Zeeland
dan weer heel mooi aankleden
Ko Brasser geeft gewoon nooit op
Restauratie van
Kleine Kerk
Veere is klaar
Zeehond voelt
zich meer thuis
in Schelde
TILROE OPTIEK
GESLOTEN
29 EN 30 APRIL
Eerste zondagse dienst
weer gehouden door
Samen op Weg-kerk.
Honderdjarige woont
nog steeds thuis met
vrouw en dochter.
WIJ ZIJN
OP
VRIJDAG 2 MEI
GEWOON GEOPEND
WPZC Maandag 28 april 2008 1 5
door Maurits Sep
VEERE - In de Kleine Kerk in Veere
worden sinds gisteren weer kerk
diensten gehouden.
De Samen op Weg-kerk heeft een
grote restauratie ondergaan omdat
de houten constructie van de zol
dering was aangetast. Het hout
was ernstig verzwakt door de bon
te knaagkever, de houtworm, de
houtzwam en diverse schimmels.
Bij de meeste balken hoefden al
leen de koppen vernieuwd te wor
den. Die waren het ernstigst aange
tast omdat op de plek waar ze de
muur ingaan, ook vocht voor scha
de had gezorgd.
Traas Building Care uit 's-Graven-
polder heeft de constructie her
steld. Omdat het bedrijf inmiddels
tien jaar bestaat, heeft het een deel
van de kosten (6ooo van de
20.000 euro voor het herstelwerk
van de houten dakconstructie) op
zich genomen.
De totale opknapbeurt voor de
Kleine Kerk, die vastzit aan de Gro
te Kerk of Domkerk, kostte
140.000 euro. De gemeente Veere
heeft daarvoor subside gegeven.
Het kerkbestuur heeft ook zelf ac
ties gehouden om geld in te zame
len.
De restauratie van de kerk is vol
gens schema verlopen. Het was
steeds de bedoeling om op 27 april
weer de eerste zondagse dienst in
de Kleine Kerk te houden en dat is
gelukt.
Het prepareren van een vogel begint met het opensnijden en 'uitkleden'
van het dier.
Wouter van Gestel is gespecialiseerd in het prepareren van skeletten van
vogels.
De binnenkant van de huid moet schoongeborsteld worden om te voorko
men dat achtergebleven vliesjes en veertjes gaan rotten.
Anton van Beek uit Wemeldinge ontvelt een kuiken van een scholekster.
foto's Ruben Oreel
Ko Brasser vierde gisteren zijn 100e verjaardag.
foto Ruben Oreel
door Maurits Sep
ZANDDIJK - Opgeven? Nee, dat zit
Ko Brasser niet in het bloed. Giste
ren vierde hij zijn honderdste ver
jaardag.
Op Hof Poppekinderenburg tus
sen Middelburg en Zanddijk na
tuurlijk, waar hij al sinds 1952
woont. Nog steeds, ondanks zijn
hoge leeftijd. Samen met zijn
vrouw Adriane, die 95 is. 73 jaar
zijn ze nu getrouwd. Vader en
moeder Brasser zijn dan wel op
leeftijd, maar nog steeds gezond
genoeg om zelfstandig te wonen,
met hulp van een inwonende
dochter en thuiszorg.
Terwijl Ko senior de felicitaties in
ontvangst neemt, vertelt Ko junior
dat de jarige tot acht jaar geleden
nog boerde. „Hij wilde het ge
woon niet loslaten. Daarom is hij
ook zo oud geworden. Regelmatig
warm en goed eten en drinken en
blijven werken. Beweging."
Een doorzetter is zijn vader zeker.
„Ik had eens een klusje dat niet
lukte. Ach, zei hij toen, hij had
eens een mier ziten bekijken die
64 keer probeerde tegen hetzelfde
stokje op te klimmen en 64 keer
naar beneden viel. Pas de 65e keer
'Tot zijn 92e boerde vader
nog. Hij wilde het werk
gewoon niet loslaten'
lukte het. Die instelling heeft hij
zelf ook. Tobben doet hij niet. Hij
gaat door tot het lukt."
Ko Brasser werd geboren op een
boerderij bij Oostwatering tussen
Veere en Vrouwenpolder. Toen die
door de geallieerden in 1944 werd
platgegooid voor de inundatie van
Walcheren, had hij niks meer. „Na
omzwervingen kwam hij bij de
ruilverkaveling in 1952 terecht op
Hof Poppekinderenburg", vertelt
zijn zoon. Brasser is zijn bedrijf be
gonnen met een dorsmachientje
waarmee hij langs de boeren ging.
Later had hij twee dorskassen en
deed veel loonwerk. „Hij heeft in
de jaren zestig nog les gegeven in
Wageningen en Schoondijke, maai-
dorscursussen. Hij had als een van
de eersten zulke machines, veel er
varing én een vlotte babbel."
TERNEUZEN - Zeehonden voelen
zich steeds meer thuis in de Wes-
terschelde. De laatste jaren wor
den zelfs weer wat jongen geboren
in het estuarium. De verbeterde
waterkwaliteit in de Schelde is de
belangrijkste oorzaak.
Naar schatting leven nu tachtig
zeehonden in het stroomgebied
van de Schelde. Naast het blijven
werken aan een betere waterkwali
teit, ziet zeehondenkenner Jaap
van der Hiele ook mogelijkheden
in strategische baggerstort. De
Westerschelde moet verder wor
den uitgediept om grotere, dieper
liggende schepen toegang te geven
tot de haven van Antwerpen.
Door met die bagger zandplaten
in de Schelde te vergroten en te
verhogen, ontstaat een grotere bio
toop voor de zeehond. Met het te
rugstorten bezuinigt de overheid
ook op het opspuiten van platen
en het storten van bagger.
