Waar is hier de dokter?
balans
EERSTE HULP OP DE KADE
Naast het werk
Vrachtwagens rijden af en aan, op de kade staat men op scherp: er moeten rap schepen worden
gelost. Ook binnen is er volop bedrijvigheid. Chauffeurs willen hun papierhandel afgewerkt hebben,
telefoons rinkelen continu. Tijd is geld, zeker in de haven.
Snelheid brengt risico met zich mee en een ongelukje is zo gebeurd.
Woensdag 16 april 2008
Ben Wolters is coördinator Operational Team. Toon van der
Linden is beheerder Gebouw. Naast hun werkzaamheden zijn
ze bedrijfshulpverleners (BHV'ers). Ze werken beiden bij het
op- en overslagbedrijf Kloosterboer Vlissingen. Daar werken
200 man in vaste dienst en 70 tot 100 man als externe kracht.
Een onbekende eerste hulp bieden is al spannend ge
noeg, laat staan een collega. Hoe draai je dan de
knop om en ga je vakkundig te werk? BHV'ers Ben
Wolters en Toon van der Linden vertellen.
Toon: „Iemand onder een heftruck zien liggen is na
tuurlijk nooit prettig. Maar gaat het om een goede col
lega, zelfs om een vriend, wat ik heb meegemaakt,
dan is de klap zwaarder. Het raakt je. Ook privé. Je
moet daar goed mee om kunnen gaan, anders houd
je het niet vol."
Toon vertelt z'n verhaal met bezieling. Het is merk
baar dat hij plezier in het BHV-werk heeft. Ben luistert
met net zo veel plezier, knikt regelmatig ter herken
ning.
„We zijn samen begonnen, Toon en ik", zegt hij uitein
delijk. „We gaan al tien jaar lang jaarlijks op training
en weten wat we aan elkaar hebben. Vaak roept de
een de ander erbij. Om zijn expertise, om even te
checken of je goed zit. Als Toon mij belt, leg ik direct
mijn kantoorwerk neer, ik weet dat hij mij dan hard no
dig heeft."
Samen hebben ze al heel wat meegemaakt in hun
loopbaan als BHV'er. De meer ernstige ongelukken,
gelukkig nooit met dodelijke afloop, blijven langer
hangen. Maar het zijn juist de kleine ongevallen, die
extra zorg en begeleiding vragen. „Daar komen niet
altijd professionele hulpverleners bij. Juist dan is het
belangrijk om extra aandacht te besteden aan het
slachtoffer", weet Toon. „Een lelijke snee in een arm,
glassplinters in het oog, onwel worden door suiker
ziekte. Meestal breng ik met het slachtoffer even een
bezoekje aan de Spoedeisende Hulppost in het zie
kenhuis. Het zekere voor het onzekere. Ook dat is be
drijfshulpverlening. En vooral nadien even vragen:
hoe is het nu met je? Mensen kunnen dat zo waarde
ren. Ook al zijn ze stoer en ruw in de haven, het blij
ven mensen!"
Scheuren
Stoer en ruw kunnen ze er zeker zijn. Toon weet dat
uit ervaring. Soms gebeurt er een ongeval en gaan
mensen er omheen gewoon door met hun werk. „Ik
weet het nog goed: het was heel erg druk op de ka
de. Driehonderd pallets aardappelen moesten wor
den verscheept. Dat veroorzaakt sowieso al veel stof.
Ligt daar iemand met een open wond aan z'n been,
scheuren ze achter me af en aan met die pallets. Lek
ker, al dat stof in die wond. Bovendien, ze reden bij
mij zo'n beetje over m'n achillespezen! Toen heb ik
met de directie geregeld dat we bevoegdheid kregen
om werkzaamheden stil te mogen leggen. Bedrijfs
hulpverlening begint namelijk met je eigen veilig
heid."
En daarna? Na zo'n ongeval? Ben: „Gewoon weer aan
het werk hè. Het gaat allemaal door."
Even is het stil. De mannen kijken elkaar aan, zoeken
foto Robert van den Berge
bevestiging. Gaat het gewoon door? Is dat echt zo?
„Nou ja, na zo'n situatie ga ik altijd even roken", be
kent Ben. Alsof daarmee duidelijk is dat ook meteen
een nare affaire verwerkt wordt. Dan legt hij uit nader
uit: „Met een bakje koffie erbij, praten we wel na
hoor. Hebben we het goed gedaan, kon het beter,
dat soort dingen."
Toon beaamt dit: „En tijdens de boterham met bakje
koffie, vragen collega's vaak wat er gebeurd is. Zoiets
gaat als een lopend vuurtje. We praten het echt wel
van ons af."
Verantwoording
Inmiddels heeft Kloosterboer Vlissingen veel mensen
in dienst met een BHV-opleiding op zak. „Het is niet
zo heel moeilijk om collega's te vragen die opleiding
te volgen", vertelt Toon, „Onder datzelfde bakje kof
fie, zeg je bijvoorbeeld: 'Zou leuk zijn als jij je verant
woording als toezichthouder neemt en een BHV-trai-
ning gaat volgen'. Nou, dat werkt dus. We hebben nu
31 collega's, veelal toezichthouders met BHV in hun
pakket."
Beloningen hoeven ze niet, Ben en Toon. Ze krijgen
maandelijks een bedrag als tegemoetkoming. En
meestal komt er achteraf wel een 'dankjewel' van het
slachtoffer. Ook dat hoeft niet eens, vinden ze, al is
het wel fijn om te horen.
Toon: „Eén keer kwam een ambulancemedewerker
naar me toe na een ongeval. Hij vroeg: 'En hoe is het
nu met jou?' Kijk, dat kon ik nou waarderen."
Joyce Muilenburg
Bron: BHV Training Zeeland
Werkgevers zijn verantwoordelijk voor veilige en gezonde ar
beidsomstandigheden. Sinds 1994 is de werkgever verplicht
om bedrijfshulpverlening goed te organiseren. In de praktijk
betekent dit meestal dat meerdere personeelsleden een op
leiding volgen tot bedrijfshulpverlener.
Artikel 15 van de Arbo-wet omschrijft de taken als het volgt:
het verlenen van eerste hulp bij ongevallen; het beperken
en bestrijden van brand en het beperken van de gevolgen
van ongevallen; het in noodsituaties alarmeren en evacueren
van alle werknemers en andere personen in het bedrijf.
