Zo'n huis wordt
vanzelf je hobby
3>$0Ji£ N&TUihiE
!C APRIL 2008
Een kerkzaal als huiskamer, uilen in de toren en een weids
uitzicht. Alberthe Papma en Paul Spierings wonen sinds
twee jaar in een kerk op een terp in de Ooijpolder bij
Nijmegen. „Hoe goed je ook restaureert, er valt altijd wat
te klussen."
door Anne Nijtmans
et is een bijzonder
bouwwerk: een mid
deleeuwse toren, wat
ooit het schip was, is
in de negentiende
eeuw een dubbel woonhuis gewor
den en daaraan is in die periode op
de fundamenten weer een kleine
zaalkerk gebouwd. Sinds de jaren
zestig is ook die kerk bewoond. Het
is het eerste godshuis in Nederland
dat als woonhuis werd gebruikt
Aanvankelijk huurden de bewoners
nog van de kerk.In 1986 namen ze
het pand over en vormden ze een
vereniging van eigenaren.
Een van die bewoners was Tine Pap-
ma, de tante van Alberthe. „Als kind
kwam ik hier al logeren en dan
mocht ik in de torenkamer slapen.
Die logeerpartijen hebben een diepe
indruk op mij gemaakt. Omdat dit
zo'n bijzonder gebouw is en de om
geving is natuurlijk fantastisch." De
laatste jaren van haar leven woonde
tante in het kleinere appartement
waar het zaalkerkje onderdeel van
uitmaakt. Ze overleed vier jaar gele
den en toen kregen Alberthe en
Paul de mogelijkheid het te kopen.
„We woonden met onze drie kinde
ren in een nieuwbouwhuis in Oegst-
geest", vertelt Paul. „Niks mis mee,
hoor. Maar dit was natuurlijk een
unieke kans." Het heeft ze wat moei
te gekost want eerst moest er ver
bouwd worden. Daar hebben ze
twee jaar over gedaan. Bovendien
moeten ze forenzen naar hun werk
in de Randstad. „Gelukkig kan ik
veel thuis werken", zegt Paul. „En
op den duur vinden we wel werk in
dit deel van het land."
De zaalkerk is woonkamer gewor
den. Ze hebben er een moderne vi
de in laten zetten van
glas en staal. De zol-
jL der is opgeknapt
tot slaapkamer.
Hun drie kinde-
jjr ren moeten nu
nog de voorma
lige consistorie
delen. „Die gaan
we in tweeën
splitsen", zegt Al
berthe, „dat is ons laatste project.
De jongens zijn een tweeling, die
kunnen een kamer delen en onze
dochter krijgt haar eigen kamertje."
Het appartement in de kerk is meer
dan een woonhuis voor de familie
Spiering-Papma. Ze hebben een
website waarop alles over het pand
en de omgeving staat. Paul heeft
zich aangesloten bij een kerkuilen
werkgroep. Er zitten verschillende
uilensoorten in de toren en het wel
en wee van deze gevleugelde mede
bewoners wordt nauwkeurig ge-
volgd.„Als je in zo'n pand zit, wordt
het vanzelf een hobby", zegt Paul.
Hij heeft een uitgebreid archief over
het gebouw en zijn omgeving. Het
begin van deze verzameling is aange
legd door tante Papma. „Maar ik
vind nog steeds nieuwe elementen",
zegt Paul. „Laatst heb ik luchtfoto's
opgeduikeld van Operation Market
Garden waarop de kerk mooi te
zien is."
Het pand levert af en toe nog een
verrassing op. „Zo kwamen we op
zolder een pistool uit de tweede we
reldoorlog tegen", vertelt Alberthe.
„Dat hebben we maar naar de poli
tie gebracht. Ook in de grond zit
van alles. Je hoeft hier de spa maar
om te keren en je vindt wat: we heb
ben een muntje gevonden uit de
tijd van Karei de Vijfde, kogels uit
de Tweede Wereldoorlog maar ook
uit de Franse tijd. Ook komen we
nog wel eens een stukje skelet te
gen. Geen schedels maar wel botjes.
Verder potten, scherven en een
oude driehoekige naald. We bewa
ren het allemaal en op den duur
gaan we wel een keer uitzoeken
het precies is."
Alberthe Papma en Paul Spierings
zijn blij dat ze de overstap hebben
gemaakt. Paul: „Het is voor ons in
middels vertrouwd geworden om
hier te wonen maar als mensen hier
voor het eerst komen en rondkijken
besefik weer hoe uniek dit huis is."
Meer over de historie en de
pulatie in de Ooijse kerk is te vin
den op de website: www.papma.nl
