Binnenland
Generaal: 'Ik ben m'n manneke kwijt'
Proflail
Jonge werkers
vinden het
leven zwaar
Commandant Van Uhm
kijkt terug op sneuvelen
van zoon in Uruzgan.
www.prorail.nl
6 Woensdag 23 april 2008 PZC
door Marloes de Koning
DEN HAAG - Generaal Peter van
Uhm keek donderdagavond met
zijn vrouw terug op een mooie
dag. Hij was benoemd tot de nieu
we Commandant der Strijdkrach
ten (CDS). Vrijdagochtend vroeg
begon zijn eerste werkdag. Naast
zijn bureau stond zijn plaatsver
vanger te wachten. Geen goed te
ken. Het gezicht van Freek Meul-
man verraadde slecht nieuws. „Is
het Van Dort?"
Nederlands hoogste militair Peter
van Uhm dacht eerst aan de colle
ga die in het militair ziekenhuis in
Utrecht voor zijn leven vecht. Hij
leeft mee met gewonde makkers.
Op Meulmans aanraden gaat hij
zitten. Voor het eerst achter zijn
nieuwe bureau.
„Het was dus mijn zoon", blikt
Van Uhm terug tijdens een bijeen
komst met journalisten. Op het
zinnetje volgt een stilte. Een slok
water. Peter van Uhm is zijn 'man
neke' kwijt. Een kind dat voor de
duivel niet bang was, maar wel on
der zijn trui vloog toen sinterklaas
voor het eerst binnenkwam. Die
toen hij acht was op de vraag wat
hij later wilde worden al ant
woordde: hetzelfde als papa.
Hij vond het zijn plicht als vader
om Dennis tijdens zijn pubertijd
af en toe aan het twijfelen te
brengen. Het uniform moest wel
zijn eigen roeping zijn, geen imita
tie van zijn vader en oom.
Maar de liefde voor de krijgsmacht
zat bij Dennis in hart en ziel. Va
der en zoon dreven de vrouwen in
het huis af en toe tot wanhoop
met hun enthousiaste keukentafel
gesprekken over werk. Dennis was
niet bang voor het gevecht. Hij ge
loofde in zichzelf.
Zijn grootste angst was dat hij zijn
peloton, zijn mensen, teleur zou
stellen, spreekt de vader trots. Hij
hoopt dat hij de woorden op de
crematie weer uit zijn mond
krijgt. Ze bezorgen hem nu kip
penvel. De dag voor vertrek naar
Afghanistan schreef zijn zoon hem
een brief Dennis noemt zijn pelo
ton daarin zijn familie, die hij na
twee weken verlof al mist.
Vier dagen na het slechte nieuws
neemt Peter van Uhm dus de tijd
om met journalisten te praten. De
fase van 'niet willen geloven', van
'ik laat de boel de boel', is voorbij.
Rustig schudt hij handen. Hij legt
Dennis' grote angst was dat
hij zijn peloton teleur zou
stellen, spreekt vader trots.
een extra hand op de schouder
van mensen die hij beter kent.
Zijn gedachten heeft de generaal
geordend op een kartonnetje. De
eerste naam die hij noemt, is die
van Mark Schouwink, de soldaat
der eerste klasse die tegelijk met
zijn zoon het leven verloor.
Sommige opmerkingen wil hij ge
maakt hebben. Dat de onvoorstel
bare hoeveelheid steun uit de
maatschappij erg veel voor hem
en zijn familie betekent. Dat hij
media dankbaar is dat ze vooraf
niet gemeld hebben dat zijn zoon
in Uruzgan was, om het tegenstan
ders niet gemakkelijker te maken.
Dat hij het zeer op prijs stelt als
journalisten ook de komende da
gen afstand houden. Want dat die
dagen zwaar zullen zijn, staat vast.
Maar zijn familie moet door.
De Afghaanse bevolking verwijt
hij niets. Die mensen willen ook
een vreedzaam leven. Dat heeft hij
ook tegen president Karzai gezegd
toen die belde om hem te condole
ren. Hij gaat in volle overtuiging
door als legerleider. En met opbou
wen. Zo zou Dennis trots zijn ge
weest. Die geloofde in de missie
en kent zijn vader niet als iemand
die bij de pakken neer gaat zitten.
Hij laat zich niet ringeloren door
kwaadwillenden. Die scholen ko
men er in Afghanistan, maar ook
een menswaardiger leven. Onder
zijn leiding. „We tonen doorzet
tingsvermogen en ja, indien nodig
treden we robuust op."
Daar neemt 'de CDS' het even van
'de vader' over. Die dubbelrol.
Toen Van Uhm het commando
overnam, was dat in het volle be
wustzijn van de verantwoordelijk
heid. Hij zegt dapper dat hij het
'vader-zijn' altijd kan scheiden van
het 'legerbaas-zijn'. Hij gelóóft ook
dat hij dat kan. Hij zou Dennis te
leurstellen als hij het niet deed.
AMSTERDAM - Jonge werkenden
(25-39 jaar) in Europa hebben het
niet makkelijk, vinden zij zelf. Zij
hebben een groot gebrek aan tijd
en voelen zich regelmatig machte
loos. Zes op de tien denkt dat zij
het moeilijker hebben dan hun
ouders destijds. Een derde vindt
zelfs dat het dagelijks leven 'veel
moeilijker' is geworden vergeleken
met de generatie van hun ouders.
Dit blijkt uit onderzoek onder
ruim 3500 werknemers tussen 25
en 39 jaar in zeven Europese lan
den. De Nederlanders komen daar
uit naar voren als de positiefste.
In de leeftijd van 25 tot 39 veran
dert er veel. Mensen gaan werken,
worden financieel onafhankelijk,
kopen hun eerste huis en begin
nen een gezin. Een deel moet voor
zijn ouders zorgen. Het kost hen
moeite dat allemaal het hoofd te
bieden. Hun inzet is goed en zij
hebben geen gebrek aan ideeën,
maar wel aan tijd.
Ruim een derde klaagt over een ge
brek aan kansen en 30 procent
over een gebrek aan energie.
De helft vindt het moeilijk tijd vrij
te maken om iets leuks te doen.
Zes op de tien vindt het lastig re
gelmatig iets aan sport te doen.
Ruim vier op de tien gunt zich
geen tijd voor een goed eetpa
troon. Bijna een op de drie klaagt
erover dat zij weinig of geen hulp
van familie krijgen als zij tegen
problemen aanlopen.
ZEELAND
BEDANKT!
-;>y- V-
Nederland heeft één van de drukst bereden spoorwegnetten
ter wereld. Om het spoor in goede staat te houden, is intensief onder
houd nodig. ProRail werkte 31 dagen lang in Zeeland op meerdere
locaties aan het vernieuwen en stiller maken van het spoor.
In 31 dagen is 50 kilometer spoor vernieuwd, een enorme klus.
Een klus waardoor Zeeland nu beschikt over het stilste spoor van Neder
land. Voor dat stillere spoor waren de afgelopen maand geluidsoverlast
en een langere reistijd onontkoombaar. Wij bedanken omwonenden
van het spoor en reizigers voor hun begrip en geduld.
Daarnaast bedankt ProRail alle partijen voor de nauwe samen
werking: NS, de goederenvervoerders, BAM Rail, Zeeland Seaports,
de omliggende gemeenten, provincie Zeeland, Rijkswaterstaat Zeeland
en Waterschap de Zeeuwse Eilanden. Jullie hebben het mogelijk gemaakt
dat wij ons werk konden doen!
Commandant der Strijdkrachten Peter van Uhm (I) praat voor het eerst na
de dood van zijn zoon met de media. foto Gerben van Es/GPD
