Boeken
Dragonfly was vooral
representant
Thriller met Olympisch decor Marcel op de korte baan
1 8 Vrijdag 11 april 2008 PZC
andere vier gingen verder. Verha
gen bedacht een nieuwe naam:
Dragonfly. De Hoepla-aflevering
met de groep werd wel opgeno
men maar is nooit uitgezonden,
omdat de VPRO het programma
van de buis haalde.
Door zijn contacten wist Verha
gen wel allerlei optredens voor
Dragonfly te regelen. Ook trad hij
op als producer van de eerste sin
gle: Celestial dreams (B-kant: De
sert of Almond), waarvoor jazz
musicus Misha Mengelberg de ar
rangementen maakte. Wim T.
Schippers ontwierp het hoesje. De
plaat, die begin 1968 uitkwam,
werd een bescheiden hitje. In juni
1968 volgde de opname van de
tweede single: Celestial empire/
Prince of Amboyna, nu met John
Schuursma als producer. Het plaat
je strandde in de tipparade. Van
een lp is wel sprake geweest, maar
daarvan is het niet gekomen.
Dragonfly trad veel op, onder
meer in februari 1968 tweemaal in
het voorprogramma van de toen
nog niet zo bekende band Pink
Floyd, in Vlissingen en Terneuzen.
Daaronder besteedt Sijnke in zijn
boek ruim aandacht.
Het Zeeuwse kwartet is vooral be
kend geworden doordat ze regel
matig met beschminkte gezichten
speelden. Het was een idee van de
Zeeuwse beeldend kunstenaar
Bert Quite, ook wel het vijfde
bandlid genoemd. Hij zegt in het
boek dat de zwartgemaakte ogen
van Kevin Ayers (Soft Machine)
zijn aanvankelijke inspiratiebron
was. Quite deed het eerst bij zich
zelf en Hans Verhagen vroeg hem
daarna 'zoiets' bij de bandleden te
doen.
Volgens Sijnke is het 'evident' dat
de Amerikaanse hardrockband
Kiss, die later ook met beschilder-
Ze kwamen uit Zeeland en
ik dacht 'dat is misschien wel
aardig om ze te promoten'
de gezichten op het podium
stond, weet moet hebben gehad
van Dragonfly. „Met name de over
eenkomsten in gelaatsbeschilde
ring tussen Peter Criss (als kat), de
drummer van Kiss, en Huib Pou-
wer zijn treffend."
Mede door muzikale en andere
Rudy de Queijoe
Huib Pouwer.
tig. Hij schetst daarin op toeganke
lijke wijze dat tijdsbeeld, aan de
hand van interviews met betrokke
nen en veel archiefmateriaal, dat
van het boek ook een rijk geïllus
treerde uitgave maakt. Een zeer
waardevol extraatje is de cd die bij
foto's uit besproken boek
het boek is gevoegd, met daarop
onder meer de vier nummers die
Dragonfly heeft opgenomen.
Sijnkes verhaal begint al eind jaren
vijftig, als onder invloed van de
rock-'n-roll ook in Zeeland allerlei
bandjes ontstaan. Zo werd begin
jaren zestig Johnny and the Blue
Jeans opgericht, met onder ande
ren zanger/gitarist John Caljouw,
gitarist Rudy de Queijoe en drum
mer Huib Pouwer. De groep viel
in 1964 uit elkaar, waarna andere
formaties volgden. Zoals de beat-
groep Group 69, met Carlos van
den Berg (bas), De Queijoe, Ri
chard Henning (gitaar), Pouwer
en Caljouw. Nadat Henning werd
vervangen door Tonny de Queijoe,
werd de naam Group 69 Sect. De
band was behoorlijk succesvol.
Alles veranderde onder invloed
van de oorspronkelijk uit Vlissin
gen afkomstige dichter Hans Ver
hagen, die Group 69 Sect zag optre
den. Hij wilde de band graag in
zijn roemrucht geworden televisie
programma Hoepla hebben. „Ze
kwamen uit Zeeland en ik dacht
'dat is misschien wel aardig om ze
te promoten.'"
Carlos van den Berg vertrok en de
Het is wellicht de meest
legendarische groep uit de
Zeeuwse popgeschiedenis:
Dragonfly. Veertig jaar na
dato schreef Peter Sijnke
een boek over de band.
Vandaag wordt het in
Middelburg gepresenteerd.
door Rolf Bosboom
De groep heeft niet veel lan
ger dan een jaar bestaan,
bracht alleen twee single
tjes uit, had weinig commercieel
succes en trad maar een beperkt
aantal keren in het buitenland op.
Toch was de psychedelische band
Dragonfly meer dan een eendags
vlieg, namelijk een symbool van
een tijdperk, van de jaren 'waarin
alles leek te kunnen, maar uitein
delijk toch niet alles mogelijk
bleek', zoals Peter Sijnke schrijft in
zijn boek Dragonfly en de jaren zes
John Caljouw
in
Marelle Boersma -
Schaduwspelen
Karakter, 18,95 euro
1
n
V,
l w;
i H a r 0 i 18 3
Auteur van Complex
3chaduwspeleN
door Mieske van Eek
Nu de Olympische
vlam door de we
reld trekt, worden
de protesten tegen
de schendingen van mensen
rechten in China feller. Marel
le Boersma kan zich geen be
ter moment wensen voor het
verschijnen van haar nieuwe
misdaadroman Schaduwspe
len, die zowel mensenrechten
als dopingmisbruik tijdens de
Spelen aan de orde stelt.
Boersma laat vooral de scha
duwkant zien van de Spelen.
Ze toont dat in plaats van ver
broedering er eerder sprake is
van leugens en oneerlijke con
currentie, waarbij topsporters
zich laten opzwepen tot ge
bruik van ongeoorloofde mid
delen. De journaliste Fenna
Faassen wordt uitgezonden
naar China om de Spelen te
verslaan. Een buitenkansje
dat gevaarlijke kanten blijkt
te hebben als Fenna in con
tact komt met een Chinese,
wier rechten geschonden
zijn. Als Fenna en haar foto
graaf voorzichtig onderzoek
doen naar haar verhaal, belan
den ze al snel in de cel.
Rond de twee atletes - die ze
als journalist ook volgt - is
het evenmin pluis. Zij heb
ben zich laten verlokken door
de beloften van genetische do
ping, die al snel niet zo on
schuldig blijkt als zij lijkt.
Met de actualiteit van dit
boek is niets mis. Jammer dat
Boersma het zo ingewikkeld
heeft gemaakt en er zoveel
toevalligheden in zitten. Dat
tast de geloofwaardigheid
aan. Bovendien gaat haar ver
haal uit als een nachtkaars,
alsof ze aan het slot bladzij
den te kort kwam om het
goed af te werken. Van een li
teraire thriller, zoals de om
slag belooft, is dan ook geen
sprake.
m Marcel Möring - Bederf
is de weg van alle vlees
en andere novellen, 255
pag., 12,50 euro
Marcel Möring
Bederf is de weg van
alle vlees w
door Joep van Ruiten
n de flaptekst van zijn no-
vellenbundel Bederf is de
weg van alle vlees wordt
Marcel Möring opgevoerd
als 'een meester op de korte
baan'. Dat van die korte baan
verwijst naar de vier novellen
die hij tot dusver het licht
heeft doen zien. Bederf is de
weg van alle vlees uit 1995 is
daarvan de oudste en bekend
ste. De jongste, Een vrouw, ver
scheen vorig jaar als zeer ge
slaagde aflevering in een no-
vellenreeks ter ere van het
80-jarig bestaan van Harry
Mulisch.
Minst bekende novelle is
Nachtzivemmen uit 1998. Het
vertelt over drie computerpro
grammeurs die een website
aan het bouwen zijn voor een
groot concern. Een overtui
gend bewijs van Mörings
meesterschap mag Nacht-
zwemmen niet genoemd wor
den. Het is eerder een aardig
tussendoortje, een vingeroefe
ning.
Het bedoelde meesterschap
blijkt vooral uit Modelvliegen,
een kleine roman uit 2000
over een familie die een boter
ham probeert te verdienen
met het in elkaar zetten van
gevechtsvliegtuigen op
schaal. Het verhaal biedt in
kort bestek alles wat Möring
tot een uitzonderlijke schrij
ver maakt: de compositie is
in één woord voortreffelijk,
de stijl is ronduit subliem.
Aan de oppervlakte lijkt Mo
delvliegen een aarzelend ko
misch verhaal over de jaren
van de wederopbouw. Maar
tussen de regels door vertelt
Möring op verraderlijk elegan
te toon hoe een vroegwijze
jongen zijn aan de grond ge
raakte vader overvleugelt. Al
leen al om dit pareltje is deze
novellenbundel de aanschaf
meer dan waard.
