i5 spectrum
Het mannelijk lid in gestrekte stand
RUDEN RIEMENS FOTOGRAFIE
'stamgast'
Marjan
Berk
PZC
Zaterdag 17 mei 2008
Dit is de tijd van de pre-vakantie. Was
het vroeger de paasvakantie, dan is het
nu de voorjaarsvakantie in mei die aan
de Grote Zomervakantie voorafgaat.
Oma wordt ingezet als logeeradres, maar oma
moest ook optreden op 'Broadway Den Hoorn
2008', het twee-jaarlijkse huiskamertheaterfestival
op Texel, waarbij het kleine dorp Den Hoorn zich
nu al twintig jaar manifesteert als podium voor ge
vestigd en aanstormend talent voor alles wat zich
in de Nederlandse kleinkunstarena beweegt. Los
van de artistieke prestaties die daar gedurende drie
dagen in 35 huiskamers vier keer per avond wor
den geleverd, moet het van mijn hart dat de orga
nisatie van dit alles respect afdwingt en uitblinkt
in perfectie. En dat alles op vrijwillige basis.
Ik mocht ook weer meedoen en zo kwam ik dit
jaar terecht in het kleinste en misschien wel
oudste huisje in Den Hoorn, het zeventiende
eeuwse voormalige loodshuisje van de familie Van
Dapperen, die de voorkamer had gestoffeerd met
25 klapstoelen en een stoel voor mij. Op twee
avonden vier maal een half uur mocht ik het pu
bliek bezighouden en alle vier de voorstellingen
waren tot de laatste poppenstoel bezet. Het aardi
ge van dit festival is, dat iedere deelnemer twee
avonden optreedt en één avond de kans krijgt om
zelfkennis te nemen wat er verder nog aan origi
neel, nieuw of gevestigd talent speelt. Als verster
king had ik mijn tienjarige kleinzoon Leander mee
genomen, die zijn grootje bewaakte en van artistie
ke adviezen voorzag ('Oma, je kunt de tweede
keer beter eerst dat ene verhaal over die betaal
cheques doen en daarna dat stuk over je bontjas!')
Bovendien rekent hij bij belangstellenden na af
loop de meegebrachte boeken af en zorgt er voor
dat ik ze signeer. Zelf gingen we met zijn tweeën
de eerste avond een kijkje nemen bij nieuw en
enigszins gevestigd talent. We troffen het. Tijdens
het eerste optreden belichtte een dame met schit
terende stem en even schitterende pianist in een
half uur het ongerief aan haar 'doos', veroorzaakt
door het zitten op een nieuw model fietszadel. De
oren van mijn kleinzoon zijn al lang gewassen
door alle uitingen in de moderne media over on-
dergordelse zaken, die keek daar niet van op. Daar
na namen wij een kijkje bij de voorstelling van
een al meerdere malen gelauwerde cabaretier, die
ons een half uur lang op niet mis te verstane wijze
over de kuren van zijn voortplantings- en piasap
paraat onderhield, ook wel '1..1' genoemd. Mijn
kleinzoon, vanwege zijn formaat in deze huiska
mer op de eerste rij gezeten (anders keek hij maar
tegen ruggen en hoofden van volwassenen aan!)
kreeg nu zo aanstekelijk de slappe lach, dat hij het
publiek wist mee te slepen. Maar na afloop sprak
hij: „Oma, jij behandelt dit lichaamsdeel toch een
beetje beschaafder! Jij hebt het tenminste over 'de
mannelijke anatomie in gestrekte stand!'"
Daarnaast was het weer zo schitterend, dat we
overdag genoten van het strand, de tochten met
de gehuurde fietsen en het bezoeken van een tot
expositieruimte ingerichte 'boet' schapen-
schuur), waar ik bezweek voor zeven stenen meer
koeten van keramiste Ellen de Vries. Mijn klein
zoon ging ogenblikkelijk papiertjes met de namen
van zijn neefjes en nichtjes er opplakken en bin
nenkort zal deze meerkoetenfamilie in mijn Kalen-
bergse tuin aan de slootkant prijken!
