Agenda
Jong creatief talent laat zich zien
Mijn kindbewustzijn heeft het
er wel voor over om een beetje
bedrukt de zaal uit te glippen
Zeeuwse voorronde
Kunstbende in De
Mythe in Goes.
Moet dat? Bedrukt naar huis? Niet na
Brak, misschien. Want Brak (van de
Zeeuwse Komedie, afgelopen vrijdag in
Vestzak99) lijkt een komedie. Er wordt
veel gelachen. Het verhaal geeft er ook al
le aanleiding toe. Twee zussen, die in haat
en liefde aan elkaar gebonden zijn, dat
geeft wel wat komisch vuurwerk, zeker
als ze zelf de humor steeds proberen te
zoeken. Echte levenslustige humor is dat
echter niet, hij is eerder bedoeld om te
kunnen overleven. De oudste en de jong
ste van een groot gezin, dat zijn ze, Tosca
en Wil. „De rest is dood" (het zijn hun ei
gen harde woorden). Dat lokt wel op
schepperij uit over 'de sterksten zijn',
maar van alle gestorvenen worden kasten
vol spullen bewaard. En het best be
16 Maandag 14 april 2008 PZC
BERGEN OP ZOOM
Cinem'actueel, 10.000 BC: 20.00 uur;
Zomerhitte: 20.00 uur; Rendition: 20.00
uur; The Return: 20.30 uur;
GOES
Merral, 10.000 BC: 20.15 uur; Rendition:
20.15 uur; The Kite Runner: 20.00 uur;
Zomerhitte: 20.15 uur;
HULST
Den Dullaert, Ben X: 20.00 uur;
MIDDELBURG
Schuttershof, Unfinished Sky: 20.00 uur;
TERNEUZEN
Merral, 10.000 BC: 20.00 uur; 27 Dres
ses: 20.15 uur; Earth: 20.00 uur; Zomer
hitte: 20.15 uur;
VLISSINGEN
CineCity, Vantage Point: 14.00, 16.30,
19.15, 21.45 uur; Zomerhitte: 16.30 en
19.30 uur; 10.000 BC: 19.30 en 22.00
uur; 27 Dresses: 16.15 en 22.00 uur; Al-
vin and the chipmunks: 14.00 uur; Hor-
ton(nl): 13.45 en 16.00 uur; No Country
for Old Men: 13.45 en 16.30 uur;
Samson en Gert: 14.00 uur; Step up 2:
16.30 en 19.15 uur; The bucket list:
13.45,16.30, 19.30 en 21.45 uur; The
eye: 22.00 uur; The kite runner: 13.45 en
19.30 uur; Untraceable: 22.00 uur;
Sneak: 22.00 uur;
AGENDA
EXPOSITIES
Poem Show
DE Poem Express, een internationaal
kunst- en poëzieproject waarbij kinderen
uit verschillende landen uitgenodigd wor
den om gedichtenposters te maken.
Middelburg, Zeeuwse Bibliotheek, ma
17.30-21.00, di t/m vr 10.00-21.00, za
10.00-16.000 uur (t/m 31/5);
meer agendanieuws op www.pzc.nl
door Luc Oggel
GOES - In Theater De Mythe in
Goes wemelde het gisteren van
het jonge creatieve talent. De
Zeeuwse voorronde van de Kuns-
bende werd er gehouden.
De wedstrijd voor jongeren in de
leeftijd van 13 tot en met 18 jaar
wint in Zeeland waar aan populari
teit. Voor deze editie, de achttien
de, waren er bijna honderd in
schrijvingen, tegenover 70 in 2007.
Het thema van de Kunstbende
2008 is 'Geheim'. In acht categorie
ën (Dans, Muziek, Taal, Theater,
Expo, Film Alles Mag en, voor het
eerst dit jaar, Fashion) werd giste
ren gestreden om de bronzen, zil-
'Het blijven jongeren,
veel wordt op het
allerlaatst nog veranderd'
veren en gouden 'Spotlights'. Het
geheel werd aan elkaar gepraat
door zanger Danny Vera en
presentatrice/actrice Escha Taniha-
tu.Organisator Dennis van Akke
ren toonde zich gistermiddag tevre
den over het verloop. „Het blijven
jongeren, veel wordt op het aller
laatste moment nog veranderd."
Het was de eerste keer dat De My
the dienst deed als locatie voor de
De groep One Family, derde in de cal
Zeeuwse voorronde van de Kunst
bende. Voor de categorie Muziek
was een buitenpodium opgesteld.
Een regenbuitje kon het volop aan
wezige publiek niet deren: de orga
nisatie had 150 paraplu's achter de
hand. De eerste prijswinnaars
gaan door naar de landelijke fina-
»orie Dans.
Ie, op zaterdag 5 juli in in Amster
dam.
Eerste prijzen
Alles mag: Lydia de Bruin en Joost
Jorritsma, 16 jaar, Hulst;
Dans: You can do it
Expo 1: Wietske van Willigen, 14
foto Dirk-Jan Gjeltema
jaar Goes;
Fashion 1: Butterfly
FilmGeheim Kistje
Muziek: Candy 8t M.G.R.
Taal: Jopke van der Borgt, 17 jaar,
's Heer Arendskerke
Theater: Nick Dijkstra, 17 jaar,
Oost Souburg
NADER BESCHOUWD
door Willem Nijssen
Liesbeth Peters en Reina de Groot als Wil en Tosca in Brak. foto Ruben Oreel
Nu ga ik al zo lang naar het thea
ter, en nog altijd heb ik kinderlij
ke trekjes. Ik kom bijvoorbeeld
wel eens achter het doek, na
tuurlijk. Wat daar te zien is aan lampen
en trekken (de 26e en laatste betekenis in
de Grote Van Dale luidt: 'touwen terzijde
van het toneel waarmee achterdoeken
enz. opgehesen of neergelaten worden'),
dat blijft me altijd mateloos imponeren.
En de onttakeling van een decor, zo net
na de voorstelling, dat blijft me dan weer
altijd teleurstellen. Een acteur na een
voorstelling, dat is nog altijd geen ge
woon mens. En ook over doodgaan op de
planken heb ik kinderlijke ideeën.
Niet dat er zo vaak in de allerlaatste mi
nuut gestorven wordt, maar toch, het
kómt voor. En dan dooft het licht (soms
gaat ook nog het gordijn dicht) en hópla,
daar springt de acteur als duvel uit een
doosje vederlicht overeind en komt
springlevend staan buigen. Ik kan er nog
altijd niet aan wennen dat de magie van
het ultieme moment zo gemakkelijk kan
worden verbroken. Ik heb het ondertus
sen vaak genoeg meegemaakt om niet
meer écht ontgoocheld te zijn - en de ma
gie verbreken moet toch ééns gebeuren -
maar ergens in een hoekje blijft toch iets
onvoldaans achter.
Wat had ik dan gedacht? Ik zie de prakti
sche bezwaren. Hoe moet je een publiek
naar huis sturen zonder applaus? En ap
plaudisseren voor een mooie dood is ook
weer niet de gewoonte. Een applaus voor
alle spelers die het stuk overleefd hebben,
terwijl de dode pathetisch blijft liggen??
Misschien.
Mijn kinderlijke verbeelding ziet er wel
wat in. Want het is niet niks, wat daar zo
juist gebeurd is. En mijn kindbewustzijn
heeft het er wel voor over om dan een
beetje bedrukt en stilletjes de zaal uit te
glippen.
waard, en héél ver weggestopt, is de heu
genis aan 'Broertje'.
Tussen de andere namen door (en tussen
allerlei prietpraat over verspiedertjes en-
zo) raken de twee zussen hem soms heel
even aan. Stapje voor stapje, als met te
genzin, laten ze de herinnering toe. Dat
het een tragische is, begin je te bevroeden
als de zussen in het 'stel-spel' belanden.
Het je voorstellen hoe dit of dat anders
had kunnen zijn. „Stél is net kanker, een
tumor", beweert Tosca, maar toch gaan
ze er mee door. „Ik had geen pluisje van
mijn trui moeten plukken", zegt Tosca.
Hoezo? Wat is er gebeurd dan? Het ver
moeden begint, maar nog altijd heb ik
geen idee waarom er een kleine levens
echte vijver (met drijvend huisvuil) op
het toneel aanwezig is. Ze zitten per slot
van rekening in een parkje.
Nooit wordt het met zoveel woorden ge
zegd, maar ik begrijp alles wanneer Tosca
zich herinnert: „Zijn haar liep uit als brui
ne suiker in een bord gloeiend hete pap."
Mijn god, zo'n mooi beeld voor zo iets
tragisch... Het is een kleine schok, en ook
voor Tosca is het te veel. Stilletjes en onge
merkt sterft ze, daar op dat bankje. Het
bleef al lang stil in de zaal, gelukkig.
Deze week
ga ik vrijdag in 't Beest zeker kijken naar
Mrs. Brown, 'een voorstelling over een he
dendaags mysterie'. Nog maar net in pre
mière, naar het waargebeurde verhaal van
de Engelse huisvrouw die honderden wer
ken doorkreeg van wereldberoemde, over
leden componisten. „Spel, muziek, dans
en film creëren een haast surrealistische
werkelijkheid." Met live viool en cello.
Dat lokt enorm, maar erover schrijven zal
wel niet mee vallen.
Reageren kan via: willem.nijssen@jubii.nl
