Cultuur
Scofield kent geen verkeerde noten
Internationale concertserie van Middelburgs Kamerkoor
Befaamde jazzgitarist
treedt met zijn trio op
in Stadsschouwburg.
Bijzonder programma
te horen in Veere, Gent,
Brugge en Duinkerken.
PZC Maandag 7 april 2008 1 7
door Mischa Beckers
MIDDELBURG - Velen kennen jazzgi
tarist John Scofield vooral uit de
periode 1982-1985, toen hij toerde
en albums opnam met Miles Da-
vis. Echter, al ruim daarvoor speel
de hij bij grootheden als Chet Ba
ker, Gary Mulligan, Billy Cobham,
George Duke en Charles Mingus.
Na zijn vertrek bij Davis begon
een indrukwekkende solocarrière
met eigen ensembles en samen
werkingen met bijvoorbeeld Her-
bie Hancock, Lee Konitz en Jack
Dejohnette.
Momenteel is Scofield op tournee
met zijn eigen trio. Morgen speelt
deze levende legende in Middel
burg. Het concert is mede bedoeld
als opmaat naar het Internationaal
Jazzfestival Middelburg, dat in het
pinksterweekeinde wordt gehou
den.
Scofield kiest tijdens de huidige
tournee uit zo'n twintig nummers
een representatieve set, die elke
avond anders kan zijn. De meeste
songs daarvan zijn van This meets
that (2007). Het openingsnummer
van de set is steevast een midtem-
po jazzy interpretatie van The hou
se of the rising sun. Dat is overigens
niet de enige cover op This meets
that.
„Onze drummer, Bill Stewart,
speelde in de soundcheck eens
een soort oude Stax-achtige soul
beat. Uit het niets vloeide de riff
van (I can get no) Satisfaction uit
Albums Scofield (selectie)
t- The Carnegie Hall Concert
(1974). Te gast bij Gerry Mulli
gan en Chet Baker.
Load jazz (1987). Met George
Duke en Dennis Chambers.
Star people (1983). Eerste al
bum uit Miles Davis-periode.
gevolgd door Decoy (1984) en
You're under arrest (1985).
Uberjam (2002). Net als Up all
night (2003) funky en voort
bouwend op Bump (2000).
That's what I say (2005). Mu
ziek van Ray Charles.
Out louder (2006). Met
Medeski, Martin Wood.
This meets that (2007).
mijn handen. Dat zijn we verder
gaan uitwerken. Veel songs voelen
lekker om te spelen in een jazzach
tig idioom. Dat is de enige goede
reden om nummers van anderen
te spelen - of dat nu pop of roek-
klassiekers zijn of standards uit het
jazz repertoire", zegt Scofield.
Hij vermengt in zijn spel een
bluesachtige toonopbouw met me
lodieën die putten uit zowel de be
bop- als de rocktraditie. Hij zoekt
graag grenzen op. Beroemd is zijn
typische 'outside'-spel, waarbij hij
al improviserend noten kiest die
behoorlijk buiten de harmonie
van de onderliggende akkoorden
vallen. Je kunt het dissonant noe
men, maar Scofield heeft er een ei
gen stijl van gemaakt die dusdanig
vertrouwd klinkt dat het lijkt alsof
er geen verkeerde noten bestaan.
Een elektrische gitaar heeft een
heel bereik aan mogelijkheden en
'Nu we wat langer met
blazers op tournee zijn,
wordt alles wat losser'
die moet je allemaal benutten
vindt Scofield. Daarom experimen
teert hij ook veel met zijn geluid.
„Live gebruik ik bijvoorbeeld een
Boomerang Phrase Sampler. Daar
mee kan ik real-time opnemen
wat ik speel. Die fragmenten kan
ik ook weer afspelen, in hun oor
spronkelijke vorm, achterstevoren,
een octaaf hoger, versneld, ver
traagd enzovoort. Dat verbreedt
mijn improvisatiepallet nog meer
en werkt zeker goed met een trio.
Dat kan soms namelijk wat leeg
klinken."
Met de blazerssectie erbij heeft hij
daar in de huidige tournee geen
last van. Op This meets that heb
ben de blazers weliswaar een puur
ondersteunende rol. „Op de cd
staan uitsluitend uitgeschreven ar
rangementen voor de blazers. In
eerste instantie was er voor de bla
zers live daarom ook niet veel te
improviseren. Nu we wat langer
op tournee zijn, wordt alles wat
losser. Voor met name Phil Grena
dier op trompet is er nu ook ruim
te enkele solo's te integreren in de
nummers."
Scofield is erg productief. In de pe
riode na Miles Davis nam hij meer
dan dertig albums op. Zijn invul
ling daarbij varieert van meer tradi
tioneel en ingetogen jazz tot funky
John Scofield: „Veel songs voelen lekker om te spelen in een jazzachtig idioom."
en uitbundig, zoals met het
avant-garde jazztrio Medeski, Mar
tin and Wood. „Momenteel werk
ik aan een nieuw project met
gospelmuziek. Ik ben een groot
fan van Mahalia Jackson, de konin
gin van de gospel. Gospel vormt
de wortel van soulmuziek, heeft
een sterk bluesgevoel maar is har
monisch gezien interessanter. Ik
probeer nu een groot aantal gospel
nummers in te studeren op gitaar.
Er is nog geen sprake van een
band. Misschien vraag ik wat muzi
kanten uit New Orleans Ik ben op
het moment erg weg van Jon Clea-
ry en die komt uit New Orleans,
vandaar."
John Scofield Trio with Horns, mor-
genavond in de Stadsschouwburg in
Middelburg. Aanvang: 20.00 uur.
Bezetting: John Scofield - gitaar,
Matt Penman - bas, Bill Stewart -
drums, Phil Grenadier - trompet en
flügelhorn, Tom Olin - tenorsax en
Frank Vacin - baritonsax.
door Rolf Bosboom
MIDDELBURG - Het Middelburgs Ka
merkoor begint vrijdag in de Gro
te Kerk in Veere aan een bijzonde
re, internationale concertserie. Het
koor treedt ook op in Gent (13
april), Brugge (26 april) en Duin
kerken (27 april). Soliste is sopraan
Lies Gellynck. In Brugge en Duin
kerken werkt ook de Middelburgse
organist Bram Beekman mee.
Het programma heet Connections.
Daarin staat het gezamenlijke he
den en verleden van de vocale mu
ziek in de provincies Oost- en
West-Vlaanderen en Zeeland cen
traal. Naast werken van componis
ten uit de Renaissance en Barok,
wil het kamerkoor het publiek ken
nis laten maken met werk van he
dendaagse componisten.
Het eerste deel van het program
ma is The Italian connection, met
werken van Danckerts, Willaert,
Monteverdi, Rosseau en als afslui
ting Joachim Brackx' toonzetting
van Monteverdi's Lasciatemi mori-
re, met sopraansolo en elektronica.
In The German connection is onder
meer Musik, aus allen Kehlen van
de Zeeuwse componist Christian
Blaha te horen, evenals twee mo
tetten van Julius Röntgen.
1^ Het Middelburgs Kamerkoor
gaat op reis met het programma
Connections, met muziek uit Re
naissance en Barok maar ook van
hedendaagse componisten.
The French connection omvat Mag
nificat van David Chaillou. Het
Middelburgs Kamerkoor is door
de Franse componist uitgenodigd
om dit werk in Duinkerken te zin
gen. In Veere en Gent is in plaats
daarvan Brackx' Se 0 dono de ti te
horen. Daarbij worden beelden ge
projecteerd op de witte jurk van
de sopraan. Gedurende de elf mi
nuten die de uitvoering duurt,
klinkt elektronica in de kerk.
Het programma eindigt met Drie
recepten uit French Provincial Cook
ing van Elizabeth David van
Andrew Wise, de Britse dirigent
van het Middelburgs Kamerkoor.
Middelburgs Kamerkoor, vrijdag 11
april, Grote Kerk, Veere. Aanvang:
20.00 uur. Voor meer informatie,
zie: www.middelburgskamerkoor.nl.
Het Middelburgs Kamerkoor.
