is dat de Ooster-
landpolder waarin het tegenwoordige dorp ligt in t37o weer
werd herdijkt. Het nieuwe dorp groeide vanaf ±1500 uit tot
de hoofdkern van het eiland. Omstreeks 1370 werd de eerste
kerk gebouwd in Wolphaartsdijk. Rond i860 werd besloten
een nieuwe kerk te bouwen aangezien het oude gebouw gro
te mankementen vertoonde. Onder leiding van architect Ha-
na werd een nieuwe kerk in Neo-Byzantijnse, ook wel
Neo-Romaanse, stijl ontworpen. Het is de enige kerk van de
ze stijl in Nederland. De lengte, hoogte en breedte van het ge
bouw werden gelijk. In 1862 kwam het huidige kerkgebouw
van de Hervormde gemeente van Wolphaartsdijk gereed.
