Buitengebied
Nieuwe raadkaart
Knappe dochters in Answest
Ei je hie m'n weieblommetje gevonnen?
W
1 8 Zaterdag 12 april 2008 PZC
In de serie historische Zeeuwse dorpsgezichten opnieuw een ansicht
kaart uit de collectie van Hans Lindenbergh. De vraag luidt welk dorp
dit keer is afgebeeld. Oplossingen kunnen tot en met donderdag 17 april
worden gezonden naar: Redactie PZC Buitengebied, postbus 31, 4460
AA Goes; fax 0113-315669; e-mail: redactie@pzc.nl. Onder de inzenders
van een goede oplossing worden drie waardebonnen verdeeld.
door Willem Staat
Leverde de raadkaart van
twee weken geleden over
Kats een pak goede inzen
dingen op, die van vorige
week leidde tot minder respons.
De getoonde situatie was ook
moeilijker te achterhalen. Alles
wat op de foto staat is namelijk
verdwenen. Niettemin hadden de
mensen die reageerden het alle
maal goed: het ging om Hans-
weert-Oost.
Sjaak van Loo uit Kruiningen
schrijft dat de Achterweg is afge
beeld, die later Hansweertsestraat-
weg ging heten. „Dit stukje Hans-
weert-Oost is rond 1912 drastisch
veranderd doordat het sluizencom-
plex werd uitgebreid met een der
de sluis (de grote) aan de oostkant
van de twee bestaande."
Voor de bouw van de sluis moes
ten enkele van de afgebeelde wo
ningen wijken. Daarna verrees er
aan de oostzijde van de sluis een
nieuwe wijk (Hansweert-Oost),
weet J. Mol uit Middelburg. „Deze
wijk is in de jaren '70 en '80 van
de vorige eeuw geheel gesloopt,
nu voor kanaalverbreding. Er
woonde veel sluispersoneel. Het
grote huis links werd bewoond
door Van der Slikke, opzichter bij
Rijkswaterstaat. Zijn gezin be
stond, naast hem en zijn vrouw
uit zeven knappe dochters."
Volgens Kees Stevense uit Middel
burg woonde Van der Slikke juist
aan de rechterkant van de weg.
Daar huisden volgens hem ook de
sluiswachters Borgers en De Jong
en rijksklerk Roelands.
D. E. Tollenaar uit Terneuzen
schrijft dat dit deel van Hansweert
in 1953 is ondergelopen. „Het wa
ter stond 5,07 meter hoog. Nadat
er door honderd man 8000 zak
ken zand waren gevuld en aan de
binnenzijde waren gelegd kon
erger gevaar worden afgewend."
De aanleg van het Kanaal door
Zuid-Beveland leidde tot de komst
van veel werkvolk, meldt Stevense.
„Daardoor ontstond er behoefte
aan een kerk. Nadat in een hulp
kerk missen waren gelezen, ver
rees in 1871 een in neogotische stijl
gebouwde Rooms Katholieke
Kerk."
De kaart is van voor 1905, zo be
richten diverse inzenders. J. Mol
geeft als bewijs voor die stelling
dat Hansweert vanaf dat jaar met
een 'd' werd geschreven.
Kees Stevense meldt dat de naam
Hansweert (in de volksmond 'Ans
west' genoemd) is afgeleid van
Hannekinswaerde en Hannekyns-
waard. Die namen verwijzen naar
een buitendijks gelegen stuk
grond (waard) van Johannes Han-
nekens, dat in de 14e eeuw is inge
polderd. Volgens overlevering
heeft de naam echter een heel an
dere oorsprong. Hansweert zou in
verband staan met een zekere
Hans, die hier in vroeger tijden
een roemruchte herberg zou heb
ben uitgebaat.
De waardebonnen gaan naar Sjaak
van Loo (Kruiningen), Johan Ver-
strate (Zierikzee)en A. Zweedijk
(Kruiningen)
door Rinus Willemsen
a ligt 'r dao noe?, denk ik als ik de
post opraap.'n Maddeliefje. Wien
steekt die noe deu de brievenbusse?'
Nieuwsgierig pak ik de staopel brie
ven op. Mee zeven enveloppen in m'n 'and gaon
deu de gank.
Da geef best een goed gevoel: zeven enveloppen
mee antwoorden op de vraogenliesten van de
dialectvereênigieng. En de liesten binnen pas
een weeke geleejen verstierd. Da gao goed.
't Is maondagmiddag. Nao 'n dagje wérken stap
'k tegen zessen deu de voordeure nao binnen.
Dan liggen dao die zeven enveloppen mee inge
vulde vraogenliesten over dialect.
Liesten uut 'êêl Zêêland. Saomen mee da madde
liefje. 't Lag boven op de liesten. 't Is nog vers. 't
Kan d'r dus nog nie lange liggen.
'k Pakken 't beet en bekiek 't. Witte blaortje in
een kriengetje rond een geel bolletje. Geelachtig
groen, 't Ziet d'r allemao nog fris uut. 'Pas getrok
ken', dienk ik en 'k leggen 't naost de liesten op
d'n aonrecht.
Onwillekeurig moen 'k an vroeger dienken, toen
de meisjes uut m'n klasse die bommetjes trok
ken op de speelweie. 't Veldje, zeien m'n altied.
'Gao je mee nao 't veldje, weieblommetjes trek
ken?' Vanonder an den stiengel afniepen mee je
naogels. 't Was eigenlijk mêêr meer niepen tus
sen je naogels. Zo laoge mogelijk om maor 'n lan
ge stiengel te pakken te kriegen.
As je d'r dan 'n stik of tiene ao, dan was 't ge
noegt om een slienger te maoken. Mee je nao
gels an d'onderkant van de stiengel een sneetje
maoken en dan 't andere maodeliefje d'r in ste
ken.
Zöö maokende je dan een slieger. Meisjes deejen
die dan in udder 'aor en kwamen d'r mee in de
klasse.
'Leg die meibloempjes maar op je bank', zei de
juf dan. 'Dan kan je d'r mooi naar kijken'. Eigen
lijk was da nie de bedoelieng, mao da gefrutsel
bie die meisjes op udder oofd, was noe ook nie
zóó rustig in de klasse.
'Even voelen of die slienger nog goed zit.' En
dan vlogen er twee twee grijpgrage 'andje nao
boven en most 'r natuurlijk weer alles even op
de bolle veranderd worren.
'Dan maor op de banke', docht de juffrouw, 'da's
teminsten beter dan dao boven'. Jao. Even maor,
want op het eind van de middag laogen de
mééste sliengers bie de juffrouw op eur taofel.
Mee 'n briefje d'r bie waorop de meisjesnaomen
stoengen. Want ieder kind wou natuurlijk om
vier uuren wel d'r eigen kransje meenemen! En
de juffrouw wou dao géén geruzie over 'én.
Streng, mao rechtvaordig, was ze. Onze juffrouw
Waoge.
As 'n flits schiet 't êêle filmpje deu m'n ööfd. De
klasse, de taofel, de blommetjes en 't joenge groe
ne gos op 't speelveldje naost de schoole. Tussen
de enveloppen zien 'k ook een echte brief van
de post.
Dat 'r een pakketje vèder in de straote op me
ligt te wachten, 't Goeng nii deu de busse. Te
kleine. Nieuwsgierig as 'n kind laot 'k de rest van
de vraogenliesten liggen om nao nummer 9 te
gaon. Of't 'r iere een pakje voo me ligt? 'Allicht',
zegt de buurvrouwe,'k bin al an je deure ge
wist.'
De kleine Antonie komt de hal ingeschoten. 'Ei
je hie m'n weieblommetje gevonnen?' En bots
d'r achteran zeg tie: 'Krieg 'k noe ook een snoep
je? Net as bie d'andere buuren?' En vraogend
bluuf tie m'n ankieken. Binst an 'k knikken,
dien 'k: 'Allicht joengen, hie ei ommers 't voor-
jaor gebrocht.'
