Auto
1
Voyager met uniek stoelsysteem
Groentenwagen heeft tweede leven als camper
P2C Vrijdag 18 april 2008 1 5
De Chrysler Grand Voyager met 'kelderruimte' in de vloer als extra bagageruimte of om de stoelen in op te bergen.
Bijna 25 jaar geleden deed
een geheel nieuwe autotype
zijn intrede, de ruimtewagen
of MPV. Pioniers waren in
Europa de Renault Espace en
in de VS de Chrysler
Voyager, inmiddels
uitgegroeid tot Grand
Voyager.
door Robbert Keegel
Het was een briljant idee,
op basis van een wat for
sere personenauto een
soort busje te bouwen
met een slimme, flexibele meubile
ring. Een auto dus die voor vele
doeleinden inzetbaar was, vandaar
de Engelse aanduiding Multi Pur
pose Vehicle.
De vondst werd ongeveer gelijktij
dig in twee werelddelen gedaan,
zoals wel meer belangrijke uitvin
dingen op twee verschillende plek
ken tot stand komen - de boek
drukkunst bijvoorbeeld.
Tussen de pioniers Renault Espace
en Chrysler Voyager zat één
enorm en essentieel verschil: de
Fransman werd - aanvankelijk bij
constructeur Matra, beter bekend
van z'n raketten - gebouwd op ba
sis van een personenauto, in dit ge
val de R25, terwijl z'n Amerikaan
se bondgenoot zijn roots in de be
stelautosector had. Dat verschil is
er nog steeds, al staat de Espace in
middels op de architectuur van La-
guna en Vel Satis.
Het heeft tot gevolg dat de Espace
als altijd een lekker rijdende auto
is, terwijl het weggedrag het groot
ste minpunt van de Voyager is.
Hij is log, stuurt vaag en veert niet
prettig, waarbij zijn Amerikaanse
afkomst ook geen pluspunt is.
Hoewel ik nooit zelf een Ameri
kaanse Voyager heb bestuurd,
schijnt de Europese versie daar
mee vergeleken nog heilig te zijn.
Toch zou je denken dat Chrysler,
met z'n ruime Europese ervaring,
hier toch iets beters zou kunnen
bouwen.
Aan het comfort doet dat trou
wens nauwelijks afbreuk, alleen de
chauffeur heeft er last van. Dat
brengt ons meteen bij het sterkste
punt van de Voyager, die overigens
hier alleen nog wordt geleverd als
Grand Voyager, met een wielbasis
van 3,08 m. De rol van de 'kleine'
Voyager wordt voor Europa overge
nomen door de Dodge Journey,
wiens assen 2,89 m uit elkaar
staan. Overigens hebben sommige
dealers nog wel oude Voyagers,
Grand of niet, die voor een aanlok
kelijk prijsje de uwe zouden kun
nen worden.
Dat sterke punt is het meubilair.
Niet alleen zijn het voortreffelijke
stoelen, die in drie rijen plaats bie
den aan zeven personen, ze heb
ben een meer dan voortreffelijk op
bergsysteem. Stow 'n Go heet het
en het houdt in dat die stoelen én
de achterbank met een paar simpe
le handgrepen in daarvoor bestem
de keldertjes in de wagenvloer
weggeborgen kunnen worden.
Dat gaat makkelijk en razendsnel
en levert een volstrekt vlakke laad
vloer op. Het laadruim groeit dan
van 470 naar een klasserecord van
4070 liter. Wie iets dieper in de
beurs tast, kan de metamorfose
voor de achterbank ook nog eens
elektrisch laten doen. Voortreffe
lijk. De keldertjes zijn ook prachti
ge extra opbergvakken wanneer
de stoelen in de zitstand staan.
Nog een aardigheidje is dat de ach
terbank ook geheel omklapbaar is,
waardoor je er, voor een picknick
of zo, op kunt zitten met je benen
over de achterbumper naar buiten
bungelend. Echt Amerikaans, zo
iets.
Minder uniek maar daarom niet
minder prettig, is de elektrische be
diening van beide zijschuifdeuren
én de omhoog scharnierende ach
terklep. Vooral die schuifdeuren
zijn fijn wanneer je krap gepar
keerd staat. Zowel de schuifdeuren
als het achterluik hebben een be
foto GPD
veiliging tegen doordrukken als ie
mand of iets klemgezet dreigt te
worden en ze gaan niét open als je
nog rijdt. Die aangename leef- of
bagageruimte kan zo luxueus wor
den ingericht als je maar kunt dro
men. Natuurlijk is er een perfecte
meerzone-airco en de bestuurder
kan, ook alweer elektrisch, de ach
terste zijruitjes voor extra ventila
tie uitzetten. Kortom: qua comfort
zijn we heel blij dat de Grand
Voyagir zo Amerikaans is. Op één
ding na: de motor, maar die is juist
helemaal niét Amerikaans.
De Grand Voyager is leverbaar met
een vette 3,8-liter V6 met 193 pk -
en daarmee de dorst van een Noor
se zeeman, maar wij reden met de
2,8 CRD, een 149 pk sterke turbo
diesel die standaard aan een zes-
traps automaat zit. De particulier
die zo'n gigant van een MPV wil,
koopt de benzineversie: topcomfort
voor 45.995 euro. De diesel komt
op 49.300 euro, want die zit in het
fijnstof-verdomhoekje.
door Joeri Wisse
Een Bedford aanschaffen? Be
gin er niet aan als je zonder
zorgen wil rondreizen.
„Met een Bedford ben je de hele
vakantie aan het sleutelen",
merkt Bram Wielemaker uit Kou-
dekerke droogjes op. Hij weet
waar hij het over heeft. „In de ja
ren zeventig heb ik vier jaar als
monteur gewerkt bij garage Cen
trum in Vlissingen. Dat was een
Bedford en Vauxhall-dealer. Al in
in die tijd moest je geluk hebben
dat je een goeie in handen had,
want de meeste Bedfords hadden
altijd problemen." Op het mo
ment dat Bram en zijn vrouw Els
de Grave jaren later op zoek wa
ren naar een leuke tweedehands
camper, riep Bram dus al meteen
dat het .n elk geval géén Bedford
zou worden, weet Els zich nog
maar al te goed herinneren. Maar
ach, hij had zo'n leuk Ameri
kaans uiterlijk en dus kochten ze
tóch een Bedford. Niet geheel te
gen de verwachting in, vertoonde
hij tal van gebreken. Echter, het
grootste ongemak zat 'm niet in
de techniekmaar in het leefge-
deelte. Els: „De deur zat aan de
achterkant, als die open stond,
waaide het fornuis uit." De oplos
sing om zélf een camper te bou
wen lag wat Bram betreft voor de
hand. Hij wist ook al meteen wel
ke auto daarvoor als basis zou
moeten dienen: de verkoopwa
gen van groenteboer Johan de Vis
ser uit West-Souburg. Toen de
doosjes aardbeien en de kratten
bloemkolen nog op het indertijd
rood-blauwe vehikel stonden,
had Bram zijn oog al laten vallen
op de Bedford. „De Visser heeft
'm laten verlengen tot zeven me
ter. Daar kan je een flinke op
bouw op kwijt." In de jaren ne
gentig kocht bij de wagen. Het
casco liet hij maken, maar verder
bouwde hij de camper in vijf
maanden naar eigen smaak af.
Het resultaat stemt na jaren van
reizen door heel Europa nog
steeds tot tevredenheid, ook al
vertoont ook deze Bedford gere
geld technische mankementen.
Daar is Bram echter op voorbe
reid. Op grote reizen gaat een he
le rits aan reserve-onderdelen
mee. „Ik kan bijna alles zelf repa
reren. Zo knapte in Duitsland de
distributieriem. Na een uurtje
kon ik weer rijden." Voor hem
dus geen moderne camper, waar
je een computer voor nodig hebt
om problemen te verhelpen. „De
ANWB mag gewoon doorrijden
als ik langs de weg sta."
Bram en Els hebben hun camper zelfgebouwd.
foto Ruben Oreel
