^vbalans
Leer van je lichaam
RUBRIEK
Gepensioneerd kinderarts Piet de Haas en zijn vrouw Olga hebben
hun hart verpand aan Tanzania. Daar leveren zij een bijdrage te
leveren aan een humanitair project.
Woensdag 16 april 2008
Als topjudoka en student geneeskunde denken
mensen dat ik veel over gezondheid weet. Ik
moet u teleurstellen. Al die wetenschappelijk
onderbouwde medische feiten in de media ver
warren mij behoorlijk. Studenten en weten
schappers die dezelfde stof onderzoeken en
dan toch met uitkomsten komen die soms lijn
recht tegenover elkaar staan! Moet je dan mee
gaan in de hype om een bepaald product juist
wel of juist niet te gebruiken? Ik denk dat veel
mensen dat zo doen. Die volgen letterlijk wat
de media adviseren en luisteren maar al te
graag naar gezondheidsexperts. Allemaal in de
hoop zo gezond mogelijk te leven.
Het is ook best makkelijk dat alles wordt voor
gekauwd. Zelfs afvallen gaat heel makkelijk als
iemand je precies voorschrijft wat je iedere dag
mag eten. Maar wat gebeurt er als je er weer al
leen voor staat? Heb je dan een idee waarom je
zoveel kilo bent afgevallen? Heb je nagedacht
over wat de inhoud van het dieet is? Waar ik
naar toe wil is, dat ik het idee heb dat mensen
zich zelden bewust zijn van processen die in
hun lichaam plaatsvinden. Waarom gaan we
naar het toilet? Omdat we voelen dat we naar
het toilet móeten. Maar waarom gaan we niet
altijd slapen als we moe zijn? Omdat daar geen
tijd voor is?
Oké, we leven nu eenmaal in een maatschappij
waarin er van ons veel wordt verwacht. Stress
ligt voortdurend op de loer, maar een moment
om naar ons lichaam te luisteren nemen we
niet. Ik zeg met nadruk némen we niet, want
we hébben dat moment wel. Alleen zijn we ons
daar niet van bewust. Nee, we nemen wel een
extra vitamine C of multi-vitaminesupplement.
Maar helaas pakje met het wegnemen van de
symptomen niet de oorzaak van moeheid of
stress aan. Dus raakt ons lichaam steeds meer
uitgewoond. En dat punt, beste mensen, is iets
wat een topsporter veel eerder bereikt dan een
niet-topsporter.
Topsporters leven namelijk op het randje van
de afgrond. Om te winnen moet een topspor
ter het uiterste uit zichzelf halen. Maar hoe her
ken je de grens om een topprestatie te kunnen
neerzetten en wanneer ga je er overheen waar
door je overtraind/geblesseerd moet afhaken?
Ervaring, zeg ik. Je weet pas waar je grens ligt
als je er een keer overheen bent gegaan.
Een echte topsporter weet wat het lichaam no
dig heeft om tot een topprestatie te komen. En
dus ook wanneer het gas terug moet nemen. Ik
kan erover meepraten, want door net één oe
fenpartijtje te veel miste ik de Olympische Spe
len van 2004. Tegenwoordig verval ik zelden in
dezelfde fout. Mijn coach houdt een oogje in
het zeil en samen beschermen we mijn lichaam.
Dat is nodig want ik heb nu al zo veel lichamelij
ke schade opgelopen dat ik na mijn sportcar-
rière nooit meer geheel pijnloos kan leven. Dat
is meteen de boodschap is van dit verhaal.
Want zeg nou eerlijk, wie heeft nog nooit een
verkoudheid of griep voelen aankomen? Heeft
u toen alleen de symptomen aangepakt? Of
bent u achter de oorzaak aan gegaan?
Elisabeth Willeboordse woont in Rotterdam en is
geboren (14-09-1978) in Middelburg. Naast student
Geneeskunde aan de Erasmus Universiteit is zij succes-
vol judoka. Ze neemt deel aan de Olympische Spelen
in Peking, is Europees kampioen 2005 en haalde
brons op de Wereldkampioenschappen 2007.
Piet en Olga de Haas op de bres voor Tanzaniaanse weeskinderen.
Ze brachten al eerder met genoegen een aantal jaren
door in Tanzania. Toen kinderarts Piet de Haas en zijn
vrouw Olga de kans kregen voor de tweede maal een
bijdrage te leveren aan een humanitair project in dit
Afrikaanse land, hoefden ze daarover dan ook niet
lang na te denken. Mede dankzij hun belangeloze in
zet hebben al ruim veertig weeskinderen een thuis ge
vonden in het Cornel Ngaleku Children Centre.
De kritiek op het filmpje van de SP, waarin een oude
dame voor het oog van heel Nederland uit de kleren
ging, uit protest tegen de alsmaar afkalvende zorg
voor ouderen, heeft Piet de Haas toch wel lichtelijk
geïrriteerd. „Iemand stoorde zich eraan, omdat dat
Nederland verdorie werd weggezet als een ontwikke
lingsland. Ik kan u zeggen dat de ouderenzorg in Afri
kaanse landen die wij als ontwikkelingsland bestempe
len heel wat beter marcheert dan in Nederland. De
hechte familiecultuur in bijvoorbeeld Tanzania vormt
een solide sociaal vangnet. Ouderen weten zich daar
geborgen tot hun dood. De werkelijkheid in Neder
land is wat dat betreft een stuk grimmiger."
Piet en Olga hebben het hart op de goede plaats. Hij
werkte van 1980 tot 2003 als kinderarts in het Goese
Oosterschelde Ziekenhuis, zij was maatschappelijk
werker in het speciaal onderwijs. De zorg voor ande
ren stond bij beiden altijd hoog op het prioriteitenlijst
je.
Direct na Piets pensionering oriënteerden ze zich op
projecten in Tanzania waar men hun hulp zou kunnen
gebruiken. Michael Shirima kwam op hun weg, wiens
droom het was een weeshuis te bouwen op een stuk
Foto Paula Koster
grond dat hij geërfd had van zijn vader, Cornel Ngale
ku Shayo. Hij vroeg Piet en Olga de bouw van het kin
dercentrum te coördineren en het samen met hem op
te starten. In 2003 ging de eerste spade de grond in.
Het echtpaar De Haas had de supervisie ter plaatse.
„Een dergelijk omvangrijk project - inclusief speeltuin,
werkplaats, bron, school, medische post, veestallen
en moestuin - vergt de nodige energie van alle betrok
kenen", vertelt Piet. „Prefab bouwelementen zijn
daar onbekend; alles wordt ter plekke gemaakt door
handwerklieden."
September 2006 arriveerden de eerste kinderen en in
middels wonen er ruim veertig in het Cornel Ngaleku
Children Centre. Velen hebben hun ouders aan aids
verloren en ongeveer tien procent van de kinderen
draagt ook zelf het virus bij zich.
Olga: „Aanvankelijk verbleven we het leeuwendeel
van het jaar in Tanzania, maar tegenwoordig beper
ken we ons tot twee maal per jaar drie maanden. Het
is de bedoeling dat het centrum ook een rol gaat spe
len bij de ontwikkeling van de omliggende regio. Bij
voorbeeld door schoon drinkwater te verschaffen,
maar ook medische basiszorg en voorlichting over ge
zondheid. De school wordt al bezocht door kinderen
uit het omringende gebied."
Meer info: www.ngalekucentre.com.
Het weeshuis ontving tot op heden steun van onder
meer Wilde Ganzen en de NCDO.
Ook uw steun is zeer welkom, op rekeningnummer
34.60.62.284, Rabobank Goes.
Paula Koster
