spectrum 8
Seksindustrie glijdt tei
PZC
Zaterdag 12 april 2008
Moeite, nee, ze hadden er geen moeite
mee. De exploitanten van de Hontenisser
seksboerderijen. De opheffing van het
bordeelverbod in 2000 betekende een
legalisering van hun nering. De meisjes
zouden een gewone baan krijgen en zij
werden gewone werkgevers met
verantwoordingsplicht jegens
arbodiensten en de belastingen. Even
leek het zo te gaan, maar inmiddels is
vrijwel de complete seksindustrie in het
Land van Hulst teruggetreden in de
schemering en hebben de meeste
lustboerderijen hun poorten gesloten.
door Sheila van Doorsselaer
en Conny van Cremberghe
foto's Peter Nicolai
Het is een druilerige dinsdag in Hulst. Veel
winkels in de Gentsestraat hebben hun
sluitingsdag, maar er is één shop die goe
de zaken doet; het Erotic Discount Cen
ter. Het is er weer Night of the Gang
Bang. Een seksfestijn waar gemiddeld drie a vierhonderd
bronstige bezoekers, bijna allemaal mannen, op afko
men. Van 's ochtends tien uur tot een uur of twee 's
nachts kunnen ze zichzelf vermaken met stripshows en
harde porno of al hun fantasieën uit laten komen door
zelf mee te doen. Groepsseks, SM, met één vrouw of
meer, anaal, oraal, privé in een kamertje of in de dark
room Het kan en mag allemaal.
Burgemeester Peter Molthoff van Hulst (1970-1984)
vond dat het sekstoerisme wel bij zijn stad paste. De
seksshops en -bioscoopjes van voormalige zaadhan
delaar Paul Metz en een handvol andere vrijbuiters
gaven de stad een modern, vrijgevochten imago dat
paste bij de tijd. Als de sexhandel maar binnen de
muren van de zaken bleef, niet schreeuwerig werd
aangeprezen en geen criminele elementen aantrok.
Zolang dat zo was gedoogde het gemeentebestuur de
aanwezigheid van de handel. Van prostitutie, van
lichtekooien in zijn stad met breedgeschouderde
pooiers in hun kielzog moest Molthoff echter niets
hebben, die werden buiten de poorten gejaagd. De
polders van Hontenisse in.
De buren waren daar niet blij mee, maar aangezien
de bestemmingsplannen buitengebied in Hontenisse
ruimte boden om boerderijen om te toveren in plu
chepaleizen, kreeg Hontenisse er een toeristische at
tractie bij; de seksboerderijen. Tien jaar lang werden
de inrichtingen door het lokaal bestuur en de omwo
nenden gedoogd. Pas toen eind jaren '80 het aantal
inrichtingen voor betaalde lust fors dreigde toe te ne
men greep het Hontenisser bestuur in. Er kwam
een verordening waarin het maximum aantal huizen
van plezier bepaald werd op vijf Nieuwe mochten
er niet meer bijkomen. Als een vergunninghouder
zijn nering staakte werd er een nieuwkomers geen
nieuwe vergunning meer verstrekt.
In de winkel, aan de voorzijde van het EDC, is het rond
drie uur 's middags betrekkelijk rustig. Een paar man
nen struinen langs de schappen met dvd's en magazines.
De echte actie is op de bovenverdieping en achterin het
pand aan de gang. Wie wil deelnemen, rekent aan de
kassa in de winkel 20 euro af. Om het percentage vrou
wen wat omhoog te brengen, hebben zij gratis entree.
Als het aantal 'amateurs' tegenvalt, zijn er altijd nog de
professionele gezelschapdames die zich tegen gepaste be
taling wellicht willen overgeven aan een PZC-tje (pijpen
zonder condoom).
Dat zogenaamde 'uitsterfbeleid' werd na de gemeen
telijke herindeling van 2003 overgenomen door het
bestuur van de nieuwe gemeente Hulst. Het duurde
even, maar het beleid was succesvol. Van de vijf in
richtingen zijn er nu nog maar twee over. Club Para-
diso in Vogelwaarde en Studio 6 aan de Meerdijk bij
Kuitaart, die overigens de deuren nog moet openen.
„Het zat er aan te komen", zegt burgemeester Jan
Frans Mulder van Hulst, „clubs zijn uit de tijd. Je ziet
dat niet alleen hier, maar ook in Brabant en Lim
burg, waar vooral in de grensstreken aan doorgaande
wegen veel van dit soort inrichtingen waren. Een
voor een verdwijnen ze. De redenen zijn meerledig.
De uitbaters zeggen niet meer aan vrouwtjes te kun
nen komen. De concurrentie is overigens ook toege
nomen. Tegenwoordig zijn er tal van escortbureau-
tjes die met mobiele telefoontjes werken en niet te
vergeten het internet."
Volgens Mulder speelt ook een liberaler klimaat in
Vlaanderen een grote rol. Pornografie is daar geen
verboden vrucht meer, net als in de tijd van Louis
Paal Boon, die zijn Fenomenale Feminatheek op
bouwde met ruim 22.000 erotische afbeeldingen die
hij grotendeels betrok uit seksshops in Sluis en
Hulst.
De trap naar de bovenverdieping leidt voor de naïeve
ling bijkans naar een andere wereld. Het is er donker,
klam warm en het ruikt er weeïg. Er hangt de beklijven
de geur van seks. In de heterocinema is op dat moment
een striptease aan de gang. Twee dames met maskers op
voeren op het podium voor het filmdoek een lesbische
act op. Het blijft bij dansen en wat strelen, maar deson
danks is geen van de 45 zitplaatsen in de zaal onbezet.
Vrouwen die een plaatsje zoeken in de zaal worden met
interesse maar indringend van top tot teen bekeken. Poti
ge mannen van de 'security' zorgen dat niemand tegen
haar zin in wordt betast en bewaken de orde in het alge
meen.
Ook met die shops gaat het niet best. Mulder: „Mo-
