Volkscongres applausmachine voor de binnenkamers
De leiders van de
Volksrepubliek China
1 O Woensdag 5 maart 2008 PZC
1949-1976 Mao Zedong
Na een burgeroorlog roept Mao in 1949 de Volksrepubliek China uit. Hij wordt
voorzitter van de republiek en de Communistische Partij. Hij is de man achter de
Grote Sprong Voorwaarts, die van China een zelfvoorzienend, gecollectiveerd land
moet maken. Met de Culturele Revolutie probeert hij intellectuelen de mond te
snoeren. De landbouw ligt stil, wat leidt tot hongersnood. Onder zijn bewind
vinden volgens de schattingen tussen de 40 en 200 miljoen mensen de dood.
Het analfabetisme neemt af, de levensverwachting stijgt, (foto EPA)
Het Chinese parlement,
drieduizend afgevaardigden,
mogen de komende twee
weken 'ja' zeggen tegen de
voorstellen van de
Communistische Partij.
Veel te bespreken, niets te
willen. Dat is het lot van
het Nationaal Volkscon
gres, het Chinese parlement, dat
vandaag aan zijn jaarlijkse vergade
ring begint. Het congres vindt
plaats terwijl de inflatie in het
land de prijzen onverminderd op
stuwt, het binnenland nog her
stelt van catastrofale sneeuwstor
men van januari en de zenuwen
in het land toenemen vanwege de
snel naderende Olympische Spe
len.
Bijna drieduizend afgevaardigden
uit het hele land vergaderen de ko
mende twee weken in de Grote
Hal van het Volk, aan het Plein
van de Hemelse Vrede in Peking.
Daarbuiten is de belangstelling
voor de belangrijkste politieke pe
riode van het jaar opvallend klein.
Voor veel Chinezen is het Volks
congres niet meer dan een ritueel,
waarvan ze niet verwachten dat
het hun dagelijks leven zal veran
deren.
Een ritueel is het zeker: het Volks
congres staat onder strakke regie
van de Communistische Partij,
die alle besluiten heeft voorge
kauwd op het eigen congres afgelo
pen najaar. De Chinese staatsme
dia benadrukken dat er in het
Volkscongres ook acht niet-com-
munistische fracties zitten. Toch is
het parlement, in naam het hoog
ste orgaan van de Chinese staat,
niets meer dan een stempelmachi-
ne.
Voor president Hu Jintao is het
een kans te laten zien hoe sterk
hij wil vasthouden aan zijn filoso
fie van de 'wetenschappelijke voor
uitgang'. Hu heeft in zijn eerste
termijn van vijfjaar als China's
president gebroken met het beleid
van zijn voorgangers, die ongebrei
delde groei van de economie cen
traal zetten.
Hu wil China's ontwikkeling tot
moderne wereldmacht evenwichti
ger laten lopen. Hij moet ook wel.
Nu, aan het begin van zijn tweede
termijn, zorgt de kokende econo
mie nog altijd voor verder groeien
de inkomensverschillen. De onvre
de onder de bevolking neemt toe,
hoewel die is getraind om daar
geen massale uiting aan te geven.
Daarnaast lijkt de inflatie niet te
stoppen. Stijgende voedselprijzen
leidden er toe dat die vorige
maand op het hoogste punt in elf
jaar stond. De economische groei
heeft ook gigantische milieuscha
de aangericht. Vorige week nog
veranderde een rivier in het bin
nenland in een rode, schuimende
watermassa door vervuiling uit
een fabriek. Het land nadert op
milieugebied de limieten.
Genoeg stof, lijkt het, voor het
Volkscongres om te praten over za
ken die het dagelijks leven van 1,3
miljard Chinezen beheersen. Toch
staan er geen grote, opzienbaren
de beslissingen op de agenda. Die
blijven voorbehouden aan de bin
nenkamers van de macht en wor-
