7 spectrum
duurzaam
Wat is
RUDEN RIEMENS FOTOGRAFIE
gevlogen
PZC
Zaterdag 19 april 2008
Maar eens even in de Dikke van Dale ge
keken, wat er achter het woord 'duur
zaam' staat. Soms vind je in de Dikke
van Dale de leukste betekenissen van
versleten begrippen, maar deze keer is hij sober:
duurzaam geschikt, bestemd om te duren, wei
nig vergankelijk. Maar ook een duurzame herinne
ring of een duurzame vrede, die op hechte grond
slagen rust. Ook duurzame energie, zo min moge
lijk grondstoffen gebruikend, gebruik maken van
herwinbare bronnen.
Diep geïnspireerd door deze eenvoudige maar
doeltreffende omschrijvingen van het woord duur
zaam, voelde ik plotseling enorme drang mijn be
zittingen te onderzoeken op duurzaamheid en
weggooibaarheid. Een van mijn eigenaardigheden
is, dat het mij buitengewoon moeilijk valt wat dan
ook weg te gooien. En wanneer dat nu alleen de
duurzame spullen zou betreffen, zou dat een
prachtige eigenschap zijn. Maar ik selecteer hele
maal niet op duurzaamheid. 'Bewaren', dat is het
motto en het uitgangspunt. Dat leidt tot allerlei in
farcten in mijn huis en kantoor.
Nu heb ik besloten dat ik mijn bezittingen ga uit
splitsen op duurzaamheid en overbodigheid. Van
nacht ben ik begonnen. Ik ging voor de verande
ring eens lekker vroeg naar bed, zodat ik om
kwart over twee zo fris als een hoentje wakker
werd en besloot dat het uitsplitsmoment was aan
gebroken.
Eerst de koelkast dan maar. Ik ben dol op kersen
jam, dat wil zeggen: op de kersen daarin. Met een
klein theelepeltje vis ik schaamteloos deze sappige
zoete rondjes eruit... de jam zelf laat ik met mst.
Maar daar ik nooit iets weggooi wat nog niet be
dorven is, staan er nu zeven poten kersenjam zon
der kersen in de ijskast. Hoe duurzaam zijn deze
halfleeggegeten potten jam?
De oplossing heb ik nog niet gevonden, dus ik zet
ze nog maar even terug. Ik schuif wat je noemt de
beslissing voor mij uit. Ik bespaar u de bespreking
van de rest van de duurzame artikelen in halflege
potten, want ik moet nu eerst eens nadenken hoe
ik dit probleem ga oplossen voordat ik er beleid
op inzet!
Door naar de klerenkast. Ach...wat heb ik een leu
ke kleren. Degelijk en wuft, in vrolijke afwisseling
hangt en ligt het daar, en allemaal even duurzaam.
Wanneer je niets om mode geeft, of om rokleng-
tes of andere details, dan zou je kunnen spreken
van overvloed. Door de jaren heen allemaal heel
duurzaam aangeschaft.
Vooral de jasjes met de enorm brede schouders
vormen een substantieel deel van de collectie. Het
beste is rustig af te wachten tot de mode die saaie
natuurlijke schouderlijn voor gezien houdt en be
sluit dat de power-schouders terug moeten in het
modebeeld. Het kan een poos durenmaar dan...
dan ben ik de eerste! Alles stofvrij bewaard in plas
tic hoezen.
Vroeger schoof ik veel kleren door naar mijn
schoondochters en dochter. Maar het is raar, ze
willen mijn spullen niet meer. „Mam, dat kan ik
niet meer dragen. Dat is totaal uit de tijd!", roepen
ze wreed wanneer ik besluit afstand te doen van
iets duurzaams. Zwakjes roep ik nog: „meid, kijk
eens wat een mooie stof! Wat een kwaliteit!"
Ze zien het niet. Ze willen geen mooie ouwe kle
ren van hun ouwe moeder. Ze willen iets nieuws.
Iets flodderigs. Iets wat je na een halfjaar bij de
vodden kunt gooien Om dan weer iets nieuws te
kopen. En bij voorkeur niet iets duurzaams!
